Εκτός από τα δανεικά, υπάρχουν και τα εθνικά

Σοφία Βούλτεψη

Τραυματισμένη, γονατισμένη, αλλά και με ζωντανή την ελπίδα για έξοδο από την περιπέτεια γιορτάζει φέτος η πατρίδα μας την επέτειο της Παλιγγενεσίας.

Την ίδια ώρα, εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που είτε μάχονται την Ευρώπη, είτε υποστηρίζουν πως θα την… μεταλλάξουν με την… διαπραγματευτική τους ορμή, συνεχίζουν το φθοροποιό έργο τους.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, μέσα στην απόλυτη σιωπή πέρασε η τελευταία (προ δεκαημέρου) Έκθεση Προόδου της Τουρκίας από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Αν η έκθεση εξυμνούσε την Τουρκία και αποσιωπούσε τα ελληνικά θέματα, είναι βέβαιο ότι θα ελάμβανε τεράστια δημοσιότητα – προφανώς για να πληγεί η Ευρώπη.

Τώρα, όμως, που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (αυτό το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο της «συντήρησης» και του «νεοφιλελευθερισμού») εξέδωσε την πιο επικριτική έκθεση που έχει ποτέ εκδώσει για τη γείτονα – κάτι σαν «δώρο» για τους δικούς μας εορτασμούς για την 25η Μαρτίου 1821 – ο βαθμός δημοσιότητας στην Ελλάδα της υπερπληροφόρησης, υπήρξε μηδενικός.

Θυσιάστηκε στο βωμό ενός αλλόκοτου «αγώνα» κατά της Ευρώπης των «τοκογλύφων δανειστών» – και αυτό αποτελεί ύποπτη αποσιώπηση, προκειμένου να πάψουν εντελώς οι Έλληνες να πιστεύουν στο γεγονός ότι Ελλάδα εκτός Ευρώπης απλά δεν υπάρχει.

Εισηγήτρια της έκθεσης ήταν ευρωβουλευτής μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, το οποίο όλοι πολεμούν μετά μανίας. Και μπορεί για άλλη μια φορά το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο να καλεί σε έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αλλά το κείμενο είναι τόσο σκληρό, που ουσιαστικά το αίτημα αυτοαναιρείται.

Στην έκθεση δεν γίνονται αναφορές μόνο στα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της Τουρκίας – καταστολή διαδηλώσεων και εκτεταμένη χρήση βίας, απαγορεύσεις, περιορισμός της ελευθερίας του διαδικτύου, της διάκρισης των εξουσιών ως προς τη λειτουργία της Δικαιοσύνης και τις εξελίξεις όσον αφορά στο πολιτικό χρήμα και στη διαφθορά.

Γίνεται και πάλι αναφορά στην επιμονή της Τουρκίας να διατηρεί το casus belli έναντι της Ελλάδας, ενώ εγκρίθηκε και ενσωματώθηκε τροπολογία της Μαριέττας Γιαννάκου με την οποία η Άγκυρα καλείται να σταματήσει τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και τις υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών πάνω από τα ελληνικά νησιά.

Συσκότιση…

Θανάσης Νικολαΐδης

ΠΟΙΟΙ «σκότωσαν» (1821) τον Μ. Ναπολέοντα; «Με σκοτώνει η Αγγλική πολιτική» σημειώνει ο εξόριστος στην Αγ. Ελένη. Μέχρι να βγει στο φως το…δηλητήριο, ο κόσμος άλλαξε, χωρίς ν’ αλλάξουν οι…καιροί.

ΠΟΙΟΙ σκότωσαν τον Τζωρτζ Πολκ (1948); Το αποφάσισαν οι ίδιοι οι συμπατριώτες του, το σχεδίασαν οι μυστικές τους υπηρεσίες και βρέθηκαν τομάρια να το(ν) εκτελέσουν. Μη συναντήσει τον Μάρκο στο βουνό, μη μεταδίδει αλήθειες ασύμφορες στην (αντικομουνιστική) αμερικάνικη αγορά, μην είναι λαθρεπιβάτης στην παγκόσμια πλατφόρμα του αντικομουνισμού.

