Αρχή της Δεδηλωμένης: Μικρά μαθήματα Αγωγής του Πολίτη

Σοφία Βούλτεψη

Σε μια χώρα όπου η Δημοκρατία αμφισβητείται καθημερινά και η ύπαρξή της δεν συνδέεται  με τις βασικές αξίες και ελευθερίες που προσφέρει στην ανθρωπότητα το καλύτερο γνωστό πολιτικό σύστημα, αλλά με τον βαθμό της οικονομικής ευημερίας…

Σε μια χώρα που το φαινόμενο του ναζισμού αποδίδεται στην οικονομική κρίση – οπότε ας…  του συγχωρεθούν οι αμαρτίες…

Σε μια χώρα που η λέξη «χούντα» βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη…

Σε μια χώρα όπου η λήθη αποτελεί καθημερινή πρακτική και ουδείς μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει στον λαό τι ακριβώς σημαίνει «χούντα»…

Φυσικό είναι να αγνοείται συστηματικά η Αρχή της Δεδηλωμένης, το θεμέλιο του Κοινοβουλευτισμού, που καθιερώθηκε από τον Χαρίλαο Τρικούπη το 1875.

Μέχρι τότε, ο βασιλιάς μπορούσε να διορίζει ακόμη και κυβερνήσεις μειοψηφίας, τις γνωστές ως «κυβερνήσεις των κηπουρών», καταργώντας έτσι στην πράξη το εκλογικό αποτέλεσμα.

Είχε προηγηθεί, τον Ιούνιο του 1874, το περίφημο άρθρο του Τρικούπη στην εφημερίδα «Καιροί», υπό τον τίτλο «Τις πταίει;», αλλά και οι αγώνες του που τον έφεραν αντιμέτωπο με τον Θρόνο.

Σύμφωνα με την Αρχή της Δεδηλωμένης (εμπιστοσύνης της Βουλής), που παρέχεται με ψηφοφορία των αντιπροσώπων του Έθνους, εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δίνεται στο κόμμα ή στον συνασπισμό κομμάτων που διαθέτει την πλειοψηφία στη Βουλή.

Η Αρχή της Δεδηλωμένης δεν σταματά με την ψηφοφορία για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης.

Συνεχίζει να υπάρχει, να καθορίζει τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και να αποτρέπει την υφαρπαγή της ψήφου των βουλευτών.

Αν δεν υπήρχε, τότε δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης οι ονομαστικές ψηφοφορίες, που είτε καταλήγουν στην επιβεβαίωση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, είτε στην καταψήφιση κάποιου νομοθετήματος, που, ανάλογα με τη σοβαρότητά της, θα μπορούσε να καταδείξει πως δεν υπάρχει η Δεδηλωμένη και να οδηγήσει σε πτώση της κυβέρνησης.

Για τα Κανάλια, πριν και κατά την κρίση, τον κατά Λυγερό “μονόδρομο που εκπέμπουν” και τους “στρατευμένους δημοσιογράφους” του ΣΤΑΘΗ

Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλος
Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Οικονομολόγος

 

1.            Όλο και περισσότερο γίνεται φανερό πως το μιντιακό κατεστημένο και οι εκφραστές του,  οι μεγαλοδημοσιογράφοι και ιδιαίτερα εκείνοι της Τηλεόρασης, φέρουν βαρύτατες  ευθύνες –που εγγίζουν εκείνες των κύριων υπευθύνων, των πολιτικών– για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Χώρα.

Είναι αυτοί που επί δεκαετίες:

– Έδιναν τον τόνο στη Χώρα, προωθούσαν ή χαντάκωναν πολιτικούς και δημόσιους λειτουργούς, ύβριζαν δικαστικούς, εμφάνιζαν ως “πολιτικά σκάνδαλα” υποθέσεις που δεν είχαν πολιτικό χαρακτήρα, χειραγωγούσαν πολιτικούς και πολίτες…

– Πολεμούσαν σκληρά όποιες  προσπάθειες επιχειρούνταν για τη συγκρότηση ενός κράτους με σύγχρονους θεσμούς και μιας οικονομίας ανταγωνιστικής (με μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, την υγεία, τη δημόσια διοίκηση, το ασφαλιστικό, τα εργασιακά, τα οικονομικά…).

