5ο Κύπελλο Ενόργανης Γυμναστικής Γ.Ο. «ΑΙΑΣ» Θερμαϊκού (βίντεο)

Του Γιώργου Νικολαΐδη (gnborn2shoot)

 

Ο αγώνας διεξήχθη (26 και 27 Απριλίου) υπό την αιγίδα της A.E.Σ.Γ.Β.Ε. και του ΔΗΠΠΑΚΥΘ και ομολογουμένως αποτέλεσε την απόλυτη επιτυχία από κάθε πλευρά. Διοργάνωση, συμμετοχές, παρουσίες γονέων, αθλητικών παραγόντων και με έκδηλο τον ενθουσιασμό και την χαρά των νεαρών αθλητριών καθ΄όλη την διάρκειά του.

Την φιλοξενία της διοργάνωσης ανέλαβε ο τοπικός σύλλογος «Γ.Ο ΑΙΑΣ ΘΕΡΜAΪΚΟΥ «, στο κλειστό γυμναστήριο του 2ου Γυμνασίου Περαίας.

Ο «ΑΙΑΣ», που φέτος γιορτάζει τα 10 χρόνια από την ίδρυση του, στήριξε την επιτυχία της διοργάνωσης στην σημαντική προσπάθεια του προπονητή ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΤΡΑΪΑΝΟΥ και της ομάδας του που αποτελείται από την ΓΙΑΝΝΗ ΟΡΗ, την ΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ και την ΒΟΥΛΑ ΧΡΗΣΤΟΥ.

Στις δύσκολες και για τον αθλητισμό μας οικονομικές συγκυρίες και δυνατότητες, «ο αθλητισμός επιστρέφει στην βάση του, το Σωματείο» τόνισε η πρόεδρος του «ΑΙΑΝΤΑ» κα. Σταυρούλα Χατζηθεοδώρου.

Οι επιτυχείς πρωτοβουλίες διοργάνωσης αγώνων που ανέλαβε μέχρι τώρα ο «ΑΙΑΣ», θα ήταν καλό να βρούνε και άλλους μιμητές αθλητικούς Συλλόγους ανά την Ελλάδα, πρωτοβουλίες που βοηθούν και αναπτύσσουν το άθλημα ουσιαστικά, αντέτεινε στην σύντομη ομιλία του ο πρόεδρος της ΑΕΣΓΒΕ κ. Λάμπρος Κωνσταντής.

Ίσως είναι και ο μοναδικός τρόπος να κρατηθεί ΤΩΡΑ στο υψηλό επίπεδο που του αξίζει κιόλας ο Ελληνικός αθλητισμός, θα προσθέταμε εμείς.

Τους αγώνες παρακολούθησαν πολλοί γονείς και φίλαθλοι της ενόργανης γυμναστικής και τίμησαν με την παρουσία τους η Ολυμπιονίκης Βούλα Πατουλίδου, η Γ.Γ.Α. Κούλα Γιαννακίδου, ο πρόεδρος της ΕΓΟ Αθ. Βασιλειάδης, ο πρόεδρος της ΑΕΣΓΒΕ Λάμπρος Κωνσταντής, ο πρόεδρος του ΔΥΠΠΑΚΗΘ Παναγιώτης Τροκάνας,   ο υπεύθυνος ενόργανης γυμναστικής της ΑΕΣΓΑ Δημήτρης Τσεγκέλης, υποψήφιοι δήμαρχοι καθώς και δημοτικοί σύμβουλοι του Δ. Θερμαϊκού, τις βραβεύσεις δε των νεαρών αθλητριών που πρώτευσαν, έκαναν αρκετοί από τους προαναφερθέντες.

Συμμετείχαν τα αθλητικά σωματεία ΔΙΑΓΟΡΑΣ, ΑΣΤΕΡΑΣ ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ, ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ, ΠΥΡΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΠΡΟΤΥΠΟΣ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ, ΝΗΡΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ, ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΞΑΝΘΗΣ, ΣΚΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, Α.Ο. ΛΑΥΡΙΟΥ, ΑΟΕΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ και «ΑΙΑΣ» ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ με περίπου 150   αθλήτριες στις κατηγορίες Ε΄, Δ΄, Γ΄και Β΄.

