Στη μνήμη των Αθάνατων ηρώων των Ιμίων…

ΕΔΩ

Εδώ, στο γλαυκό κύμα της γαλάζιας άνοιξης

που πίνει ολόχυμο το θρόισμα του σταυρωτού πανιού

στο ξάστερο αεράκι·

πώς μπορεί να χωρέσει ένα μισό φεγγάρι!

Εδώ, που σπαρμένα σε κάθε στάλα Αιγαίου,

μυριάδες κομμάτια από φως

φλογίζουν το υγρό ρίγος του όνειρου,

πώς ν’ απλωθεί η ιδέα του σκότους!

 

Εδώ, ναι ’δω, στους ξανθούς κάμπους των καλοκαιριών

που κανένας χειμώνας, όσο τρανός κι αν ήταν,

δεν μπόρεσε να σβήσει την άνοιξη της αναπνοής τους,

πώς να ευδοκιμήσει ο βοριάς της Ανατολής!

Στη λιόστρωτη εδώ, γειτονιά των Θερμοπυλών

και στων Μαραθωνομάχων τις λόχμες,

που το άροτρο της ζωής γνέθει τις παλιές φορεσιές του ήλιου,

να τις θυμάται και να ορθώνεται,

να τις φορά και να φλογιέται η πέτρα,

πώς να σταθεί η ανολοκλήρωτη καρδιά!

Στις πνοηρρεούσες αστροφεγγιές του συνειδέναι, εδώ,

που μέσα τους ξεψυχούν

κι αιώνια ανασταίνονται οι υπάρξεις·

για της αγάπης τη σπορά·

πώς να ριζώσει το μίσος!

Εδώ, στο φεγγοβόλημα των καμπαναριών

στους Αναστάσιμους χτύπους της καμπάνας,

πώς θα μπορούσαν να υψωθούν σιδερόφρακτοι

στις καρδιές των αετών του Αρχιπελάγους

οι μιναρέδες των νέων Ασσασσίνων!

Εδώ, που το αίμα άσπρισε τους τοίχους των σπιτιών

κι η αγωνία των αθώων έβαψε έναν Ντελακρουά

στης Χίου το … συνωστισμό,

Ποιο ασκέρι αρνησιπάτριδων μπορεί να επιβιώσει!

Στο μονοπάτι ΕΔΩ, που δεν έχει γυρισμό,

απ’ της τιμής και του χρέους την πόλη,

κι απ’ του ήλιου τις φωτολαλιές,

κι απ’ του Ραδάμανθυ την κρίση,

ποιός θα αλλάξει τον ρουν του!

Ιωάννης Παναγάκος – Άνχης (ΠΖ) ε.α.

Δάσκαλος Σκακιού – Λογοτέχνης

Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών

Η απόφαση της Γερουσίας

Ν. Λυγερός

 

Μετάφραση από τα γαλλικά Σάνη Καπράγκου

 

Η απόφαση της Γερουσίας δεν ήτανε μία ανώδυνη απόφαση. Αποτελεί τη νίκη τής δικαιοσύνης έναντι μιας άρνησης, την οποία δεν δίστασε ν’ αποκαλύψει μέσα στους κόλπους της ίδιας μας της χώρας, καθώς δεν ήτανε δυνατό να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής τού νόμου. Η αυτοαναφορική τούτη εντυπωσιακή έκθεση επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη της παρουσίας τού νόμου αυτού στον ποινικό κώδικα της Γαλλίας. Αυτός ο νόμος είναι προ-δικαιωμένος από τα όσα έχουν διαπραχθεί παρά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Δικαστικά αποτελεί μία πράξη ολοκλήρωσης και στρατηγικά, για τα θύματα, τους επιζώντες και τους δίκαιους, επιτρέπει την ενοποίηση με ισοτιμία των αναγνωρισμένων από τη Γαλλία γενοκτονιών. Τούτο είναι ακόμη πιο σημαντικό από την έκθεση της Νομικής Επιτροπής, όταν επί πλέον παρατηρούμε την επιφυλακτικότητα ορισμένων γερουσιαστών. Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά έξοχο, διότι συνειδητοποιούμε πως πρόκειται για μία νίκη του ανθρώπινου δικαιώματος επί της πομπώδους δικαιοσύνης, που αρκείται στο φαίνεσθαι για να δικαιολογεί την ύπαρξή της, με κίνδυνο να εμπαίζει τη μνήμη των λαών. Κι έπειτα μπορέσαμε να διαπιστώσουμε, κατά τη δημόσια συζήτηση, πως ορισμένοι στερούμενοι νομικών επιχειρημάτων δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν επιχειρήματα γεωστρατηγικής, για να τους διαταράξουν και να τους περιορίσουν σε μία αντιπαράθεση ισχύος. Πόσες φορές έχουμε ακούσει την ακόλουθη έκφραση ότι η Τουρκία είναι μία μεγάλη χώρα. Ενώ οι στρατηγιστές, εν αντιθέσει με ορισμένους πολιτικούς άνδρες, ξέρουν καλά πως η Τουρκία δεν είναι παρά μόνο μία ακόμη χώρα, η οποία φέρεται ως μεγάλη δίχως να μπορεί να το δικαιολογήσει και ακόμη λιγότερο να το αποδείξει. Παρ’ όλ’ αυτά, εδώ, δεν είν’ αυτός ο σκοπός μας. Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε, είναι η αντίθεση μεταξύ μεγάλης χώρας και μικρής χώρας. Καθότι προκαλεί έκπληξη να λαμβάνουμε υπ’ όψιν τα επιχειρήματα αυτού του είδους μέσα σε ένα πλαίσιο νομικό. Τα πρόσωπα που χρησιμοποιούν αυτά τα επιχειρήματα στο πεδίο της δικαιοσύνης, δεν συνειδητοποιούν πως πρόκειται για μια ρατσιστική οπτική, που οδηγεί σε σύγκριση τον μεγάλο Τούρκο με τον μικρό Αρμένιο. Η δικαιοσύνη σε αυτό το περιβάλλον, δεν εξετάζει παρά μόνο ένα μέγεθος, εκείνο του εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας που εμείς ονομάζουμε γενοκτονία, κατά τ’ άλλα, δεν νοιάζεται. Το σημαντικό είναι το ανθρώπινο επίπεδο. Είναι απλούστατα απαράδεκτο να επιτρέπεται η άρνηση ή ακόμη η ελαχιστοποίηση μιας γενοκτονίας, ανεξάρτητα από το θύμα ή τον δήμιο. Πρόκειται για μια διαδικασία γενική.

