Κοντοσούβλι μερακλίδικο και νταβραντισμένο

Καλησπεράω και επίσημα το πόπολο από άλλον έναν σεπτό ιστότοπο . Θέλω να ευχαριστήσω τη Θεία Σοφία για τη φιλοξενία, τη μάνα μου για τα μπιρμπιλωτά μου μάτια, τον πατέρα μου για την τάση προς λαιμαργία και τον Μαρκήσιο ΝτεΣαντ (που έχουμε και μαζί γενέθλια) για τη ροπή μου προς την σεξουαλική αμετροέπεια.

Το πρώτο μου πόνημα εδώ μέσανε, είναι ένα κοντοσούβλιο που φτιάχνω με τα φιλαράκια μου όποτε μου κουβαλιούνται σπίτι και πεινάνε. Δηλαδή κάθε τρεις και λίγο τα ταίζω τα παλιομοσκάρια αλλά περνάμε καλά οπότε ουδέν κακόν και τα λοιπά.

Να προσθέσουμε εδώ πως οι αντρίκιες και πρόστυχες συνταγές που θα βγάζω εδώ μέσα, είναι δοκιμασμένες πολλάκις και από πολλούς και είναι και επίσημα εγκεκριμένες από την Εκκλησία του Μέγα Σουβλακέα -μια και εδώ προσπαθούμε να προσηλυτίσουμε πιστούς κιόλας.

Πάμε για το επικό και πολύ μπάνικο κοντοσούβλι που σας έταξα.

Προετοιμασία Κοντοσουβλίου

Άρξασθε!

Υλικά (για 4 άντρες και 4 γυναίκες – όχι απλά 8 άτομα, έχει διαφορά, ειδικά αν ο ένας άντρας είναι ο κολλητός του Humma από το σχολείο – μεγάλη καταβόθρα ο άτιμος)

4.5 κιλά χοιρινό κρέας, χονδροκομμένο δια κοντοσούβλι παρά του κρεοπώλου σας

Λίγο ελαιόλαδον

2 κρόμμυα

2 τομάτας

2 πιπεριάς φαιοπράσινας

Διάφορα πιπέρια

Πάπρικα απλή, πάπρικα καπνιστή

Θυμάριον φρέσκον, το ξεραμένο είναι ΑΙΣΧΟΝ

Άλας χονδρό, άλας ψιλό

Και αν διαθέτετε μπούκοβον ή έτερον ωραίον μπαχάριον (όπως αυτό που θα αναφέρω αργότερα), μέσα τέκνα μου.

Εικόνα 1 : Το κρέας το χοιρινό, το πρόστυχο

Το λιπάκι μην το φοβείσθε ποσώς. Το κρέας που προορίζεται για ψήσιμο εις σχάρας και σούβλας καλό είναι να έχει λιπάκι ίνα λιπαίνεται κατά τη διάρκεια του ψησίματος και να μη στεγνώνει και γίνεται ως σόλα τυφεκιοφόρου πεζικού. Τα κομμάτια καλό είναι να είναι χονδροκομμένα για την περίπτωση της σούβλας. Παρ’όλα αυτά μην είναι και σαν τα μπαλάκια του Κινγκ Κονγκ γιατί το πιθανότερο είναι ότι θα αρπάξουν απ’έξω και θα βράσουν ή θα είναι ωμά από μέσα, σκατά στα μούτρα μας δηλαδή. Κοιτάχτε χρώμα, κοιτάτε ζωντάνια (λέμε τώρα), που να μπορούσατε να καταλάβετε και την υφή και το άρωμα. Ήθελα να το γνωρίσω στη μητέρα μου μιλάμε αυτό το κρεατικό. Ήθελα να το πάω πίσω από το φράχτη και να το καταστήσω εις ενδιαφέρουσα.

Εικόνα 2 : Ζαρζαβατικά, θυμάριον, έλαιον, τσικουδιά και καπνός

Επειδή η διαδικασία πρέπει να γίνεται αργά και με μεράκι, όχι βιασύνες, ο καπνός και η τσικουδιά είναι απαραίτητα συστατικά όχι για το κοντοσούβλι, αλλά δι εσάς. Και ναι, σωστά παρατηρήσατε, ποτήρι δε φαίνεται πουθενά.

Εικόνα 3: Μπαχαρικών κυρίως πιάτο.

