«Ἀγορήνδε»

Γιώργος Κακαρελίδης

Σημαίνει στὴν συνέλευση, στὴν ἀγορά. Ἡ τελευταία προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀγείρω καὶ μὲ τὴν σειρά του ἀπὸ τὸ γαργαίρω δηλαδὴ φέρω, συναθροίζω, βρίθω (Ι.Σταματάκου). Ἡ ἀγορὰ εἶναι τόπος συνάθροισης ἀνθρώπων, ὅπου συντελοῦνται συζητήσεις, γνωριμίες, δημηγορίες, ἀλλὰ καὶ ἀγοραπωλησίες προϊόντων, ἀγαθῶν καὶ ζώων.

Περπάτησα τὴν Ἀγορὰ τῆς πόλης, στοὺς κεντρικοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες. Ἀντίκρυσα πλῆθος κόσμου. Ἄλλους καθισμένους στὰ τραπεζάκια τῶν καφὲ, στὰ σκαμπὼ τῶν μπάρα καὶ στὰ ρεστωράν. Ἄλλους νὰ περπατοῦν παρέες παρέες σὲ πεζοδρόμια καὶ πλατεῖες καὶ ἄλλους νὰ μπαινοβγαίνουν, κατὰ κύματα, στὰ μαγαζιὰ κοιτώντας καὶ ψωνίζοντας. Μεγάλο Σάββατο, γάρ.

Ὁμιλίες δυσδιάκριτες, γέλια αὐθεντικὰ, ἀλλὰ καὶ γάργαρα νεανικὰ, ἠχοῦσαν ὁλοῦθε. Κἀτι δὲν πάει καλὰ, σκέφθηκα. Ἐκτὸς ἄν ἔχασα κάτι στὶς εἰδήσεις καὶ βγήκαμε ἀπὸ τὸ μνημόνιο, ποὺ ὁ ἀλήστου μνήμης ΓΑΠ τέτοιο καιρὸ, τῷ 2010, μᾶς ἔνέτασσε ὕπουλα, χωρὶς τὴν ἔγκρισή μας, διαγράφοντας ξεδιάντροπα, ὅσα ἀντίθετα ἔλεγε, λίγο πιὸ πρίν.

Ἀποφάσισα νὰ ἐπισκεφθῶ μερικὰ μαγαζιὰ, κάνοντας τὸν δύσκολο πελάτη, ἀφοῦ ἔτσι κι’ ἀλλοιῶς, δὲν εἶχα σκοπό νὰ ἀγοράσω, ἀλλὰ νὰ δῶ τρόπους ἀντιμετώπισης. Ἐπέλεξα ἕνα παπουτσάδικο, μὲ ἀθλητικὰ καὶ καθημερινὰ παπούτσια.

«-Γιὰ ποιὸ στύλ κοιτᾶμε σήμερα», μὲ ὑποδέχθηκε, ἀνεπιτήδευτα, ὁ πρόσχαρος πωλητὴς. Αἰσθάνθηκα ὅτι εἶχε ήδη ‘σκανάρει’ τὸ στύλ μου, ἀναγνωρίσει τὰ παπούτσια ποὺ φοροῦσα καὶ ἐκτιμήσει τὸ νούμερό μου. Ἕκανα κάποιες ἐρωτήσεις, φέρνοντας στὴν κουβέντα ἀνταγωνιστικό μοντέλλο. Χωρὶς νὰ τὸ κατηγορήσει, ἐξεθείασε τὸ δικό του, δίνοντας ἔμφαση σὲ χαρακτηριστικά, ποὺ θεώρησε ὅτι ταίριαζαν στὸ στύλ καὶ τὴν ἡλικία μου· ὅπως ‘ἀνάλαφρα’, «βοηθοῦν τὴν καμάρα τοῦ πέλματος» καὶ ‘δὲν δημιουργοῦν κάλους’. Ἔφερε δύο τρία παρεμφερῆ δείγματα καὶ νούμερα ἀνάλογα μὲ τοῦ κατασκευαστῆ, μιὰ καὶ, ὅπως δἠλωσε, ὑπάρχει διαφορά φόρμας. Στὸ τέλος μὲ «βοήθησε» στὶς ‘δυσκολίες’ τῆς …πιστωτικῆς κάρτας.