ΚΙ ύστερα; Μας φόρτωσαν την ευθύνη της ανακάλυψης των ενόχων. Δουλειά δύσκολη, που την έκανε…πανεύκολη η Ασφάλεια του Μουσχουντή. «Κομουνιστές δράστες!», μέχρι να μαθευτεί η αλήθεια για τους Βασβανά και Μουζενίδη. «Στακτόπουλος ο εκτελεστής!!», και τα βασανιστήρια για την «ομολογία» τον κατάντησαν ερείπιο.

ΜΕΤΑ πολλές δεκαετίες και με το…ευαγγέλιο του αντικομουνισμού ν’ αλλάζει τίτλο, το κήρυγμα γίνεται «αντιτρομοκρατικό»! Το…μυστικό της κατάρρευσης των «Δίδυμων Πύργων» (11 Σεπτ. 2011) δεν θάβεται στα χαλάσματα. Ούτε το παίρνουν μαζί τους οι 4-5 χιλιάδες νεκροί, γατί δεν το’ ξεραν. Το μυστήριο κράτησε όσο κρατάει το ψέμα. Και βγήκε η αλήθεια στο φως. Οι ίδιοι εμπνεύστηκαν την ιδέα, εκπόνησαν το σχέδιο και (πιθανότατα) «επέτρεψαν» τους διεθνείς τρομοκράτες να το εκτελέσουν.

ΔΕΝ χρειάζονται άλλα δείγματα και παραδείγματα. Όταν υπάρχουν τα μέσα εκτέλεσης, υπάρχουν και οι μηχανισμοί συγκάλυψης. «Αν ξέρεις να κλέψεις, κλέψε» (στα μικρά) και, αν μπορείς να συγκαλύψεις, προχώρα (στα σημαντικά και…ιστορικά).

Η τρομοκρατία θέλει την…αντιτρομοκρατία της και ο φόβος πρέπει να ανανεώνεται. «Τότε», θα μας άρπαζαν την κατσίκα μπολσεβίκοι. Σήμερα, μα απειλούν αρματωμένοι τρομοκράτες. Πρέπει να τους προλάβεις. Κι όταν δεν υπάρχουν; Να τους κατασκευάσεις! Κι ύστερα;

Προέχει το συμφέρον της ολότητας και αυτό πρέπει να υπερασπίζεται ο βουλευτής, κε Μωραϊτη!

Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλος
Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Οικονομολόγος

 

1.            Σύγχυση και προχειρότητα δείχνουν όσα είπε ο βουλευτής του ΠαΣοΚ, Θάνος Μωραΐτης μιλώντας στον Ρ/Σ ΒΗΜΑ FM για τις ρυθμίσεις για το γάλα, την Παρασκευή 21 Μαρτίου (Βήμα 21.3.14).

 

(α)           Λέει ο κ. Μωραΐτης: “Όλα αυτά τα χρόνια (από το 2009) έλεγα ότι η χώρα πρέπει μέσα από αυτήν την κρίση να συγκρουστεί με τις παθογένειες που οδήγησαν σ’ αυτήν την κρίση και το μοντέλο που κατέρρευσε”.

ΌΜΩΣ, μια από τις “παθογένειες” αυτές (από τις κύριες μάλιστα) ήταν ότι η Χώρα είχε μετατραπεί σε μια ομοσπονδία συντεχνιών και ότι οι περισσότεροι βουλευτές  θεωρούσαν ως κύρια αποστολή τους τη στήριξη των συντεχνιών, ακόμα κι όταν τα αιτήματά τους ήσαν αντίθετα προς το συμφέρον της ολότητας.

Αυτήν την “παθογένεια” υπερασπιζόταν πριν “από το 2009” και υπερασπίζεται και σήμερα ο κ. Μωραΐτης όταν, αναφερόμενος στη συμφωνία για το γάλα, λέει:“οι βουλευτές πρέπει να υπερασπιστούν και με την ψήφο τους κάποια πράγματα, τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου…”.

Τα “πράγματα” που, πρώτα απ’ όλα, «οι βουλευτές πρέπει να υπερασπιστούν και με την ψήφο τους”, κε Μωραΐτη, είναι η απαίτηση των πολιτών να βρίσκουν καλή ποιότητα και χαμηλές τιμές και, μετά, τα αιτήματα εκείνων από τις παραγωγούς που σέβονται την απαίτηση αυτή (και παράγουν τηρώντας τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υγεία, το περιβάλλον, τον ανταγωνισμό, τις επιδοτήσεις κ.λ.π.).

