Μήπως τα «γεμάτα Βουλγαρικά φράγματα» είναι η «ασφάλεια της Γραμμής Έβρου»;Κι αν «αδειάσουν αθόρυβα»;

 Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Πριν λίγα χρόνια η «ομάδα Παπαχελά» έκανε ένα ρεπορτάζ γύρω από τις πλημμύρες στον Έβρο…

Ένα συχνό φαινόμενο σ’ εκείνη την περιοχή.

Μέσα από το ρεπορτάζ μάθαμε πως υπεύθυνοι γι’ αυτό ήταν, όχι η μητέρα φύση, αλλά η Βουλγαρική Ενεργειακή – Αγροτική πολιτική.

Ήθελαν τα φράγματά τους όλα γεμάτα κατά 95% ώστε να έχουν πάντα άφθονο νερό για τα υδροϋλεκτρικά τους εργοστάσια αλλά και για την αγροτική τους παραγωγή.

 Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε ΟΛΑ τα Βουλγαρικά φράγματα καθ’ όλη την πορεία του Έβρου μέσα από το έδαφός τους. Ακόμη και τα ύστατα φράγματα προς την Ελληνοτουρκοβουλγαρική μεθόριο, που θα περίμενε κανείς ότι αυτά τουλάχιστον θα «αφήνονταν ελεύθερα (άδεια) για να λειτουργούν ως βαλβίδες ασφαλείας για όλα τα προηγούμενα πλήρη φράγματα»…
Λογικό είναι λοιπόν πως όταν προκύπτει στην Βουλγαρία μια νεροποντή μόλις κάτι παραπάνω απ’ το συνηθισμένο ή απ’ αυτό που αντέχει το μόλις 5% περιθώριο των Βουλγαρικών φραγμάτων, αυτά πλημμυρίζουν, με άμεση συνέπεια η πλημμύρα να μεταφερθεί σε ελάχιστο χρονικό διάστημα στην περιοχή των Ελληνοτουρκικών συνόρων.
Στην αρχή, το ρεπορτάζ έφερνε οργή. Και οι «πρώτες σκέψεις» αναπόφευκτα ήταν:
 «Μα είναι δυνατόν τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία να ανέχονται όλες αυτές τις απίστευτες καταστροφές που φέρνουν οι τεράστιες πλημμύρες του Έβρου; Γιατί δεν ενώνουν δυνάμεις εναντίον της Βουλγαρίας για να τελειώνει μια και καλή το πρόβλημα»;
Αυτές όμως ήταν οι πρώτες σκέψεις.

Γιατί όσο σκαλίζεις το θέμα, γεννώνται και «δεύτερες σκέψεις»…
Τουτέστιν, όταν σκάει μια πλημμύρα, τα πάντα σε όλη την γραμμή του Έβρου γίνονται – εν ριπή οφθαλμού – μια αδιάβατη θάλασσα, μια θανατηφόρα λασποπλημμύρα σε όποιον τολμήσει να την αγνοήσει και να βρίσκεται στο διάβα της την ώρα που αυτή «φουσκώσει στα 5 ή στα 8 μέτρα ύψος»…
Να λοιπόν ένας καλός λόγος που η Ελλάδα «πιθανότατα ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ» χρόνια και χρόνια τώρα…