Και μέσω του παρόντος άρθρου, το Δ.Σ. του «ΑΙΑΝΤΑ» ευχαριστεί θερμά, τις αθλήτριες που συμμετείχαν, τους γονείς και τους προπονητές των Αθλητικών Σωματείων που έλαβαν μέρος, τους χορηγούς των Αγώνων όπως και τις εθελόντριες/ εθελοντές που πρόσφεραν προθύμως, με χαρά και ευγένεια τις υπηρεσίες τους.

Δείτε το σχετικό μας βίντεο

«Ἀγορήνδε»

Γιώργος Κακαρελίδης

Σημαίνει στὴν συνέλευση, στὴν ἀγορά. Ἡ τελευταία προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀγείρω καὶ μὲ τὴν σειρά του ἀπὸ τὸ γαργαίρω δηλαδὴ φέρω, συναθροίζω, βρίθω (Ι.Σταματάκου). Ἡ ἀγορὰ εἶναι τόπος συνάθροισης ἀνθρώπων, ὅπου συντελοῦνται συζητήσεις, γνωριμίες, δημηγορίες, ἀλλὰ καὶ ἀγοραπωλησίες προϊόντων, ἀγαθῶν καὶ ζώων.

Περπάτησα τὴν Ἀγορὰ τῆς πόλης, στοὺς κεντρικοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες. Ἀντίκρυσα πλῆθος κόσμου. Ἄλλους καθισμένους στὰ τραπεζάκια τῶν καφὲ, στὰ σκαμπὼ τῶν μπάρα καὶ στὰ ρεστωράν. Ἄλλους νὰ περπατοῦν παρέες παρέες σὲ πεζοδρόμια καὶ πλατεῖες καὶ ἄλλους νὰ μπαινοβγαίνουν, κατὰ κύματα, στὰ μαγαζιὰ κοιτώντας καὶ ψωνίζοντας. Μεγάλο Σάββατο, γάρ.

Ὁμιλίες δυσδιάκριτες, γέλια αὐθεντικὰ, ἀλλὰ καὶ γάργαρα νεανικὰ, ἠχοῦσαν ὁλοῦθε. Κἀτι δὲν πάει καλὰ, σκέφθηκα. Ἐκτὸς ἄν ἔχασα κάτι στὶς εἰδήσεις καὶ βγήκαμε ἀπὸ τὸ μνημόνιο, ποὺ ὁ ἀλήστου μνήμης ΓΑΠ τέτοιο καιρὸ, τῷ 2010, μᾶς ἔνέτασσε ὕπουλα, χωρὶς τὴν ἔγκρισή μας, διαγράφοντας ξεδιάντροπα, ὅσα ἀντίθετα ἔλεγε, λίγο πιὸ πρίν.

Ἀποφάσισα νὰ ἐπισκεφθῶ μερικὰ μαγαζιὰ, κάνοντας τὸν δύσκολο πελάτη, ἀφοῦ ἔτσι κι’ ἀλλοιῶς, δὲν εἶχα σκοπό νὰ ἀγοράσω, ἀλλὰ νὰ δῶ τρόπους ἀντιμετώπισης. Ἐπέλεξα ἕνα παπουτσάδικο, μὲ ἀθλητικὰ καὶ καθημερινὰ παπούτσια.

«-Γιὰ ποιὸ στύλ κοιτᾶμε σήμερα», μὲ ὑποδέχθηκε, ἀνεπιτήδευτα, ὁ πρόσχαρος πωλητὴς. Αἰσθάνθηκα ὅτι εἶχε ήδη ‘σκανάρει’ τὸ στύλ μου, ἀναγνωρίσει τὰ παπούτσια ποὺ φοροῦσα καὶ ἐκτιμήσει τὸ νούμερό μου. Ἕκανα κάποιες ἐρωτήσεις, φέρνοντας στὴν κουβέντα ἀνταγωνιστικό μοντέλλο. Χωρὶς νὰ τὸ κατηγορήσει, ἐξεθείασε τὸ δικό του, δίνοντας ἔμφαση σὲ χαρακτηριστικά, ποὺ θεώρησε ὅτι ταίριαζαν στὸ στύλ καὶ τὴν ἡλικία μου· ὅπως ‘ἀνάλαφρα’, «βοηθοῦν τὴν καμάρα τοῦ πέλματος» καὶ ‘δὲν δημιουργοῦν κάλους’. Ἔφερε δύο τρία παρεμφερῆ δείγματα καὶ νούμερα ἀνάλογα μὲ τοῦ κατασκευαστῆ, μιὰ καὶ, ὅπως δἠλωσε, ὑπάρχει διαφορά φόρμας. Στὸ τέλος μὲ «βοήθησε» στὶς ‘δυσκολίες’ τῆς …πιστωτικῆς κάρτας.