– Στήριζαν κάθε συντεχνιακό αίτημα και κάθε αντιδραστική ενέργεια εναντίον απολύτως αναγκαίων επενδύσεων για την πρόοδο της Χώρας (στον ηλεκτρικό τομέα, τις υποδομές, τις μεταφορές, τη διαχείριση απορριμμάτων…, για τη μείωση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του κράτους κ.λ.π.). 

– Αδιαφορούσαν για την εξάπλωση της διαφθοράς, της φοροκλοπής, της φοροδιαφυγής (αν δεν τα υπέθαλπαν) και έκαναν τα στραβά μάτια στον άνομο πλουτισμό κομματικών και συνδικαλιστικών στελεχών και άλλων γνωστών και φίλων.

– Υποτιμούσαν τη σημασία των ηθικών αξιών και της μόρφωσης, συμμετείχαν στην κακοποίηση της γλώσσας και πρόβαλαν στην κοινωνία ως πρότυπο τον χλιδάτο τρόπο ζωής.

– Έβλεπαν το Έλλειμμα και το Χρέος να αυξάνονται κάθε χρόνο και δεν έλεγαν τίποτα.

2.            Με τις πράξεις και παραλείψεις των πολιτικών και τη συμπεριφορά αυτή των MME, η Χώρα:

– μετατράπηκε σε μια ομοσπονδία συντεχνιών (που κάθε μια τους έχει μόνο δικαιώματα και καμιά υποχρέωση προς την ολότητα), σε μια χώρα α-νομίας, όπου “νόμος είναι το δίκιο κάθε συντεχνίας”,

– συσσώρευσε ένα τεράστιο χρέος, δανειζόμενη διαρκώς για να καλύπτει τα κρατικά ελλείμματα και να καταναλώνει και, ουσιαστικά,

– κατέληξε στην πτώχευση.

3.            Σήμερα που η Χώρα προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια της, έχοντας συνάψει τις γνωστές συμφωνίες με τους νέους δανειστές της (Ευρωζώνη και ΔΝΤ), οι μεγαλοδημοσιογράφοι μας, οι περισσότεροι τουλάχιστον,εμφανίζονται.. αμετανόητοι.

Αταξική και ίση μεταχείριση των διεφθαρμένων!

Θανάσης Νικολαΐδης

ΑΠΟΛΥΟΥΝ καθηγητές και καθαρίστριες! Οι πρώτοι εγκαταλείπουν τα σχολεία για την περεταίρω αμορφωσιά του μαθητόκοσμου, οι δεύτερες τα υπουργεία των βολεμένων. Δεν πέρασαν από κόσκινο οι διορισμένοι και αραχτοί σε πόστα εκεί, στα υπουργεία των υπεράριθμων, με τους εργατικούς ένα με τους κηφήνες δίπλα στην εξουσία. Ούτε έναν της βουλής «εργαζόμενο» και απ’ το παράθυρο μπασμένο απολύουν, ένα πλαστό πτυχίο δεν μας (επ)έδειξαν τραβώντας απ’ το αυτί τον αμαρτωλό κι απ’ το μανίκι τον πλαστογράφο.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΛΜΕ με προέδρους και ΕΛΜΕ, υπάρχουν καθηγητές που ξεσηκώνονταν μη…περάσει ο φασισμός. Δεν ξενυχτούν πια στις καφετέριες συζητώντας για την ΑΤΑ του Ανδρέα και για του Καλαμπόκες της Ν.Δ. Οι πολλοί μετρίασαν τις απαιτήσεις υποστέλλοντας τη σημαία και οι ολίγοι συνεχίζουν τρυπώνοντας στα σπίτια για παράνομο ιδιαίτερο.