Κατά κάποιον τρόπο είναι μια «αμυντική ασφάλεια»…
Θα πει κανείς,

«και ποιός μας βεβαιώνει ότι την κρίσιμη στιγμή που οι Τούρκοι ξαφνικά θ’ αποφασίσουν να γεφυρώσουν το ποτάμι και να το διαβούν, οι Βούλγαροι θα στέρξουν ν’ αδειάσουν κάποια φράγματά τους ώστε να πνίξουν την Τουρκική Μηχανοκίνητη Στρατιά»;
Από πότε τους έπιασε ο πόνος τους Βούλγαρους για τα Ελληνικά γεωπολιτικά συμφέροντα και δη Θράκη και Μακεδονία;
Λίγες φορές εισέβαλλαν στο παρελθόν; Λίγο Ελληνικό αίμα έχυσαν εκεί πάνω;
Παρ’ όλα αυτά, επειδή έχουν πλέον έντονο κι αυτοί τον μουσουλμανικό κίνδυνο στα νότια σύνορά τους, ίσως κάτι να έχει αλλάξει στην Αμυντική πολιτική τους έναντι στις Τουρκία – Ελλάδα. Ίσως ανησυχούν πλέον κι αυτοί απ’ τον Τουρκοισλαμικό κίνδυνο…
ΌΜΩΣ!
Η Τουρκία απ’ την άλλη; Τι είναι αυτό που την κάνει να τηρεί «καρτερική και υπομονετική στάση» έναντι των μεγάλων οικονομικών καταστροφών που υφίσταται κάθε φορά από τις (Βουλγαρικής αιτιολογίας) πλημμύρες;
Μήπως κι αυτή ανησυχεί εξίσου με την Ελληνική πλευρά αλλά για τον «αντίστροφο λόγο»; Δηλαδή, για μια «πιθανή Ελληνική αιφνίδια διάβαση του Έβρου»; Λέγε το «Εισβολή»…γιατί όχι;
Έχουμε συνειδητοποιήσει πως και οι δύο Εθνικές Εορτές των Τούρκων έχουν για «Κύριο Αιώνιο Εχθρό τον Έλληνα»; Έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο φοβούνται μην αλλάξουν οι «συσχετισμοί» και  φτάσουμε πάλι στην Άγκυρα;
Μην ξεχνάμε πως πριν μερικές δεκαετίες οι «όροι είχαν ξαναλλάξει υπέρ της Ελλάδας». Άσχετα αν μια ζωή οι κυβερνήσεις μας ήταν πουλημένες σε ξένα συμφέροντα….και «δεν το εκμεταλλεύτηκαν» για να τελειώνουμε μια και καλή μ’ αυτό τον ιστορικό κίνδυνο…
Πολύ πιθανό λοιπόν να είναι και έτσι…

Αρκεί να σκεφτούμε ότι αν τα Ελληνικά νησιά θεωρούνται το δικό μας ευαίσθητο σημείο για μια πιθανή Τουρκική εισβολή, ο Έβρος θεωρείται το δικό τους ευαίσθητο σημείο…
Καθ’ ότι, ενώ από την Ελληνική πλευρά είναι γεμάτο δύσβατα ορεινά σημεία, από την Τουρκική πλευρά βρίσκεται ένας απέραντος κάμπος – χαράς ευαγγέλια για τα Ελληνικά τεθωρακισμένα – μέχρι την Κωνσταντινούπολη…(να θυμόμαστε και κανα γεωπολιτικό ευχάριστο τέτοιες μαύρες μέρες, ε;)
Άρα; Τι συμπεραίνουμε για την Βουλγαρική πολιτική;

Τίποτα…

Σιγά να μην μπορεί να προβλεφθεί τι έχει ο Βούλγαρος στο κεφάλι του…
Αυτό δεν το κατάφερε ολόκληρη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ολόκληρη Αγγλοσαξονική Δύση στον 1^ο και στον 2^ο Παγκ. Πόλεμο, θα το καταφέρουμε εμείς τώρα;
Απλά…

ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΑΜΥΝΑ

Σε πλήρη σύγχυση η αμυντική πολιτική της χώρας, όχι άδικα ίσως. Σε μία χώρα όπου εθνική στρατηγική δεν υπάρχει ή χαράσσεται αναλόγως με τις προσωπικές εκτιμήσεις, κατ’ ελάχιστο, του εκάστοτε Πρωθυπουργού, είναι φυσικό και ο εκάστοτε Υπουργός ο οποίος και συνεχώς εναλλάσσεται, να αδυνατεί να παρακολουθήσει την άμυνα, καταλήγοντας στο τέλος να παίζει μόνο άμυνα. Λαμβάνοντας δε υπόψη και το χρονικό διάστημα που απαιτείται για να χαραχθεί, να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί μία εθνική αμυντική στρατηγική, είναι εύλογο να μην μπορεί να είναι εφικτή η ύπαρξή της με τους όρους reality που διακατέχουν την κοινωνία.