Το καφετί μπαχαρικό , δεν έχει όνομα και ούτε διαθέτει κάποια γνωστή μυρωδιά ούτως ώστε να αναγνωριστεί. ΔΕΝ είναι σουμάκ ή σουμάκι, ΔΕΝ είναι πιπεριά, ΔΕΝ είναι 5 spice (μάλλον).Είναι εισηγμένο εκ Κωνσταντινουπόλεως και θυμίζει ταυτόχρονα κύμινο,κάρυ,λεμόνι,σκόρδο και φρεσκοπλυμμένες φράουλες, με έντονη επίγευση από κάστανα και φρούτα του δάσους. Οκ με καταλάβατε, από το σκόρδο και μετά λέω μαλακίες. Το αλάτι το χονδρό περιέχει μέσα σίγουρα θυμάρι και ρίγανη και νομίζω λίγο δενδρολίβανο αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Όχι πως έχει πάρει και κανα τρελλό άρωμα αλλά οκ, κάτι λέει. Ναι, δεν είναι σωστή πρακτική να αλατίζεις τα κρέατα προ του ψησίματος γιατί στεγνώνουν, αλλά πρώτον, δε βάζω πολύ και δεύτερον, θα σου πω εγώ σε λίγο που θα δεις τι ακριβώς γίνεται, αν γίνεται να στεγνώσουν.

Περνάμε όμως στο κυριώτερο σημείο της προετοιμασίας. Οι απόψεις περί τούτου διίστανται και λογικά η παρουσίασή μου θα ξενίσει κόσμο, αλλά εγγυώμαι περί του αποτελέσματος και επιπλέον έχω πάντα δίκιο.

Τέτοιες ἡμέρες, καλλίτερα νὰ τὸ πάρουμε …ἀλλοιῶς!

Κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ἤμασταν παιδιά…

Νὰ παίζαμε στοὺς δρόμους καὶ νὰ μὴν ἐνδιαφερόμασταν οὔτε γιὰ τὸν χιονιά, οὔτε γιὰ τὸ ψιλόβροχο, οὔτε γιὰ τὸ κρύο…

Θὰ ἔπρεπε νὰ μποροῦμε νὰ κάνουμε ὄνειρα…

Νὰ ἐρωτευόμαστε καὶ νὰ τὸ ξεχνᾶμε, ὅταν τὸ παιχνίδι θὰ ζωήρευε…

Νὰ κλείνῃ ὁ λαιμός μας ἀπὸ τὶς φωνὲς καὶ ἡ κούρασι νὰ μᾶς ἀποκοιμίζῃ ἀμέσως ὅταν θὰ πέφτουμε στὰ κρεβάτια μας…

Ὅμως δὲν εἴμαστε ἔτσι…

Ξεχάσαμε νὰ ὀνειρευόμαστε…

Ξεχάσαμε νὰ χαμογελάμε…

Ξεχάσαμε νὰ παί-ζοῦμε…

Κι ὅταν κάποιος ξεχνᾷ νὰ παί-ζῇ, τὸ ἐπόμενον στάδιον ποὺ θὰ περάσῃ εἶναι ἡ ἀπόλυτος λήθη!!!

Δὲν μποροῦμε νὰ τρέφουμε ἐλπίδες πλέον.

Τὰ πάντα ἔχουν καταρρεύσῃ…

Κι ἐμεῖς, μέσα σὲ ἕναν κυκεῶνα ἀπὸ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἀδυνατοῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε, λόγῳ τῆς μεγάλης ταχύτητος μὲ τὴν ὁποίαν ἐναλλάσσονται, αἰσθανόμαστε χαμένοι… Ἀποσυντονισμένοι… Τρομαγμένοι…

Τί θά γινόταν ἐάν κάποιος μά διαβεβαίωνε πώς οὐδέποτε θά καλλιτέρευαν τά δεδομένα στήν ζωή μας ἀπό ἐδῶ καί πέρα; Θά πηγαίναμε μόνοι μας νά ἀνοίξουμε τόν λάκκο μας; Ἤ θά ἀναζητούσαμε, ὤς ἄλλοι Ὀδυσσεῖς, τρόπους γιά νά χαράξουμε νέους δρόμους;

Τί θά συνέβαινε ἐάν κάποιος μᾶς διαβεβαίωνε πώς ἀπό ἐδῶ καί πέρα μόνον θά πτωχαίνουμε; Πώς ἀπό ἐδῶ καί πέρα ὅλο καί λιγότερη τροφή θά μᾶς συντηρῇ; Πώς ἀπό ἐδῶ καί πέρα ὅλο καί περισσότερο κρύο θά μᾶς παγώνῃ; Θά πεθαίναμε ἀπό τώρα γιά νά μήν τό ζήσουμε; Ἤ θά γινόμασταν λύκοι γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τά θηρία;