Παρόμοια καὶ σὲ ρουχάδικο, οἱ πωλητὲς δὲν ἦσαν καθόλου καταπιεστικοὶ, ἔφερναν τὰ νούμερὰ μου καὶ σὲ ὅσα δὲν εἶχαν, δὲν δίσταζαν νὰ μοῦ τὸ δηλώσουν καὶ νὰ μὲ κατευθύνουν σὲ κάτι ἄλλο, ἀντὶ νὰ μοῦ φέρουν μεγαλύτερα ἤ μικρότερα. Οὔτε στραβομουτσούνιασαν ὅταν δὲν πῆρα τίποτε. Ἄντίθετα μὲ ξεπροβόδισαν εὐχόμενοι «Καλὴ Ἀνάσταση».

Τελειώνοντας μὲ τὰ ψώνια, κατὰλαβα ὅτι κάποια πράγματα δεν ἦταν «σωστὰ» σὲ αὐτὴ τὴν Ἀγορὰ:

«299»

Γιώργος Κακαρελίδης

299 ἀκριβῶς, ἦταν οἱ ἄδειες ποὺ ἀπαιτοῦντο ἀπὸ 199 διαφορετικὲς ὑπηρεσίες, γιὰ νὰ κάνῃ κάποιος μιὰ ἐπένδυση στὴν χώρα, ὅπως τὸ νὰ ἀνοίξῃ ἕνα ἐργοστάσιο.

Ὄχι, ὄχι, δὲν ἀναφέρομαι στὴν Ἑλλάδα. Ἀναφέρομαι στὴν νότιο Κορέα. Καὶ ξέρετε ποιὰ ἐποχή; Τὴν χρυσῆ δεκαετία τοῦ ’90, ποὺ ἄνθιζε ἡ βιομηχανία της καὶ μάλιστα ἡ χώρα ἐκινεῖτο ἀναπτυξιακὰ μὲ ρυθμοὺς ἄνω τοῦ 6% ἐτησίως.

Στὴν Ἑλλάδα ἀνακάλυψαν, ὅσοι ἐξουσιάζουν χωρὶς κἄν νὰ ἔχουν στὴν ζωὴ τους ἐγγράψει πραγματικὴ ἐργασία στὴν πιάτσα, ὅτι φταῖνε οἱ 30 ἀδειες καὶ ὑπηρεσίες. Καὶ βάλθηκαν νὰ τἰς μειώσουν. Καὶ τὸ ἔκαναν. Χωρὶς νὰ δοῦμε οὔτε μία σοβαρὴ ἐπένδυση μακροχρόνιου ὁρίζοντα, παρ᾽ ὅτι, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἄδειες, μείωσαν καὶ μισθοὺς καὶ τὸ κοινωνικὸ κράτος καὶ τὴν οἰκονομία ὀλάκερη.

Ματαιοπονοῦν ὅσοι νομίζουν ὅτι τὰ ἀναιδῆ fast tracks θὰ ἔφερναν καὶ τὴν πολυαναμενόμενη, ματαίως, ἀπὸ τοῦ θανάτου τοῦ Κυβερνήτου καὶ ἐντεῦθεν, ἐπενδυτικὴ ἄνοιξη. Τὸ μόνο ποὺ ἐβοήθησαν oἱ fast ἀ-νοησίες, εἶναι νὰ πετοῦν γεμᾶτα «παράγοντες» , ἀλλὰ ἄδεια ἀπὸ ἰδέες καὶ συνεπῶς χρῆμα, τὰ ἀεροσκάφη μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Κατὰρ – Ἐμιράτων κτλ.

Σημειωτέον ὅτι ἡ Νότιος Κορέα δὲν ἤταν ἡ μοναδικὴ χώρα μὲ τέτοιο πλαίσιο. Ἄντίστοιχο ὑπῆρχε στὴν Ἰαπωνία καὶ Ταϊβὰν τὴν ἐποχὴ τοῦ Οἰκονομικοῦ «θαύματος» καὶ ὑπάρχει στην σημερινὴ Κίνα τῆς ἁλματώδους ἀναπτύξεως. Ἀντιθέτως, χῶρες τῆς λατινικῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς ὑποσαχάριας Ἀφρικῆς, παρ’ ὅτι ἐξαφάνισαν πρακτικὰ τὸ κανονιστικὸ τους πλαίσιο, δὲν γνώρισαν καμμία ἀνάπτυξη.

