Ν ν

«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει…». Γ. Ρίτσος

«Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία,

όπως αυτή του τελικού –Ν-, εκτός κι αν του’ λειπε η οπτική του ήχου…» Οδ. Ελύτης

Ν = Νούς – Νόμος καί τά Νερά στήν φύσιν.

Το Ν συμβολίζει το δημιούργημα, την ατομική ύπαρξη, τη Θεία αρχή που ενώνει τον ανταγωνισμό των δύο πόλων και τους ενώνει σε έναν. Ζώδιο ο Ζυγός. Στο πνευματικό, η αιώνια δράση της ζωής. Στο νοητικό, η συνένωση των συγκινήσεων, η αμοιβαιότητα της στοργής. Στο φυσικό, η ισορροπία στη σχέση των φύλων. Δες  η Ελληνική Γλώσσα και οι Περιπέτειες της

Είναι η μετενσάρκωση, η δικαιοσύνη στον υλικό κόσμο. Η παρουσία του στις μαγικές βοές προετοιμάζει τον άνθρωπο για ένα καλλίτερο μέλλον, απομακρύνει τις αντιξοότητες, βοηθά στην αναδρομή στις προηγούμενες ζωές.

Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα. Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», νομοθέτες θα τους λέγαμε σήμερα, με ακρίβεια και όχι τυχαία και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου. Εάν πάμε δε  στις Επιστήμες, τα παραδείγματα είναι  ατελείωτα και άκρως διαφωτιστικά, αλλά και διδακτικά για τις επόμενες γενεές. Σχετικά πρόσφατα (1996) στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JURNAL στην Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν:

« Η εκφορά του γράμματος  «Ν»  μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν» στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου–   στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα ». ( Εκτός αυτού  στο Χάρβαρτ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά,  ως αναπνευστική άσκηση…)

Με αφορμή τις έρευνες αυτές των ξένων επιστημόνων θα αναρωτηθούμε και εμείς: Είναι τυχαίο πάλι το γεγονός  ότι το «ους» (το αυτί) που ακούει και μαθαίνει-όπως μας διδάσκει  και η Σύγχρονη Ψυχολογία- γίνεται με το «Ν»  ο «Νούς» που σκέφτεται, ενεργεί και αποφασίζει; Και δικαιούμαι να ερωτήσω: Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»;  Γιατί θέλομε να φτωχύνομε τον εγκέφαλο των επομένων γενεών στην χώρα μας; Ως μάχιμος  Εκπαιδευτικός και συγγραφέας επιστημονικού συγγράμματος ( ΔΥΣΛΕΞΙΑ, Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 6η  Έκδοση σήμερα), νομιμοποιούμαι  να ερωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος.

Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες. Άλλωστε και τις ακρότητες του Ψυχάρη τις απέρριψε (τοπωσιά ή ντοπιολαλιά κλπ.). Δεν λέω να επιστρέψομε-και δεν μπορούμε άλλωστε- στην «Καθαρεύουσα», η οποία επίσης είναι μία μεγάλη παρεξήγηση. Μερικοί ξένοι Ειδικοί έχουν γράψει  για το σημαντικό έργο της Καθαρεύουσας στην Γλώσσα μας, μετά το 1821. Ίσως ακόμα σήμερα να λέγαμε «ο Μινίστρος= Υπουργός ή το Χοσπιτάλι=το Νοσοκομείο κλπ», αλλά  αυτό πέρασε απαρατήρητο στον τόπο μας και το Γλωσσικό Ζήτημα δεν έπρεπε να είχε υπάρξει…

Όμως σήμερα αναρωτιέμαι: Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα  «Ν» στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το « εμβαδό » (!), αντί το  εμβαδόν !! Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε « το εμβαδόΝ », δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο Κράτος στα βιβλία (ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν  καταργήσει !! Διάβασε  Τα Σύμβολα Αντιπροσωπεύουν τον Τρόπο λειτουργίας της Δημιουργίας

Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα. Για ποιον  λόγο επίσημα διδάσκομε στα σχολεία μας   κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα,, π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ. κλπ…) Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβομε πονάει. Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας… Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, θα πρέπει να του πούμε ότι « η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα »! Διάβασε Η πάλη με τις λέξεις

Να θυμίσω όμως εδώ και το  ωραίο, ειρωνικό  κείμενο του Οδ. Ελύτη τότε « ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει. «Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία, όπως αυτή του τελικού –Ν-, εκτός κι αν του’ λειπε  η οπτική του ήχου…»

Ο Γ. Ρίτσος έγραψε επίσης: «Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει…». 

Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα ότι μετά το Νι, έρχεται και η σειρά του τελικού  Σίγμα (Σ). Κάποιοι  δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας…  «η μέθοδο» η «οδό» «η πλήρη! ένταξη» (!) κ.τ.ο. Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό  πρότυπο στους νέους μας με την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και το σχολείο  ανήμπορο να αντιδράσει, αλλά και την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή. Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω στο Συνέδριό σας την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα.

Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας  και ο αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου. Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά και  ενεργοποιεί  τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά. Το  τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο. Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη  Ψυχιατρική. Οι Αρχαίοι Έλληνες τα εγνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόνον εμείς  οι Έλληνες λέμε «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα » και δεν λέμε  με άλλα γράμματα, (παρ΄ όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων και άλλα γράμματα), διότι το Νι  ενεργοποιεί το μυαλό μας  να σκεφθούμε σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού  μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά.

Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία αξεχώριστη ενότητα. Η Γλώσσα  ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη ουσιώνεται σε Γλώσσα. Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του. Δεν μπορεί να υπάρχει η μία πλευρά, χωρίς την άλλη. Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την Ελληνική Γλώσσα. Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών» στην Σκέψη προσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού. Επομένως και το νοητικό επίπεδο καθορίζει και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού.

(σ)τα παιδιά, (σ)τα παιδιά …. (σ)τα φιλαράκια τα καλά..

Το Τόνοι και Πνεύματα , εκτός από το ευχαριστίες του Λακεδαίμονα προς όλες και όλους για την στήριξη που μας παρέχετε , θα προσφέρει και ένα δώρο σε ορισμένους από τους αναγνώστες του,για την πρωτοχρονιά  .

Για να μπορέσετε να λάβετε και να ανοίξετε το δώρο , σας χρειάζεται  κωδικός που θα σας τον δώσουμε αν μας τον ζητήσετε στο tisagorevei@gmail.com  ή με σχετικό σχόλιο σ΄αυτήν την ανάρτηση.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να λάβετε τον κωδικό είναι να είσαστε καταχωρημένοι/ες   στους/ις….  Fb φίλους/ες  και να έχετε δηλώσει ότι σας αρέσει το Τόνοι και Πνεύματα στο σχετικό πλαίσιο που βρίσκεται προτελευταίο (κάτω-κάτω )στην αριστερή  μπάρα ή εφόσον δε χρησιμοποιείτε το fb  , και καλά κάνετε , να είστε καταχωρημένοι στην λίστα  αυτών που ενημερώνονται με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο για τις αναρτήσεις μας(βλέπε πάλι αριστερή μπαρα ,επάνω αριστερά …. Τόνοι και Πνεύματα στο email σας ).  

Λίγο πριν την γιορτή των Χριστουγέννων είχαμε αναρτήσει μια ευχετήρια κάρτα ,αλλά …ειδικά τώρα για την Πρωτοχρονιά με την ελπίδα ότι θα έλθουν καλύτερες ημέρες ,που όλοι τις χρειαζόμαστε,θελήσαμε να σας κάνουμε δώρο κάτι πιο … πνευματικό ,κάτι που θα σας ταξιδέψει ,κάτι που κάνει την διαφορά με τα σκουπίδια που μας έχουν περικυκλώσει ,κάτι που δείχνει ότι στην Ελλάδα οι δημιουργοί δεν πέθαναν απλά το σύστημα δεν τους θέλει και προσπαθεί να τους αποβάλλει.

Πιστεύω ότι θα σας αρέσει η επιλογή του δώρου ,θα το εντάξετε στην συλλογή σας και θα το απολαύσετε !

Το δώρα μας θα το δείτε στην αμέσως επόμενη ανάρτηση.

Το Πρωτοχρονιάτικο δώρο σας.

Καπετάνιος στο ταξίδι μας ο Νότης Μαυρουδής, με πλήρωμα στο σκαφος την Μελίνα Ασλανίδου, την Γιώτα Νέγκα, τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Διονύση Τσακνή, τον Μπάμπη Τσέρτο, τον Γιάννη Χαρούλη ,τον Χρήστο Κωνσταντόπουλο, την Σαββέρια Μαργιολά,και την Αμαλία Τάτση .

Οι στίχοι είναι των Άκου Δασκαλόπουλου, Λίνας Δημοπούλου, Κώστα Φασουλά, Μαίρης Φασουλάκη και πολλών άλλων αξιόλογων στιχουργών.

Η μουσική φυσικά υπογράφεται από τον καπετάνιο του πλοίου που μας ταξιδεύει «στου χρόνου τις καταπακτές», τον Νότη Μαυρουδή.

ΚΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ !!!!!!!!!

