(Η ενδογενώς διπλή ελληνική σκέψη)
Από τον συμβουλευτικόν οργανισμόν ΕΙ·ΕΝD, στο artFMRadio, στις 29.11.2013

Nicholas C. GEORGANTZAS
Professor, Management Systems
Director, System Dynamics Consultancy
FORDHAM UNIVERSITY BUSINESS SCHOOLS
113 West 60th Street, Suite 617-D
New York, NY 10023-7484, U.S.A.
[Όποια ή] Όποιος σκέπτεται σήμερα,
σκέπτεται ελληνικά,
έστω κι αν δεν το υποπτεύεται!
JacquelinedeRomilly
Είναι ύβρις η υπεραπλούστευσις της στατικής πολυποικιλίας και της δυναμικής πολυπλοκότητος του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού. Τούτον τουλάχιστον οριοθετεί η «αγχίνοια» των ελληνικών ανθρώπων, η οποία ετυμολογείται εκ του ρήματος «άγχω», δηλαδή εγγύς ή πλησίον σφίγγω, και του ουσιαστικού «νους».
Δηλώνει δηλαδή, η αρετή της αγχινοίας, τας των ανθρώπων επιθυμίαν και ικανότητα ορθών εκτιμήσεων και κρίσεων. Αμφότεραι η επιθυμία και η ικανότης προαπαιτούνται εις την διαδικασίαν λήψεως δικαίων αποφάσεων, υπέρ της συλλογικής ευδαιμονίας και της συλλογικής οικονομικής ευμάρειας της ελληνικής πολιτείας.
Ως μία επί μέρους αρετή, η αγχίνοια είναι ευθύνη όλου του ελληνικού αξιακού υπο-συστήματος της επιδιώξεως της Αρετής. Σημαίνει δε η αγχίνοια: διορατικότης, ευστροφία, οξυδέρκεια, οξύνοια, οξύτητα και ταχύνοια του νου των ανθρώπων, δηλαδή επιθυμία και ικανότητα να κατανοούμε άπαντα τα στατικά και δυναμικά πράγματα, σαφώς, και ως αυτά έχουν. Εκ του ρήματος «ευθύνω», δηλαδή ισιώνω, η ευθύνη ή «εύθυνα» είναι μία πρωταρχική πηγή της ελληνικής φιλοσοφίας της Αρετής, ισο·δια·νεμημένη μεταξύ της Αριστείας και της Ελευθερίας, εις την ομηρικήν προτροπήν του ΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑι ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ!
Ως ένα παράγωγον της αγχινοίας, το επίθετον «αγχίνους» απαντάται ήδη εις τα ομηρικά έπη, όπως π.χ., υπό την μορφήν «αγχίνοος» (Οδύσσεια, 5.332). Αντιδιαμετρικώς δε, αντίθετοι της αρετής της αγχινοίας είναι η κακή «αμβλύνοια» και η πτωχή «βραδύνοια», η νοητική δηλαδή ανικανότης των ανθρώπων.
Ετυμολογικώς, το επίθετον «διττός-ή-όν» δηλώνει την εις διπλούν ωφέλειαν, την οποίαν απολαμβάνουν οι ελληνικώς σκεπτόμενοι άνθρωποι, έστω και εάν πρόκειται περί ελληνοφώνων μόνον. Εκάστη Ελληνίς και έκαστος ΄Ελλην, πλήρην έχομεν επίγνωσιν του φαινομένου τούτου, επίγνωσιν την οποίαν επίσης έχει, π.χ., και ο Νεύτων, ο οποίος οργανώνει τις σημειώσεις του εις την ελληνικήν γλώσσαν (O Νεύτων έγραφε ελληνικά:http://rizopoulospost.com/o-neytwnas-egrafe-ellhnika/#axzz2ljIM8Zuu).
Ουδείς συσχετισμός υφίσταται μεταξύ του φαινομένου αυτού και φυλετικών τινων δήθεν διακρίσεων των ανθρώπων. Ανεξαρτήτως της φυλετικής μας καταγωγής, καθ’ όλα μεν ίσοι, αλλά ουδέποτε ταυτιζόμενοι, άπαντες οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες άνθρωποι, επί ολοκλήρου της επιφανείας του πλανήτου Γαία, λίαν καλώς γιγνώσκομεν πως το φαινόμενον τούτον οφείλεται εις την στατικήν πολυποικιλίαν των λημμάτων της, όπως και εις την δυναμικήν της πολυπλοκότητα, του διανoητικού δηλαδή εξοπλισμού μιας υψίστης τεχνολογίας, τον οποίον μας προσφέρει η αρχέγονος και αρχέτυπος ελληνική γλώσσα.
Το δε επίρρημα «ενδογενώς» σημαίνει ό,τι εκ των ένδον ή έσω γεννάται, δημιουργείται ή προκαλείται, άνευ εξωγενών ή εξωτερικών παρεμβάσεων. Προέρχεται δε εκ της συνθέσεως των λημμάτων «ένδον», σημαίνοντος εντός ή έσω, και της καταλήξεως «γενώς», εκ του αρχεγόνου, ενεργητικού ρήματος «γεννάω-γεννώ».
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.