                   

(β)           Λέει ο κ. Μωραΐτης: “Είναι ξεφτίλα να προχωράει η χώρα με τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού”.

Ξεφτίλα, κε Μωραΐτη, είναι που, τόσα χρόνια, εσείς οι πολιτικοί και άλλοι μαζί σας:

– Κατασκευάσατε και διατηρήσατε ένα κράτος α-νομίας και διαφθοράς (για απλές “παθογένειες”, που τις πήρατε είδηση… το 2009, μιλάτε σήμερα!).

– Κάνατε πολλά για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη μόνο τυπικά ως ισότιμο μέλος της αλλά ουσιαστικά ως “ειδική περίπτωση”.

– Βλέπατε “να κυκλοφορεί τόσος πλούτος, ο πλούτος αυτός να μην πληρώνει φόρους” και “κανείς (σας) να μην κάνει τίποτα”, και που, όταν σας το πέταξε κατάμουτρα ένας Τροϊκανός, κανείς σας δεν κοκκίνισε από ντροπή!

– Κάνατε πολλά άλλα για να οδηγηθεί η Χώρα σε ουσιαστική πτώχευση και αναγκαστικά στην Τρόικα.

Ημέρα μνήμης της 25ης Μαρτίου 1821- Μνήμες και πράξεις

Βάϊος Φασούλας

Γράφει ο Πολίτης Βάιο Φασούλας ( άρθρο από το αρχείο ,για την 25 Μαρτίου 2005 )

Μέχρι σήμερα πέρασαν εκατόν ογδόντα τέσσερα χρόνια από τον Μεγάλο Σηκωμό του Γένους και του Έθνους ενάντια στη σκλαβιά της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που επί τετρακόσια  χρόνια καταδυνάστευε το λαό μας και όχι μόνο. Βέβαια σε μια αυτοκρατορία προκειμένου να επιβιώσει και να επικρατήσει αιώνες, δε φτάνουν μόνο οι δικές της δυνάμεις, χρειάζονται και οι δυνάμεις των Χωρών κατοχής της, όπως έγινε και στην σκλαβωμένη Ελλάδα. Στο τελευταίο χωριό υπήρχε το «έμπιστο» πρόσωπο (κοινώς ρουφιάνοι ή δόλοι) που έκαναν κουμάντο καταλήστευσης στους ντόπιους ραγιάδες και που πολλές φορές ο γενιτσαρισμός τους ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο. Δηλαδή στην εκμετάλλευση, στην αρπαγή και άλλα συναφή, ξεπερνούσε και τον Τούρκο κατακτητή. Κι αυτό φάνηκε περίτρανα μετά την Απελευθέρωση. Ενώ οι Τούρκοι έφυγαν οι «Έλληνες» αρπάχτρες της γης των άμοιρων κολίγων παρέμεναν σαν «ιδιοκτήτες» στην έρμη τη γη μας.

Σήμερα μετά από τόσα χρόνια γιορτάζουμε την 184^η Εθνική μας επέτειο. Μεγαλόστομα μηνύματα, δοξολογίες, παρελάσεις, αναρτημένες σημαίες, εικόνες αγίων και αγωνιστών και αναφορές στην τότε ενότητα των Ελλήνων. Καλά όλα αυτά όταν συνοδεύονται με έργα που να κάνουν την Ελλάδα και ισχυρή και ανεξάρτητη και ελεύθερη έτσι ώστε όσοι (πολιτικοί και λοιποί ταγοί) επικαλούνται την Επανάσταση να αποδεικνύουν τα δικά τους έργα στην πράξη. Εάν αυτό δε συμβαίνει (και κατά την ταπεινή μας άποψη, δυστυχώς, δεν συμβαίνει) τότε έχουμε το γνωστό Θεαθήναι· όλα γίνονται για τα μάτια.