Παρόμοια καὶ σὲ ρουχάδικο, οἱ πωλητὲς δὲν ἦσαν καθόλου καταπιεστικοὶ, ἔφερναν τὰ νούμερὰ μου καὶ σὲ ὅσα δὲν εἶχαν, δὲν δίσταζαν νὰ μοῦ τὸ δηλώσουν καὶ νὰ μὲ κατευθύνουν σὲ κάτι ἄλλο, ἀντὶ νὰ μοῦ φέρουν μεγαλύτερα ἤ μικρότερα. Οὔτε στραβομουτσούνιασαν ὅταν δὲν πῆρα τίποτε. Ἄντίθετα μὲ ξεπροβόδισαν εὐχόμενοι «Καλὴ Ἀνάσταση».

Τελειώνοντας μὲ τὰ ψώνια, κατὰλαβα ὅτι κάποια πράγματα δεν ἦταν «σωστὰ» σὲ αὐτὴ τὴν Ἀγορὰ:

«ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΕΙΑ» 2014 – Μαυρομμάτι, γενέτειρα του Μεγάλου Πολέμαρχου του 21 Γεώργιο Καραϊσκάκη

 

Σχέση μεταγενέστερων πολιτών με το Πάνθεο των Ηρώων και την Ιστορία

 

Αφιέρωμα-τιμής ένεκεν από το Θεσσαλό Πολίτη Βάιο Φασούλα   

Το συναίσθημα που νιώθει κανείς από τη σχέση που θέλει να έχει με την Ιστορία και τους ήρωες της, είναι ένα συναίσθημα που προκαλεί δέος και ρίγη, ένα ανατρίχιασμα και τράνταγμα που φτάνει μέχρι στα βάθια της ψυχής, ένα συναίσθημα φορτωμένο με συγκίνηση, περηφάνια και πατριωτισμό, λεβεντιά και κάλλος, συναίσθημα που προκαλεί το άκουσμα του γιγαντιαίου ονόματος Γεώργιος Καραϊσκάκης. Το ελάχιστο, σαν μεταγενέστερος κληρονόμος-Πολίτης μιας Ιστορίας που έχει κανείς να κάνει, είναι η παρουσία του να αποτίνει τον ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του και να αφήσει το νου του να ταξιδέψει πίσω και ακόμα, αν είναι μπορετό, να γίνει  υπόδουλος επί τετρακόσια χρόνια και στη συνέχεια να γίνει ελευθερωτής, έτσι που επιστρέφοντας στο παρόν να νιώσει το συναίσθημα ότι εκτέλεσε το καθήκον του έναντι μιας υπέρτατης υποχρέωσης αποτείνοντας την δέουσα τιμή στους ήρωες του 21.  

Στο Μαυρομμάτι, λοιπόν, πλήθος κόσμου βρέθηκε να τιμήσει δεόντως με την παρουσία του τα τεσσαρακοστά έβδομα (47) Καραϊσκάκεια 2014, εδώ στο Μαυρομμάτι, στη γενέτειρα του Ήρωα και Αρχιστράτηγου της επαναστατημένης Ελλάδας Γ. Καραϊσκάκη.