Τί θά συνέβαινε ἐάν μᾶς διαβεβαίωνε κάποιος πώς τά παιδιά μας θά ζήσουν πολύ χειρότερα ἀπό ὅσο ζήσαμε ἐμεῖς; Πώς τά παιδιά μας δέν θά ἔχουν παρά μόνον ἕναν δρόμο, νά γίνουν δοῦλοι. Τί θά παθαίναμε ἐάν συνειδητοποιούσαμε πώς κάθε κόπος μας, κάθε δάκρυ μας, κάθε ξενύκτι μας γιά αὐτά θά ἦταν ἄχρηστα γιά τήν ὑπόλοιπη ζωή τους; Θά τά παίρναμε μαζύ μας στόν κάτω κόσμο; Ἤ μήπως θά γινόμασταν λιοντάρια καί θά κατασπαράζαμε κάθε ἐμπόδιο πού θά τούς παρουσιαζόταν;

Μᾶς ἀρέσει αὐτό;

Καί γιατί δέν τό ἀλλάζουμε;

Τὸ πρῶτο πρᾶγμα, καὶ τὸ σημαντικότερο ἀπὸ ὅλα, ποὺ ἔπραξε ὁ Ὀδυσσεύς, ἦταν νὰ ὀνειρεύεται! Οὐδὲ μίαν στιγμή, κατὰ τὴν εἰκοσαετή του πορεία, δὲν ξέχασε νὰ ὀνειρεύεται τὴν Ἰθάκη του! Οὐδὲ μία ἡμέρα πέρασε δίχως νὰ τὴν νοσταλγήσῃ. Οὐδὲ ἕνα λεπτὸ τὴν ἀπαρνήθηκε.

Θὰ μοῦ πεῖτε, ὁ Ὀδυσσεὺς τὴν εἶχε τὴν Ἰθάκη του. Τὴν γνώριζε. Τὴν ἀποζητοῦσε… Δὲν τὴν φανταζόταν.

Θαυμάσια!

Καί τί μᾶς ἐμποδίζει ἐμάς νά κάνουμε κάτι παραπάνω ἀπό τόν Ὀδυσσέα;

Και οι αντοχές έχουν όρια (Ν.Λυγερός)

Η ηρωίνη δεν έχει γιορτές

Γράφει ο Άκης Κουστουλίδης

Θα μπορούσα σήμερα να έγραφα ένα ….χρόνια πολλά, και μπλα μπλα μπλα, για τις μέρες αγάπης, αλλά δεν το νιώθω και δεν θα το κάνω.
Αυτές τις μέρες άλλα νιώθω, άλλες μνήμες μου έρχονται στο μυαλό, άλλες ευχές θέλω να κάνω και σε άλλο κόσμο θέλω να απευθυνθώ.
Μου έρχεται στο μυαλό μια κόλαση που ζουν κάποιοι άνθρωποι, μια κόλαση που οι περισσότεροι ούτε που μπορούν να φανταστούν τι περιέχει μέσα της.
Μια κόλαση όπου δεν κάνει διακρίσεις για το ποιους θα πάρει, μια κόλαση που δεν έχει μέρες γιορτινές, δεν έχει χαρούμενες στιγμές, μια κόλαση όπου η κάθε μέρα είναι ίδια.
Κάθε μέρα έχει μια σύριγγα καρφωμένη σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος έχει φλέβα.
Κάθε μέρα έχει αγώνα δρόμου για την επόμενη λίγη σκόνη που θα σταματήσει τους πόνους του σώματος και θα παγώσει κάθε απελπισμένη φωνή της καρδιάς που ζητάει βοήθεια.
Κάθε μέρα έχει παρακάλια για ένα τέλος, για ένα τέλος που συνήθως είναι τραγικό.
Κάθε μέρα έχει ξεπούλημα των αξιών, έχει ξεπούλημα ονείρων, έχει ψέμα, έχει κλέψιμο, έχει εξαθλίωση, έχει δρόμο, έχει πείνα, έχει μάτια βουρκωμένα, μάτια που κάποτε κοιτούσαν τον ουρανό και κάνανε τα δικά τους παιδικά όνειρα.
Αυτή η κόλαση μυρίζει κάθε μέρα θάνατο, θάνατο που τον βλέπεις ολοζώντανο μπροστά σου όταν αντικρίσεις ένα κορμί, ένα κορμί ενός παιδιού που κάποτε ήθελε να αγαπήσει, ήθελε να γευτεί χαρές και λύπες της ζωής.

Εγώ σ’ αυτούς τους αδερφούς μου θέλω να ευχηθώ, θέλω να ευχηθώ την αναγέννησή τους, θέλω να τους ευχηθώ κουράγιο για τον δρόμο της επιστροφής και αυτή η ευχή μπορεί να γίνει πραγματικότητα απλά αδερφέ μου πίστεψέ την.
Ξέρω είναι δύσκολα, ξέρω πως φαίνεται όταν είσαι από μέσα, ξέρω πως είναι και ο δρόμος της επιστροφής και επειδή τον έχω ζήσει σου εύχομαι να το ζήσεις και συ !!!!!!!!