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι κάτι ἄλλο διέβλεπαν οἱ ἐπενδυτὲς στὴν πρώτη περίπτωση καὶ ὑπέμεναν εἴτε νομότυπα εἴτε μὲ λαδάκι, τὴν σταδιακὴ συμπλήρωση τοῦ φακέλλου ἀδειῶν. Κάτι ποὺ ἐμεῖς, προφανῶς, δὲν τὸ διαθέτουμε.

«Ἀνάλαφρα …Γεωπολιτικὰ μαθήματα»

Γιώργος Κακαρελίδης

«Ὑπάρχει σαφής ἑτερότητα στὴν Ὀρθοδοξία, μιὰ μεγάλη παγκόσμια θρησκεία. Ἔτσι οἱ Ορθόδοξες χῶρες δὲν διακρίνονται γιὰ ἀπολυτότητα τῶν θεσμῶν… Ἡ λέξη κλειδί στὴν Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ‘Ανατολική’. Ἕνας Χριστιανισμὸς ποὺ ἔχει πολεμήσει τὸν Δυτικὸ Ρωμαιοκαθολικισμό , ὅπως ἀκριβώς καὶ τὸ Ἰσλάμ. .. Όμως τὸ νὰ πῶ ὁτι πολιτισμός καὶ ἡ θρησκεία ἁπλά δὲν συμβάλλουν καθόλου στὴν ανάπτυξη προτύπων δεν είναι λογικό… Τὸ νὰ διαγράφουμε τὸ παρελθόν καὶ νὰ λέμε ὅτι εἴμαστε ξαφνικά ὅλοι πανομοιότυπα πλάσματα σε ἕνα παγκόσμιο χωριὸ, εἶναι ὁ ὁρισμὸς τῆς τρέλας»

« Οἱ γραφειοκράτες τῶν Βρυξελλῶν δὲν ἔχουν ἰδέα περὶ ἱστορίας. Ἡ Εὐρώπη δὲν εἶναι μόνο οἰκονομική ἱστορία . Εἶναι μιὰ πολιτική ἱστορία , καὶ ὡς ἐκ τούτου, μιὰ γεωπολιτική»

-Ποιὸς τὰ λέει αὐτὰ. Μὴν τὰ λέει ὁ Χριστόδουλος ἀπὸ τὸν τάφο; Μὴν κανένας ἐθνικιστὴς τοῦ κερατᾶ; Ὄχι, τὰ λέει, σὲ ἐλεύθερη ἀπόδοση,  ὁ Robert Caplan, ἐπὶ κεφαλῆς γεωπολιτικὸς ἀναλυτὴς τοῦ Stratford μὲ ἄρθρο του (20/3/14). Καὶ σέρνει ἕνα ἐξάψαλμο στοὺς ἀνιστόρητους εὐρωκράτες.

-Ἔρχεται καὶ ο πρόεδρος Πούτιν νὰ διακηρύττῃ ὅτι θεωρεῖ θεμέλιο τοῦ Ρωσσικοῦ κράτους, τὴν Ὁρθοδοξία. Εἰδικὰ μάλιστα τὴν Ρωσσικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν θεωρεῖ πυλῶνα καὶ φύλακα τῆς Ἑνότητος, ὄχι μόνο τοῦ ρωσσικοῦ κράτους, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ρωσσικοῦ Ἐθνους, παγκοσμίως.  Δίνει μάλιστα, ἐξαιρετικὴ σημασία στοὺς ὁμογενεῖς του (Ρώσσους), ὁμοεθνεῖς του καὶ ὁμοδόξους του.

Ἀκριβῶς ὅπως …. ἐμεῖς!! Ποὺ τοὺς ἀντίστοιχους τοὺς θεωροῦμε περίπου γραφικοὺς καὶ μόνο νὰ ἔρχονται καὶ νὰ αφήνουν κανὰ φράγκο τὸ καλοκαίρι. Ὅσο γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία τὴν βλέπουμε μόνο ὥς γραφικὸ τουρισμό. Γιὰ νὰ μὴν μᾶς περνᾶνε, μάλιστα, γιὰ ὀπισθοδρομικούς, ‘ἐπιτρέπουμε’ νὰ διδάσκωνται τὰ παιδιὰ μας στὰ σχολειὰ, μόνο θρησκειολογία ἤ ἄντε ὁλίγον ἀλληλεγγύη, ἐλεημοσύνη καὶ τὰ συναφῆ.