Το 2012 σε μια παρόμοια τιμητική αναφορά για τον ήρωα του 21 Γ. Καραϊσκάκη, ο γράφων μεταξύ άλλων έγραφε και τούτα:

    «Καραϊσκάκεια, λοιπόν, Ιστορική και Πολιτιστική Γιορτή Μνήμης, πλαισιωμένη από τις ένδοξες σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας και κεντημένη με τα υφάδια του ύψιστου κάλλους των αξιών και της λευτεριάς. Επί τη ευκαιρία αυτής της τρανής και εξέχουσας ημέρας μνήμης του Αρχιστράτηγου Γ. Καραϊσκάκη, μιας ημέρας εγκλωβισμένης στα δίχτυα, όχι των Τούρκων, όπως στην εποχή των καπεταναίων του 21, αλλά στα δίχτυα των… πολιτισμένων ευρωπαίων, μεταφέρω και μια επισήμανση, μια άλλη διάσταση των Παγκόσμιων Αποδήμων Ελλήνων.     Πρόκειται για μια ασίγαστη μεγάλων μεγεθών ανησυχία των απανταχού αποδήμων ελλήνων, σ’ ό, τι αφορά τα σημερινά δυσάρεστα συμπαρομαρτούντα, για τα οποία, οι αγωνιστές του 21 θυσιάστηκαν χύνοντας το αίμα τους. Δεν είναι λίγες οι φωνές των αποδήμων απ’ όλα τα σημεία του Πλανήτη που διαμαρτύρονται και καταγγέλλουν όχι μόνο τους «πολιτικούς» αλλά και τους γηγενείς Πολίτες, τους οποίους θεωρούν υπεύθυνους για την σημερινή κατάσταση. Πάραυτα γεγονός είναι-και πρέπει να μείνει ως τέτοιο- ότι η σύσφιξη των σχέσεων αποδήμων και γηγενών, χωρίς καμία αμφιβολία αποτελεί προϋπόθεση ύπαρξης για την ίδια την Ελλάδα και τον ελληνισμό και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει όλοι μας να συνταχτούμε και να αποτρέψουμε το αρνητικό κλίμα».

Όλα….Τούμπα

Ήμουν και εγώ εκεί. Ένας ακόμα σχιζοφρενής με την διπλή προσωπικότητα του οπαδού και του πολίτη, να κάθεται στη Θύρα 5 και να βολοδέρνει με ταχύτητα μεγαλύτερη και από αυτή του 4Gτης Cosmote μεταξύ οπαδικών ενστίκτων και λογικών συνειρμών για αυτά που διαδραματίζονταν μπροστά του. Ο οπαδός μέσα μου πανηγύρισε έξαλλα την νίκη κατά του «μισητού» αντιπάλου, ανέβηκε στα κάγκελα για να γιουχάρει τα κακομαθημένα της ποδοσφαιρικής πιάτσας που νομίζουν πως οι τίτλοι κερδίζονται με φανέλες και πέτσινες προεδρικές εντολές και ένιωσε ρίγη να τον διαπερνούν για την ατμόσφαιρα υποδοχής των παικτών της ομάδας του. Μια φλεγόμενη Τούμπα που μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου μετατρέπει σε παρανάλωμα του πυρός το θυμικό σου και σε καθιστά για λίγο άγριο θηρίο γεμάτο αδρεναλίνη και ένστικτα μπροστά στην φλογισμένη θέα ενός γηπέδου. Και κάπου εκεί έρχεται ο RobertKaplanκαι σε επαναφέρει στα γήινα του πολιτισμού: «όταν ο άνθρωπος πιστεύει ότι δεν έχει τίποτα να δώσει ο ίδιος , ότι είναι κενός ιδανικών και οραμάτων, τότε είναι έτοιμος να δεχτεί τα πάντα, όσο οφθαλμοφανώς ψευδή και αν είναι αυτά. Ακόμη είναι έτσι έτοιμος να συμπλεύσει με οποιαδήποτε ομάδα προκειμένου να μην είναι μόνος στο πνευματικό και ψυχικό κενό του».

Τώρα θα με πεις « πλάκα με κάνεις ρε φιλαράκι; Εδώ πατήσαμε τον Γάβρο και το κατεστημένο των Αθηνών και εσύ με φώναξες αυτόν τον ντεμεκ διανοούμενο να με ζαλίσει τα παπάρια;» . Όχι ρε φιλαράκι δεν σε κάνω πλάκα. Γιατί ο οπαδός που έχεις δίπλα σου έχει και παιδιά, υποχρεώσεις που τρέχουν, απλήρωτες εφημερίες εν μέσω πρωτογενούς πλεονάσματος, ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν πάραυτα και όνειρα που σαφώς ξεπερνούν αυτά ενός Ρώσου επενδυτή, της παρέας του, της «οικογένειας» του ΠΑΟΚ  και μιας απλής ποδοσφαιρικής νίκης έναντι ενός ακόμα μισητού αντιπάλου.