Η αμυντική στρατηγική της χώρας τα παλαιά χρόνια των παχιών αγελάδων με τους κατάδικους Υπουργούς είχε εκ του αποτελέσματος ένα μόνο ένα σκοπό. Τις αγορές, με ή χωρίς μίζες. Τα άλλα ήταν τα περιτυλίγματα. Ένας ολόκληρος μηχανισμός άμυνας είχε στηθεί για να υπηρετεί τον ύψιστο σκοπό ο οποίος και πρόσφατα έπνευσε τα λοίσθια. Ο Ελληνικός στρατός κατέληξε δε να έχει τα αρτιότερα οπλικά συστήματα της αγοράς χωρίς όμως όλα τα υπόλοιπα για τη χρήση τους. Χωρίς επιχειρησιακή εμπειρία, χωρίς σταθερό στρατηγικό προσανατολισμό, χωρίς θητεία αξιόπιστη σύμφωνη με το Σύνταγμα, χωρίς εξωστρέφεια. Το ψηφοθηρικό όφελος και οι δημόσιες σχέσεις ένστολων και πολιτευτών κατέληξε να είναι το κυρίαρχο στοιχείο ενός κρίσιμου δημόσιου οργανισμού της χώρας κλειστού πεισματικά στα εθνικά σύνορα.

Οι πολεμικές κραυγές των ιθυνόντων και οι προσωπικές φιλοδοξίες τους εξαντλούνται στις επικοινωνιακές φανφάρες και φωτογραφίες. Κανείς δεν διερωτάται για τη σπατάλη πόρων, ανθρωπίνων και μη, διατηρώντας ψηφοθηρικές εγκαταστάσεις, για το γήρας των πολεμιστών, για την εγκληματικά μικρή θητεία της νεολαίας, για τους αλλοπρόσαλλους εξοπλισμούς, για την απουσία από τα διεθνή πεδία, για τη διάσταση πολιτικής και αμυντικής συμπεριφοράς των υπευθύνων.

«Το δίγλωσσο επιβάλλεται στην πράξη, στην Ελληνική Θράκη. Ντροπή….»

* Ο Τσίπρας βάζει τα Τουρκικά στη Θράκη!! «κι εσείς κάθεστε και κοιμάστε…»

Μην ξαφνιάζεστε… είναι η αφίσα του στην Θράκη μας, στην Ξάνθη και Κομοτηνή,

Μήπως δεν ξέρει σε ποιά χώρα ζει καί ποιά είναι η μία και μοναδική γλώσσα αυτής της πατρίδας;;;;;

Αν αυτό δεν είναι προδοσία (λέξη που χρησιμοποιούν συχνά αυτός και οι περί αυτόν), τότε τι είναι;;;;  

Το Zeitgeist και το «τσάκρα» της Ευρασίας

«Το Ρουά ακούγεται πολλές φορές, αλλά το Ματ μόνο μία»

(Ρωσσική παροιμία)

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ο Μοντεσκιέ, στις Σκέψεις του επί των αιτίων του μεγαλείου των Ρωμαίων και της παρακμής των (Considérations sur les causes de la grandeur des Romains et de leur décadence), πραγματεύεται την ερμηνεία της πορείας της ιστορίας προσπαθώντας να βρει τους ιστορικούς νόμους, όπως ο Νεύτων έψαχνε τους νόμους του σύμπαντος.

Το συμπέρασμά του ήταν ότι υπάρχουν γενικά αίτια, ηθικά ή φυσικά, που δημιουργούν την βασική κίνηση, η οποία παρασύρει όλα τα επί μέρους συμβάντα. Το άτομο, ασχέτως της μεγαλοφυΐας του και των ικανοτήτων του, δεν είναι παρά ένα όργανο της «βασικής κινήσεως» και ο ρόλος του είναι τόσο σημαντικός όσο έχει την αίσθηση αυτής. Αργότερα, ο Έγελος θα μίλαγε για το Zeitgeist, ή «το πνεύμα των καιρών», ένα σύμπλεγμα παραγόντων που δημιουργεί την βασική κίνηση της ιστορίας.