Γράφει ο Άκης Κουστουλίδης

Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, τίποτα δεν έχει μείνει από κείνη την ζεστασιά των ανθρώπων, εκείνη την ζεστασιά που έκανε τον χειμώνα καλοκαίρι μέσα στις καρδιές μας.
Τίποτα δεν έχει μείνει από την ζωντάνια των ανθρώπων, εκείνη την ζωντάνια που την έβλεπες από τον έφηβο που ξεκινούσε να ονειρεύεται τα πρώτα του όνειρα, μέχρι τον παππού που περπατούσε με ψηλά το κεφάλι γεμάτος περηφάνια.
Τίποτα δεν έχει μείνει από τις παρέες των φίλων, εκείνες τις παρέες που κάθε χρόνο στις γιορτές μαζευόταν στα χωριά για να τραγουδήσουν, να πιουν λίγο κρασί, να μοιραστούν τον χρόνο που πέρασε και να ευχηθούν για τον επόμενο.
Τίποτα πλέον δεν είναι είναι όρθιο, και δεν μιλάω για τα σπίτια και τα δέντρα, αυτά είναι όρθια και μας κοιτάζουν να καταρρέουμε.
Μας κοιτάζουν να μην μπορούμε να σταθούμε όρθιοι μπροστά στον εαυτό μας.
Μας κοιτάζουν να καταρρέουμε μαζί με  τις ευχές μας, μαζί με τα όνειρά μας.
Οι ευχές μας καταρρέουν την ίδια στιγμή που τις ξεστομίζουμε, καταρρέουν γιατί δεν τις πιστεύουμε, και όταν κάτι δεν το πιστεύουμε δεν έχει την δύναμη να πάρει σάρκα και οστά.
Τα όνειρά μας πλέον έχουν ξεθωριάσει, έχουν γίνει σκιές, έχουν γίνει φιγούρες που είναι αδύνατον να τις πιάσουμε, πεθαίνουν, πεθαίνουν όχι γιατί έχουν γεράσει, αλλά γιατί δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα ζήσουμε, δεν μπορούμε ούτε καν να τα αγγίξουμε.
Και όταν δεν μπορούμε να ευχηθούμε στον φίλο μας να ζήσει τα όνειρά του, τι μπορούμε αλήθεια να του ευχηθούμε;
Φτάσαμε σήμερα να ευχόμαστε να έχουμε την υγειά μας, το ευχόμαστε όχι για να χαρούμε την ζωή μας αλλά γιατί αν την χάσουμε δεν θα έχουμε ούτε την τιμή να πεθάνουμε αξιοπρεπώς.
Και μόλις χθες όταν σηκώσαμε τα ποτήρια για να κάνουμε μια πρόποση  δεν άνοιγε κανένα στόμα.
Η σιωπή έγινε πιο δυνατή από την ευχή, της δώσαμε την δύναμη να κυριεύσει την καρδιά μας, σωπασαμε και αυτή η σιωπή είναι σαν θηλιά που σε πνίγει αργά και βασανιστικά.

Αναλαμβάνουμε με τον τσαμπουκά τη διαχείριση της χώρας

Γράφει η Στεφανία Λυγερού

Σήμερα κάναμε νύξη και στους άστεγους του λιμανιού και της πλατείας Ιπποδαμείας, να στήσουν τη δική τους συλλογική κουζίνα. Να μην κάθονται να περιμένουν πότε θα ευκαιρήσει/έχει κέφια ο καθένας, να πηγαίνει να τους ελεημονεί. Να οργανωθούν μεταξύ τους, να μοιράσουν δουλειές και θα τους στηρίξουν όσοι τους βλέπουν να το παλεύουν.
Το ζήτημα είναι αυτό, να κουνήσουμε όλοι τα χεράκια!!! Κράτος δεν θα ξανα-υπάρξει, η πρόνοια ανήκει στο παρελθόν. Στέγαση, φαγητό, είναι το ελάχιστο που έχει υποχρέωση μία πολιτεία να παρέχει στους πολίτες της!! Δεν τα παρέχει; θα τα πάρουμε με το στανιό!!! Ό,τι δημόσιο (κτίριο, χωράφι) ανήκει στον λαό!! Τα διεκδικούμε!! Ένα μόνο πρόβλημα άλυτο υπάρχει… Οι άνεργοι ψάχνονται βιοποριστικά για να ζήσουν. Οι άστεγοι είναι αδύναμοι, έχουν πέσει ψυχολογικά. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν χρόνο. Ποιος θα τα κάνει;;;;;;;;
Λέω εγώ τώρα… μπας και ήρθε η ώρα να τελειώσει το θέμα της ενημέρωσης και των νουθεσιών;; Γίναμε όλοι σοφοί, από χέρια πάσχει ο αγώνας!!!!
Κλείνοντας, οι προδότες δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσουν την καρέκλα. Δεν καταλαβαίνουν ούτε από εκλογές, ούτε από μηνύσεις, ούτε από διαμαρτυρίες, η μόνη λύση είναι να αναλάβουμε, με τον τσαμπουκά μας εμείς οι πολίτες τη διαχείριση της χώρας!! Να καταντήσουν χωρίς λόγο ύπαρξης!!!
(Εννοείται ότι δεν πληρώνουμε τίποτα στην παράνομη κουραδοπολιτεία, αν θέλουν λεφτά να πουλήσουν την καρέκλα.)