Και εκεί επανέρχεται ο πολίτης μέσα σου και αρχίζει να ασφυκτιά ανάμεσα σε αυτόν τον παροξυσμό αντρικής αδρεναλίνης, απρόκλητης βίας, συνωστισμένων κορμιών, χυμένου κάτουρου σε τουαλέτες που ευτελίζουν οποιαδήποτε έννοια πολιτισμού και φαιδρού ποδοσφαιρικού θεάματος . Προηγήθηκε η ανακοίνωση των συνδέσμων της ομάδας μου για την υποψηφιότητα Ζαγοράκη. Μια  καταφανώς γελοία υποψηφιότητα ενός κάποιου «αρχηγού» της ελληνικής φυλής , του Θοδωρή όλης της Ελλάδας, όπως αναφώνησε όλο χαρά η χαριτωμένη κυρία στην πανηγυρική εκδήλωση της Ν.Δ, που εγγράφεται και αυτή στην  διαχρονική λογική του πολιτικού συστήματος να καταφεύγει στα ηχηρά ονόματα και στα συναισθήματα που αυτά προκαλούν για να προσελκύει τους δεύτερης διαλογής ψηφοφόρους.

Τα σούργελα μας έγιναν συνήθεια…

Τάσος Φούντογλου

Είναι η μοίρα μας αφημένη σε χέρια δεξιοτεχνών και ανθρώπων με στοιχειώδη επάρκεια γλώσσας, σκέψης και ικανοτήτων έργου;  Όχι βέβαια. Τα σούργελα αξιώνουν της κοινής μας μοίρας το κουβάλημα. Και όσο αυτά την αξιώνουν τόσο εμείς ενδίδουμε στον τραγικό κύκλο της γένεσης και της φθοράς τους. Από φόβο; Από οργή; Από άγνοια για τις αυριανές συνέπειες; Από εκείνο το περίεργο και χρόνια τώρα ανεκτόπιστο συναίσθημα πως οι γελωτοποιοί μας αρμόζουν και πως μόνο αυτοί μπορούν να διαχειριστούν τις τύχες μας; Κάποτε τους ονομάζαμε δημαγωγούς. Οι συγκαιρινοί τους θαυμαστές δεν μπορούν ούτε αυτόν τον τίτλο να διεκδικήσουν με περγαμηνές για το βιογραφικό τους. Γιατί η δημαγωγία απαιτεί ρητορική δεινότητα και αυτοί χειρίζονται την γλώσσα χειρότερα και από τους βαρβαρισμούς του Αλάριχου . Γιατί η δημαγωγία απευθύνεται στο συναίσθημα του πλήθους και αυτοί οι αχρείοι επενδύουν μονάχα στην οργή του. Γιατί η δημαγωγία στο εν τέλει εξάπτει και λίγη από την ελπίδα του λαού ενώ αυτοί υποδαυλίζουν μόνο την βία που κείτεται μέσα του .
Είναι αυτός ο Δήμος, ο « γεροχωριάτης, ο αράθυμος, ο μισόκουφος και γκρινιάρης» κατά τον Αριστοφάνη που δεν μπορεί να ανεχτεί για πολύ τον Περικλή και καταφεύγει στις σοφιστείες του Κλέωνα. Κοινώς στις παπαριές του κάθε τυχαίου δημαγωγίσκου. Είναι ελκυστικός ο λόγος του τελευταίου, ασκεί μια σαγηνή το δήθεν τάχα μου ανυπότακτο της φύσης του και γενικώς πουλάει στον μέσο πολίτη. Χρήσιμος για να εκτονώνεις εσύ την οργή σου και να φτιάχνει αυτός καριέρες. Απαραίτητος για να γεννάει μέσα σου την ψευδαίσθηση του οικείου, πως είναι και αυτός ένας σαν και σένα, από τα ίδια υλικά φτιαγμένος, αυτά του πεζοδρομίου  και να μπορεί ταυτόχρονα να τα κονομάει και να τακτοποιεί τους δικούς του οικείους. Στις γνωστές αργομισθίες με τα πολλά χιλιάρικα.