Είναι φανερό ότι σήμερα, ιδίως μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία, οι δυνάμεις που κινούν τον Δυτικό κόσμο είναι δυνάμεις καταστροφής, αποδόμησης και παρακμής.

Η Δύση και το ΝΑΤΟ κάνουν συνεχώς σφάλματα στρατηγικής και σπέρνουν την διάλυση με τις κινήσεις τους όπου παρεμβαίνουν γιατί έχουν παρατάξει τις δυνάμεις τους στην περικύκλωση και εξουδετέρωση της Ρωσσίας, και την δαιμονοποίηση του Πούτιν ώστε η χώρα αυτή να ενσωματωθεί στην δυτική μήτρα της νέας τάξης.

Ο Πούτιν τους έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει με τις ομιλίες του ότι η μονομερής χρήση βίας από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. είναι εγκληματική ενέργεια και ότι «ο μονοπολικός κόσμος είναι απαράδεκτος αλλά και αδύνατος» στις σημερινές συνθήκες.

Έχουμε δει στην ιστορία παρόμοια παραδείγματα που καταλήγουν στην τυραννία. Αλλά, και αυτός που πιστεύει ότι είναι ο παγκόσμιος ηγέτης σε έναν τέτοιο μονοπολικό κόσμο, στο τέλος καταστρέφεται από μέσα.

«Αν ο Καίσαρ και ο Πομπήϊος εσκέπτοντο σαν τον Κάτωνα, να διατηρήσει η Σύγκλητος τις εξουσίες της, άλλοι θα κατέληγαν στις ίδιες απόψεις, να υποταχθεί η Σύγκλητος, στις οποίες κατέληξαν ο Καίσαρ και ο Πομπήϊος, και η Δημοκρατία, μια και η μοίρα της ήταν να χαθεί (από εσωτερικά αίτια), θα δεχόταν το τελικό χτύπημα από κάποιο άλλο χέρι», έλεγε ο Μοντεσκιέ.

Οι ίδιοι λόγοι στους οποίους, όπως επεσήμανε ο Γάλλος φιλόσοφος του 18^ου αιώνα, οφείλετο η παρακμή της Ρώμης, υπάρχουν και σήμερα και προεξοφλούν την παρακμή όλης της Δύσης: η δημοκρατία μετεβλήθη σε καθεστώς ολιγαρχικό, η ζωτικότης και η ελευθερία των πολιτών έχει καταλυθεί, εξαπλώνεται η δουλοπρέπεια μεταξύ των μαζών, η εξασθένιση του χαρακτήρος υπό τον νεοπλουτισμό, η εισροή ξένων προς τις παραδόσεις πληθυσμών, η διαφθορά των δημοσίων υπαλλήλων, η εγκατάλειψη των αγροκτημάτων, ο εκφυλισμός της παρατεταμένης ειρήνης, ο θρησκευτικός συγκρητισμός, τον οποίο αργότερα ο Gibbon θα αναδείκνυε στην κυριωτέρα αιτία της κατάρρευσης της αυτοκρατορίας.

Όλα αυτά υπάρχουν και σήμερα και για την γενική κίνηση της ιστορίας ίσως δεν έχει σημασία αν θα ήταν η Μέρκελ, η Γιούλια Τιμοσένκο και ο Ομπάμα με τον Ολάντ δεξί του χέρι στην Ε.Ε., που θα έκαναν τις μοιραίες κινήσεις στο Κίεβο πυροδοτώντας το ντόμινο των εξελίξεων, ή οποιοσδήποτε άλλος.

Διάλεξη του Ν. Λυγερού «Ενεργειακή Δικαίωση του Δημήτρη Μπάτση» Πολυτεχνική Σχολή Α.Π.Θ.11/04/2014