Δεν είμαστε ειδήμονες να αναλύσουμε ιστορικά γεγονότα και δε θα επεκταθούμε χάρη  στη ΜΝΗΜΗ των Αγωνιστών του 21, αλλά θα πούμε δυο λόγια. Από το Ιστορικό 21 μέχρι σήμερα έχουμε πορευτεί μέσα από συμπληγάδες στις οποίες, συμπληγάδες, οδηγηθήκαμε όχι μόνο από τα συμφέροντα των ξένων –αυτά υπήρχανε και θα υπάρχουνε όσο εμείς τα προσκυνάμε – αλλά και από ανίκανους, ανάξιους και επικίνδυνους έμπορους ανθέλληνες πολιτικούς. Αυτοί οι  «ταγοί» άλλοτε δεχτήκανε και άλλοτε δημιούργησαν εθνικά παρατράγουδα με διαδεχόμενες δικτατορίες, με τους μικρασιατικούς πολέμους, με τη συνεργασία τους με τους Γερμανούς κατακτητές, με το αιματοκύλισμα της Ελλάδας στον εμφύλιο πόλεμο, με το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και την προδοσία της Κύπρου και άλλα κακά και άσχημα και βεβαίως με τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα των συμπατριωτών μας, που σήμερα αποδεικνύονται προγραμματισμένα.

Ή μήπως δείξανε το ανάστημά τους σαν Έλληνες επάξιοι των προγόνων μας στα συγκροτημένα αρπακτικά κέντρα όπως του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, και άλλων αποπροσανατολιστικών θεωριών όπως τα ζούμε σήμερα και ολόκληρος ο ελληνικός πολιτισμός διατίθεται πλέον στο στόμα της εγκληματικής λάμιας, γνωστή ως «Παγκοσμιοποίηση »

ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΥΣΗ

.

Παναγιώτης Αποστόλου

Στις 16 Μαρτίου του 2014 πραγματοποιήθηκε το δημοψήφισμα στην Κριμαία για την προσάρτηση της χερσονήσου στη Ρωσία, όπου το 95,5% ψήφισε υπέρ, με τη συμμετοχή των πολιτών να φθάνει στο 82,17%. Το δημοψήφισμα αναγνώρισε η Ρωσία αλλά θεωρείται παράνομο από τη Νεοναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας, την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ. Αυτή η εξέλιξη στην Ουκρανία δημιουργεί πλέον, συνθήκες έναρξης νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ. Ως γνωστόν ο «Ψυχρός Πόλεμος» ήταν ο γεωπολιτικός, ιδεολογικός και οικονομικός αγώνας μεταξύ των δυο υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κράτησε από το 1947, μέχρι την πτώση του τείχους του Βερολίνου στις 11 Νοεμβρίου 1989.

Αμέσως μετά το δημοψήφισμα οι ΗΠΑ επέβαλε οικονομικές κυρώσεις σε Ρώσους αξιωματούχους, με τις οποίες γελάει όλη η παγκόσμια ανθρωπότητα και βέβαια ο μόνος ηγέτης αυτού του κόσμου, ο Ρώσος Βλαδιμίρ Πούτιν, εκμεταλλευόμενος το γεγονός πως στον πλανήτη δεν υπάρχει άλλη ισχυρή ηγεσία απέναντί του, αφού έχει επί της ουσίας τελειώσει με την χερσόνησο της Κριμαίας και απειλεί να προσαρτήσει στη Ρωσική Ομοσπονδία και άλλα τμήματα της Ουκρανικής Επικράτειας.

Το ζήτημα της προσάρτησης της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία ήταν στο μυαλό του Βλαδιμίρ Πούτιν, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της Ρωσίας. Και αυτό γιατί ήθελε να διορθώσει το «λάθος» που έκανε το 1954 ο ηγέτης της τότε Σοβιετικής Ένωσης, Νικήτας Χρουστσόφ, όταν και την παραχώρησε στην Ουκρανία, που ήταν επίσης μέλος της ΕΣΣΔ. Μια κίνηση που πραγματοποίησε ο Χρουστσόφ, όχι όμως για πολιτικούς λόγους αλλά για καθαρά οικονομικούς. Δεν αρκούσε λοιπόν, στον Πούτιν το γεγονός της ύπαρξης της Ρωσικής βάσης στην Κριμαία, η οποία αποτελεί τη βάση του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού στη Μαύρη Θάλασσα με την διέξοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο, αλλά ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο της χερσονήσου, από τη στιγμή άλλωστε, που το 58,5% των κατοίκων της Κριμαίας είναι Ρώσοι και ένα μεγάλο από το υπόλοιπο ποσοστό είναι φιλικά προσκείμενο στη Ρωσία, κάτι που αποδείχτηκε και από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.