-Τὴν Ὀρθοδοξία, τὸ πιὸ ἐλεύθερο σύστημα  ἐκκλησιῶν σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, τὸ ὑποβιβάσανε, ὅλοι αὐτοὶ σε θρησκεία ἀσπρόμαυρων διλημμάτων ἠθικῆς. Πρόθυμοι νὰ δέχωνται ἀσμένως ἰσλαμοφασιστικὲς ἀναλύσεις καὶ παιδιαρίσματα ζενικοῦ τύπου.

Φρόντισε γι῾αὐτό, ὅλη ἡ ἀριστεράντζα ιντελιγκέτσια καὶ τὰ κοπιαριστίρια της, πασοκνουδοῦ κακέκτυπα. Ἔτσι ὥστε τὰ βιβλία νὰ εἶναι ἀνάλατα καὶ ἀνούσια, οἱ δὲ θεολόγοι νὰ αὐτολογοκρίνωνται, μιλῶντας οὐδέτερα, ἀκόμη καὶ σὲ περιπτώσεις κατάφωρης ἐκτροπὴς τῆς λογικῆς ἀπὸ τὰ παιδιὰ, μὲ τὴν ἐκτέλεση κομματικῶν (!!!) ἐντολῶν.

«Οὐκρανικὰ μαθήματα»

Γιώργος Κακαρελίδης

Κάποιοι, ἀπὸ τὰ στρατοβιομηχανικὰ συμπλέγματα, ποὺ ἔλεγε καὶ ὁ ἀξέχαστος John Kenneth Galbraith, ἀρέσκονται στὸ νὰ παίζουν μὲ τὴν φωτιά. Καὶ νὰ κάνουν προκλήσεις στὸ μαλακὸ ὑπογάστριο τῆς Ρωσσίας. Στόχος τους βέβαια, ἦταν ἡ Κριμαία, ὄχι ἡ Δυτικὴ Οὐκρανία, ποὺ ἀνέκαθεν ἔβλεπε δυτικὰ ἠ καὶ ναζιστικὰ. Καὶ ἡ ὁποία ἐνδιέφερε ἐπίσης τὴν Ρωσσία, ὄχι ἐδαφικὰ, ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὴν ὁμαλὴ ροὴ φυσικοῦ ἀερίου μέσῳ Οὺκρανίας. Μέχρι νὰ ἑτοιμασθῆ ἐναλλακτικὸς Νότιος Ἀγωγός.

Ἔτσι μαζί μὲ τὶς νεογερακίσιες πολιτικὲς τους (μέχρι νὰ βροῦν τὸν κατάλληλο ἑπόμενο ρεπουμπλικάνο Πρόεδρο), ποὺ δὲν ἀπέδωσαν γιὰ γενικώτερη ἀνάφλεξη στὴν Συρία, ὥστε νὰ ἀρχίσῃ νὰ ρέῃ πάλι πρὸς αὐτὰ, δημόσιο (δηλαδὴ τῶν πολιτῶν) χρήμα, εὶς βάρος φυσικὰ τῶν κοινωνικῶν δαπανῶν, ἀποφάσισαν νὰ τεστάρουν τὰ ἀνακλαστικὰ τῆς Ρωσσίας.

Ἡ ὁποία βεβαίως δὲν θὰ κιότευε. Ὁπως πχ δὲν θὰ ὁλιγωροῦσαν οἱ ΗΠΑ στὴν περίπτωση ποὺ ὁ Ἀντρέας (ἕνας εἶναι) ἀποφάσιζε πραγματικά, νὰ ἐξωπετάξῃ τὶς … βάσεις, τότε, παλιά!

Ἄς σημειωθῆ ὅτι ἡ Ἀμερικὴ εἶχε παλαιότερα, προσπαθήσει νὰ κλείσῃ τὴν ροὴ ρωσσικοῦ ἀερίου μέσω τῆς Οὺκρανίας, καὶ μάλιστα ὁ ἀπίθανος πρόεδρος τῆς ΕΕ, Μπαρόζο, εἶχε πῆ (μὲ ἴδια ἐκφραση ὅπως ὁ δικὸς μας ἀπίθανος Σημίτης), ὅτι ὅποιος ἔχει πρόβλημα ἀπὸ τὴν διακοπὴ νὰ πάῃ στὰ δικαστήρια τῆς Χάγης.

