Ποιά εἶναι ἡ ὀρθή ἔννοια τῆς λέξεως κοινωνία; Σημαίνει ἤ δέν σημαίνει ἐπι-κοινωνία;
Ὅταν συζητᾶμε γιὰ κοινωνίες, οὐσιαστικῶς συζητᾶμε γιὰ σύνολον ἀνθρώπων ποὺ ἐπικοινωνοῦν εἰλικρινῶς μεταξύ τους, ποὺ ἔχουν ἰδίους στόχους καὶ ἴδιες ἀρχές. Ποὺ θὰ μπορέσουν κάτω ἀπὸ συγκεκριμένες συνθῆκες, νὰ ἀνασύρουν καὶ νὰ ἐπιδείξουν τὸ αὐτὸ σθένος, στάσι καὶ ἦθος.
Δὲν νοεῖται κοινωνία ὁ χῶρος ποὺ ἐντός του ὁ ἕνας ἐπιθυμεῖ γιὰ παράδειγμα τὴν προσωπική του ἀνάδειξι. Οὔτε θεωρεῖται κοινωνία ὁ χῶρος ἐντὸς τοῦ ὁποίου ὁ καθεῖς πορεύεται μὲ βάσει τὰ δικά του προσωπικὰ συμφέροντα. Οὔτε νοεῖται ὥς κοινωνία αὐτὸ ποὺ ἔχουμε σήμερα στὴν χώρα μας.
Κοινωνία θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε, πὼς ὑπῆρξε ἡ Κερατέα.
Ὄχι διότι ὁ καθεῖς ἐξέφρασε τὶς προσωπικές του πεποιθήσεις, ἀλλὰ διότι ὁ καθεῖς ἔγινε μέλος μίας μόνον ὁμάδος, μὲ στόχο τὴν προστασία τοῦ τόπου τους καὶ μὲ μοναδικὸ κριτήριον τὴν ἰσότιμη συμμετοχὴ ὅλων τῶν μελῶν αὐτῆς τῆς κοινωνίας.
Τὰ προσωπικὰ πιστεύω τοῦ κάθε ἑνός, σὲ θεοὺς καὶ δαιμόνες, σὲ κόμματα καὶ ἀποκόμματα, σὲ ὁμάδες καὶ ὁμαδοῦλες, παρέμειναν στὸν πάγο, γιὰ ὅσον καιρὸ ἡ Ἀνάγκη ἀξίωνε τὴν κοινή τους δράσι.
Αὐτὸ ποὺ εἴδαμε στὴν Κερατέα εἶναι παράδειγμα κοινωνίας.
Δυστυχῶς αὐτὸ ποὺ συνέβῃ στὴν Κερατέα δὲν εἶναι παράδειγμα πρὸς μίμησιν, παντοῦ καὶ πάντα. Κι ἐὰν κάποιες φορὲς τείνῃ νὰ συμβῇ, ταχύτατα καπελώνεται ἀπὸ ἐπιτηδείους καὶ λαμβάνει ἄλλες κατευθύνσεις.
Δὲν συμβαίνει λοιπὸν παντοῦ στὴν χώρα μας. Ὄχι ἀκόμη τοὐλάχιστον. (Διότι θὰ συμβῇ. Ἀλλὰ στὴν ὥρα του!!!)
Ἐὰν γιὰ παράδειγμα ἔχουμε κατανοήσει ὅλοι τὴν Ἀναγκη νὰ ἀντισταθοῦμε στὰ μνημόνια, στὴν καταλήστευσί μας καὶ στὴν δικτατορία ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ, δὲν σημαίνει αὐτομάτως πὼς ὅλοι μας συμφωνοῦμε στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον θὰ ἀντιδράσουμε.
Ἄλλος γιὰ παράδειγμα ἐπιλέγει νὰ ἀκολουθήσῃ ἕνα κόμμα. Κάποιος ἄλλος ἐπιλέγει νὰ δράσῃ μέσα ἀπὸ τοπικὲς ὁμάδες. Κάποιος τρίτος μόνος του, μακριὰ ἀπὸ κόμματα καὶ κινήματα.
Ὅλοι αὐτοὶ ὅμως, ἄν κι ἀναγνωρίζουν τὴν Ἀνάγκη συμπλεύσεως, δὲν μποροῦν (ἤ δὲν θέλουν κάποιες φορές) νὰ βροῦν κοινοὺς τόπους ἐπι-κοινωνίας.
Βλέπουμε λοιπόν, ὥς ἀποτέλεσμα τῆς ἀπουσίας ἐπι-κοινωνίας, δύο κόμματα νὰ συμφωνοῦν στὰ πλεῖστα τῶν σημείων ἀλλὰ λόγῳ θέσεων νὰ ὑποσκάπτῃ τὸ ἕνα τὸ ἄλλο.
Ἤ βλέπουμε μίαν κοινότητα νὰ μεριμνᾷ γιὰ τοὺς ἀστέγους, ἀλλὰ μόνον ἐὰν αὐτοὶ εἶναι ἀλλοδαποί.
Ἤ βλέπουμε κάποιους νὰ τρέχουν γιὰ ἕνα πρόβλημα ἀλλὰ νὰ ἀδιαφοροῦν, ἤ ἀκόμη καὶ νὰ ὑποσκάπτουν, τὴν ἐπίλυσιν ἄλλου, ἐξ ἴσου σοβαροτάτου προβλήματος.
Κοινῶς;
Στὴν σημερινή μας κοινωνία, ἀπουσιάζει τὸ σημαντικότερον γιὰ νὰ τὴν κάνῃ κοινωνία: ἡ ἐπικοινωνία.
Ἕνας ἄλλος τομέας, γιὰ τὸν ὁποῖον ὅλοι μας ἀναρωτώμεθα, ἀλλὰ ἐπίσης ὁ καθεῖς ἐξ ἡμῶν ταλανίζεται στὰ ὅσα ἔως σήμερα τὸν ἔχουν διδάξει.
Μᾶς ἔχουν γιὰ παράδειγμα πείσει πὼς ἡ δημοκρατία εἶναι τὸ καλλίτερον πολίτευμα. Αὐτὸ ποὺ δὲν μᾶς ἔχει πεῖ κάποιος, εἶναι τὸ γιατί. Ἀφῆστε δὲ ποὺ ἔχουμε φάει τόσην λοβοτομή, πρὸ κειμένου νὰ κρίνουμε τὶς καταστάσεις ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ μέσα ἀπὸ πρίσματα, ποὺ ἀκόμη κι ἐὰν ἐρχόταν ἐμπρός μας ἡ Δημοκρατία, προσωποποιημένη, καὶ μὲ τὴν πραγματική της ὑπόστασι, ἀν τὶ πόρνης ἐμεῖς θὰ βλέπαμε τὴν …ὡραία Ἑλένη!!!
Καὶ δὲν μᾶς κάνει νὰ ἀναρωτώμεθα γιὰ τοὺς λόγους ποὺ ὅλος ὁ πλανήτης ἔχει ἐκπαιδευθεῖ στὸ νὰ πιπιλᾷ τὴν ἴδια καραμέλα… Δὲν… Δέν…. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.