Η ΟΛΜΕ, λοιπόν, που κατέβαζε το ασκέρι της μην περάσουν οι δυο (επιπλέον) ώρες τη βδομάδα «δεν είδε και δεν άκουσε» για μέλη της που τα πετούν στο δρόμο. Κάποτε «έριχνε κυβερνήσεις» και σήμερα δεν μπαίνει στον κόπο για μια 2/ωρη στάση-συμπαράσταση.

ΚΑΙ, βέβαια, το πεζοδρόμιο του μαξιμαλισμού «πέθανε», αλλά η αδικία ζει και βασιλεύει. Με τους βολεμένους απείραχτους και τους διωκόμενους στη σιγουριά του κελιού. Εκεί μετρούν τις μέρες που απομένουν για τη…λευτεριά. Τους περιμένει το (κρυμμένο) χρήμα-κληρονομιά στους απογόνους και η μισή ντροπή δική τους.

ΔΙΑΠΛΟΚΗ

                                  Ανάλυση

          

Διαπλοκή λέγομεν την διαμέσου άλλων ισχυρών παραγόντων, τοπικών ή διεθνών, μεταβολή των γεγονότων υπέρ των συμφερόντων αυτών.

Διαπλοκή είναι ο τρόπος που επιλέγουν οι τοπικοί και διεθνείς Ολιγάρχες, Μεγιστάνες, & Πλουτοκράτες να δομήσουν μια σειρά, οικονομικών, πολιτικών, ή στρατιωτικών γεγονότων, που συνδέονται μεταξύ των, ώστε να προκύψει ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα που συμφέρει αυτούς τους ιδίους.

Διαπλεκόμενοι είναι αυτοί που βρίσκονται εμπλεκόμενοι σε σοβαρές τοπικές εθνικές ή διεθνείς υποθέσεις, καταστάσεις, συμφωνίες, συμβάσεις, & συνθήκες, και ευρίσκονται σε στενή αλληλεξάρτηση μεταξύ τους. Τη Διαπλοκή χαρακτηρίζουν τρείς κατηγορίες.

1.- Η τοπική εθνική διαπλοκή. (Εμπλέκονται τοπικοί πολιτικοί και Ολιγάρχες, Μεγιστάνες του πλούτου).

2.- Η διεθνής διαπλοκή. (εδώ εμπλέκονται οι κυβερνήσεις των διαφόρων κρατών, με τη παγκόσμια διακυβέρνηση, ή αλλιώς  Ν.Τ.Π.)

3.- Η τοπική (ντόπια) διαπλοκή, με τη διεθνή διαπλοκή αναμεμειγμένες.

Στο τόπο μας τη τοπική διαπλοκή αποτελούν πολιτικοί, μεγαλοεργολάβοι, μεγαλομέτοχοι ΜΜΕ, Βιομήχανοι, Τραπεζίτες, κόμματα, εταιρείες δημοσκοπήσεων που προσπαθούν να δημιουργήσουν ευνοϊκό κλίμα υπέρ ενός κόμματος, ισχυρές λέσχες, και άλλοι ισχυροί παράγοντες.

Στο διεθνή ορίζοντα διαπλεκόμενοι είναι οι ηγέτες της Παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης, με τους κατά κράτος πολιτικούς, και άλλους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες.

Διαπλοκή παρατηρούμε και στην Εκκλησία όλων των θρησκειών της Γης, οι θρησκευτικοί ηγέτες των οποίων διαπλέκονται για θέματα παγκόσμιας Κυριαρχίας με τους ηγέτες της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης, αλλά και με τοπικούς κυβερνητικούς παράγοντες.

Στη διεθνή διαπλοκή είναι εμπλεκόμενοι διεθνείς Ολιγάρχες, Μεγιστάνες του πλούτου και Κοσμοκράτορες της διεθνούς πολιτικής με κάθε κράτους τοπικούς πολιτικούς. Αναφέρουμε μερικά γεγονότα διεθνούς διαπλοκής,

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: «Διαχείριση κρίσεων». Ορεστιάδα, 13/03/2014