καλή μέρα να έχουμε !!!!!!!!!!!!!!!!!

Υ.Γ. κοντεύω τα 5 χρόνια νηφαλιότητας και το μόνο που μπορώ να πω είναι πως τελικά
ΓΙΝΕΤΕ ΝΑ ΖΕΙΣ ΝΗΦΑΛΙΟΣ ΚΑΙ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ !!!!!!!!!!!!!!!!!

Χριστουγεννιάτικος παραλληλισμός μεταξύ πολιτών και ΠΟΛΙΤΩΝ – Δήμος Τρικκαίων

Καταγγελία του Κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στο δήμο Τρικάλων για την καταστροφή του «χαρατσόδεντρου» στα Τρίκαλα

«Ο πολίτης έχει το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να αξιώνει άψογη και γρήγορη εξυπηρέτηση έχει όμως και Χρέος να δείχνει και τον απαιτούμενο σεβασμό στον ΠΟΛΙΤΗ υπάλληλο. ΔΗΜΟΣ ΤΡΙΚΚΑΙΩΝ»

Για το «Κίνημα Δεν Πληρώνω και Αλληλεγγύης» Βάιος Φασούλας

 

            Ένα δημοκρατικό τσιτάτο ή μότο βρίσκετε αναρτημένο στον τοίχο εισόδου του Δημαρχείου Τρικάλων. Χρόνια τώρα μένει εκεί για να θυμίζει αυτό που αναφέρεται· το αυτονόητο· αυτό που δε τηρείται. Όμως παραμένει ως ένα διαχρονικό κόσμημα με δημοκρατική χροιά που, δυστυχώς, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε κατά πόσο οι δημότες αυτής της πόλης το έχουν δει και πολύ περισσότερο αν το έχουν κατανοήσει.

Ανάλογες «ταμπέλες» με πορτρέτα αγωνιστών και αρχαίων ελλήνων κοσμούν όλες τις εν Ελλάδι διοικητικές αίθουσες, και όχι μόνο, έτσι που ο «λαϊκιστής» πολίτης να ντρέπεται για την επικράτεια της εθνικής καταισχύνης και τον πραγματικό  λ α ϊ κ ι σ μ ό  που επίσης επικρατεί πανελλαδικά από τοπικούς και κεντρικούς «ταγούς», έτσι ώστε σήμερα να είμαστε υπό διεθνή αμφισβήτηση ύπαρξης ως κράτος- έθνος-λαός.

Οι αποτυχημένες μεθοδεύσεις- «πολιτικές» των κομμάτων εξουσίας, των ΜΜΑποβλάκωσης, άλλων τρομοκρατικών μηχανισμών αλλά και τη συμμετοχή και ανοχή…, (πότε μεγάλη και πότε μικρή, άλλοτε καλυμμένη και άλλοτε φανερή…,) των κομμάτων της κοινοβουλευτικής αριστεράς, έθεσαν εκτός λειτουργίας και θεσμούς και νόμους και τσιτάτα (όπως και στο εν λόγω στο δημαρχείο Τρικάλων) περιθωριοποίησαν τους Πολίτες και αντικαταστάθηκαν από διαφθορά, διαφθορά, διαφθορά!

Δε θα είναι υπερβολή να πούμε ότι η διαφθορά, με όλα τα παράγωγά της τα οποία συγκεντρώθηκαν στους κομματικούς χώρους, ελλείψει παιδείας και λοιπών παλιότερων εκτρωμάτων, όπως κατοχή, εμφύλιος, μοναρχίες, δικτατορίες, η διαμόρφωση των… πολιτευτών-πολιτικών ξεκίνησε από τις τοπικές κοινωνίες. Από την Ελλάδα την εκτός Αθηνών. Όμως, και ευτυχώς, πανελλαδικά πλέον αυτό σήμερα έσπασε. Δεν υφίσταται το κομματικό κατεστημένο, δεν μπορεί να κρατηθεί άλλο στα γυάλινα πόδια του. Καθημερινά σαρώνεται. Και μέσα από αυτή την αποσύνθεση που έφερε η διπολική ανώμαλη και ατέρμονη παρακμή, έφερε και «γεννητούρια».

Μεγάλες μερίδες Πολιτών παγιδευμένοι ως χτες, προσαρμοσμένοι και προσαρτημένοι στα ληστρικά κόμματα εξουσίας, σήμερα απελευθερώθηκαν ή απεγκλωβίστηκαν, αν θέλετε και δημιουργούν δικούς τους εξωκομματικούς μηχανισμούς- κινήματα, όπως και το «Κίνημα Δεν Πληρώνω και Αλληλεγγύης» Τρικάλων. Εξού και η αναφορά μας.