Παιδιά δίχως φράχτη

 Ν. Λυγερός

Βασιλεία: Μα καλά, κυρία, δεν θα κάνουμε τίποτα εμείς; Μαρίνα: Τι θέλετε να κάνετε, παιδιά μου; Ηλιάνα: Θέλουμε κι εμείς να κάνουμε κάτι για το φράχτη… Ιωάννης: Σωστά, κυρία. Μαρίνα: Δηλαδή; Σοφία: Αν δεν κάνουμε τίποτα, πώς θα πούμε στα παιδιά μας όταν γεράσουμε ότι χάρη σε μας δεν έγινε ο φράχτης. Μαρίνα: Μα είστε τόσο σίγουρα ότι δεν θα γίνει, παιδιά; Παναγιώτης: Και βέβαια! Δεν μπορεί να γίνει ένα πράγμα που δεν θέλουν ούτε τα παιδιά. Μαρίνα: Μα μερικοί θα πάρουν χρήματα άμα γίνει ο φράχτης.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΗΜΑΡΑ ΣΤΟΝ KAUDER

«Aγριοι και απολίτιστοι Γότθοι»

Επιστολή στην οποία υπάρχουν σκληροί χαρακτηρισμοί για τους συμπατριώτες του απέστειλε, με αφορμή τα περί «ανάγκης τοποθέτησης Επιτρόπου» στην Ελλάδα, προς τον Γερμανό πρέσβη στη χώρα μας, Roland Wegener, ο πρόεδρος του Πανελληνίου Άρματος Πολιτών, Γιάννης Δημαράς. Στην επιστολή κάνει λόγο για «άγριους και απολίτιστους Γότθους», για «χιλτερισμό» και για «διαχρονικά αποικιοκρατική νοοτροπία».

Η επιστολή έχει ως εξής:

«Κύριε Kauder,

Άκουσα έκπληκτος και γεμάτος οργή τη δήλωσή σας περί «ανάγκης τοποθέτησης Επιτρόπου» στη Χώρα μου.
Το χρέος μου, ως Έλληνα Βουλευτή και Πολίτη, Εκπροσώπου του Λαού στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, με οδηγεί και με υποχρεώνει να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου για την αποικιοκρατικού χαρακτήρα απαράδεκτη δήλωσή σας, η οποία απάδει από κάθε έννοια Δημοκρατικής Νοοτροπίας, Σεβασμού της Εθνικής Ανεξαρτησίας, Ευρωπαϊκού κεκτημένου και Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης.
Αν είχατε διαβάσει λίγο Ιστορία, θα γνωρίζατε ότι ο Τόπος, που για δεύτερη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Ανθρωπότητας επιδιώκετε να κατακτήσετε -τούτη τη φορά δια της φτωχοποίησης της Κοινωνίας και της οικονομικής ασφυξίας- είναι ο Τόπος, στον οποίο εσείς οι Γερμανοί, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι οφείλετε τη συνέχειά σας, στη διάρκεια των αιώνων.
Αν είχατε μελετήσει Γκαίτε, για παράδειγμα, θα το ξέρατε. Στη Χώρα μου, οφείλετε το γεγονός ότι από άγριοι και απολίτιστοι Γότθοι μετατραπήκατε σε συντεταγμένο έθνος, μόνο που όπως φαίνεται η πρώτη σας ιδιότητα είναι γονιδιακή και δεν σας εγκαταλείπει.
Αυτή η Χώρα, δεν Πωλείται, δεν Αγοράζεται, δεν Κατακτιέται. Και αυτό, επίσης, θα το γνωρίζατε, αν είχατε διαβάσει ιστορία.
Εμείς, προτάσσουμε τον Πλάτωνα απέναντι στο δικό σας Χιτλερισμό και τον Οικουμενικό Χαρακτήρα του Πολιτισμού μας και την Προκοπή απέναντι στη διαχρονικά αποικιοκρατική νοοτροπία και διάθεσή σας.
Η οικονομική κρίση που βιώνουμε έχει προκληθεί, κατά βάση, από την νοσηρή κατάσταση πάνω στην οποία χτίζετε τον δικό σας εθνικοσοσιαλιστικό καπιταλισμό.
Μην πλανάστε: Όπως ιστορικά συμβαίνει, πάντοτε, η προσπάθεια εξαθλίωσης της Ελλάδας και της Ελληνικής Κοινωνίας θα γίνει για εσάς και τους ομοϊδεάτες σας μπούμερανγκ, όπως και έγινε και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τον οποίο, εσείς προκαλέσατε και αιματοκυλήσατε ολόκληρη την Ευρώπη.

Δαπάνες για Ο.Α.Κ.Α και Καλατράβες

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΣΤΗ φόρα μισθοί και επιδόματα  «εργαζομένων» στο  Ο.Α.Κ.Α και μπράβο στα ΝΕΑ. Θέλαμε και  του Δ. Σ. τους μισθούς  και τους κρύβουν. Τ’ αφήνουμε για  την άλλη φορά. Τότε που θα’ ναι  τα νεύρα πιο τεντωμένα για τη ρεμούλα στη χώρα της αταξίας και της αρπαχτής. Ως τότε, βλέπουμε τα νούμερα κουνώντας το κεφάλι, κλαίμε τα φαγωμένα, ψάχνουμε για ενόχους και περιμένουμε. Κι αυτοί το ίδιο. Περιμένουν (να ξεχαστεί) όπως τόσα μικρά και μεγάλα εγκλήματα και απάτες. Και, βέβαια, δεν μας «καλύπτουν» οι καταγγελίες, αόριστες και με τους δράστες ατιμώρητους. Μόνο ονόματα, υπογραφές και επιστροφή των παρανόμως καταβληθέντων θα’ ταν το φόβητρο για επίδοξους στο μέλλον. Τσέπωσες παράνομα χρήμα; Το επιστρέφεις. Αν δεν το’ χεις, το δανείζεσαι. Αν δεν το δανειστείς, σε περιμένει το κελί. Στην προοπτική του, θα το βρεις!

ΚΑΙ πάμε πίσω καμιά δεκαριά  χρόνια. Τότε που  ζούσαμε, υπήρχαμε και  αναπνέαμε για  τους «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ». Θα μας απέδιδαν λογαριασμό κι ακόμα περιμένουμε. Θα’ χαμε κέρδη και δεν τα είδαμε. Και μετράμε τη χασούρα με τα ορατά ερείπια των «Ολυμπιακών Έργων» που ρημάζουν αφύλαχτα και με τις αόρατες μίζες που φούσκωσαν κάποιες τσέπες μέχρι να ξεφουσκώσουν στην…Ελβετία. 

ΒΑΦΤΙΣΑΝ  «εθνικό» ό,τι είχε να κάνει με χρήμα και εργολαβίες κι έπεσαν βροχή τα κονδύλια για πανηγύρι, τυλιγμένα στη χρυσόσκονη της εθνικής μας ‘περηφάνειας. Κι αν το ’λεγες ψιθυριστά να μη γίνουν στην Ελλάδα οι Ολυμπιακοί, θα σε…σκότωνε ο διπλανός. Αν αμφέβαλλες για τη…μεγαλοπρέπεια των έργων, θα σου’ δειχναν τη Στέγη Καλατράβα(!). Εδώ θα σταθούμε, γιατί το «Σημιτικό»…αριστούργημα πέρασε στα χέρια της «Καραμανλικής» αδιαφορίας, για να σκουριάζει σήμερα, άχρηστο και ανενεργό. Κι από δαπάνη; 80 δις (δραχμές) το «έργο», 4 δις τσέπωσε ο κ. Καλατράβας και τα «παράπλευρα» τα…φανταζόμαστε.