Τὴν παρτίδα ἔσωσε ἀπρόσμενα ἡ …Κίνα. Ἡ ὁποία ἁπλὰ ψιθύρισε στὴν διεθνὴ κοινότητα, ὅτι εἶχε συσσωρεύσει στὸ θησαυροφυλάκιὸ της, πολὺ χαρτούμπα ἀπὸ ἀμερικάνικα καὶ ἄλλα ὁμόλογα καὶ ὅτι ἐπείγετο νὰ τῆς δοθῇ κάποια ἐγγύηση (δηλαδὴ ρευστὸ ἤ χρυσός).

«Πασοκικὰ λαθρομαθήματα ΙΙ»

Γιώργος Κακαρελίδης

Στο προηγούμενο είχαμε αναφερθεί στην Τροπολογία που υπέβαλε το ΠΑΣΟΚ για να απαλοιφθεί ο όρος «λαθρο» και αντικατασταθεί από τον όρο «παράτυπος» μετανάστης σε όλα τα διοικητικά και νομικά έγγραφα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και της Αστυνομίας. Φυσικά αν περνούσε η τροπολογία το επόμενο βήμα θα ήταν η «αποποινικοποίηση». Ευτυχώς δεν έγινε δεκτή, όπως ανακοινώθηκε. Δεν πρέπει όμως να εφησυχάζουμε, μια και στην πρώτη ευκαιρία θα ξαναχτυπήσουν. Είναι γεμάτη τέτοια «παραδείγματα» η ιστορία τους.

Πέρα από τη διάλυση της Γλώσσας, δηλαδή της κατανόησης και της κατάδειξης των σημαινομένων, η πασοκική λοιμική είχε και άλλα κατά νου: είχε να εξασφαλίσει «τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και τη διοίκηση των εκπαιδευτηρίων (βλ. διακήρυξη 3ης Σεπτεμβρίου 1974)» και μάλιστα ότι δεν πρέπει ανωτάτη παιδεία να σχετίζεται με την παραγωγή.

Αποτέλεσμα τα σχολειά να παραδοθούν σε «συμβούλια» φοιτητών, μαθητών και νηπίων, που στην καλύτερη περίπτωση είναι λειτουργικά αναλφάβητοι, αν δεν επικοινωνούν με … μουγκανητά..! Παράλληλο αποτέλεσμα, το μεγάλο πάρτυ των εισαγωγέων ενάντια στην εγχώρια παραγωγή. Και μάλιστα με την βούλα μιας βλακώδους, αν όχι εγκληματικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.

Έτσι ξεκίνησε η ταχύτατη ανοδική πορεία του ελλείμματος εισαγωγών-εξαγωγών. Το να μπαίνουμε κάθε χρόνο μέσα (δεκάδες δις) απλά και μόνο γιατί κατεστράφη ή δεν επετράπη να ανθίσει η εγχώρια παραγωγή, προσρμοζόμενη στις εκάστοτες τεχνολογικές δανοίξεις. Φυσικά  η διαστροφή της Διακήρυξης δεν σταματά στην Παιδεία. Το ΠΑΣΟΚ γράφει, «θα προστατέψει το έθνος και θα ανοίξει τον δρόμο στη λαϊκή κυριαρχία…». Οι ένοπλες δυνάμεις μπαίνουν στην άκρη. Μαζί με αυτές φεύγει και το Σύνταγμα. Όπως εύστοχα αναλύει ο Γιάννης Γεράσης (Το χρονικό της εθνικής τραγωδίας, Ροές 2013) προτεραιότητα έχει το «επαναστατικό δίκαιο» που εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ.

Ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός διαλύεται μέσα από την κατάργηση της ιεραρχίας και των ελεγκτικών μηχανισμών και την ανάληψή τους από τους λεγόμενους «πρασινοφρουρούς». Τους κομματικούς δηλαδή κομισσαρίους, οι οποίοι πλέον ήλεγχαν τα κανάλια αποφάσεων και συνηθέστατα την επιλεκτική ροή του χρήματος (νόμιμου ή μη).