κρίση και κρίσεις…

Θεόφιλος Αιγινήτης

Τα τελευταία πέντε χρόνια ο ελληνικός λαός περνάει μια κρίση που όμοιά της μόνο στη γερμανική κατοχή πριν από 60 χρόνια είχε ξαναζήσει.

Η κρίση αυτή δεν έπεσε σαν κατάρα από τον ουρανό, αλλά κάποιοι τη φέρανε.

Και αυτοί οι κάποιοι δεν είναι άγνωστοι, αλλά είναι οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν.

Μας την προσέφεραν ως δώρο εξ ουρανού με την μορφή επιδοτήσεων, με ανεξέλεγκτες αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις μας.

Μεθυσμένοι από τον πλούτο που βρέθηκε μπροστά μας, τραγουδάγαμε αμέριμνοι «μια ζωή την έχουμε κι’ αν δεν την γλεντήσουμε…».

Και νά σου ταξίδια στο εξωτερικό, νά σου πολυτελή διαβίωση, να σου αυτοκινητάρες έξω απ’ το μαντρί και το κοντέρ των τοκογλύφων έγραφε.

Μες στην καλή χαρά, κανένας δε σκέφτηκε πως η σπατάλη και η ασυδοσία μάς οδηγούσαν στην καταστροφή και την υποδούλωσή μας.

Αυτό που έπρεπε να κάνουμε, να βάλουμε την κρίση μας να δουλέψει, την τοποθετήσαμε στο συρτάρι της αναισθησίας, της καλοπέρασης και της αδιαφορίας.

Όλοι αυτοί που δουλειά τους ήτανε να μας προφυλάξουν από όλες αυτές τις κακοτοπιές, τρώγανε και πίνανε στην υγεία των κορόιδων των ψηφοφόρων τους που θα πλήρωναν το λογαριασμό.

Όλες οι κρατικές εξουσίες υποκατασταθήκανε από την δικτατορία των συνδικαλιστών και των δημοσιογράφων και όπως ήταν επόμενο το κράτος κατέρρευσε.

Ο κόσμος έπαψε να εμπιστεύεται τους πολιτικούς που τον κυβερνούσε τα τελευταία χρόνια και αγανακτισμένος στράφηκε στη Χρυσή Αυγή για να τους τιμωρήσει.

Τα απολειφάδια των δοσιλόγων επ’ ευκαιρία της ανύπαρκτης κρατικής μέριμνας, έδειξαν πως νοιάζονται για την πατρίδα και τον πολίτη και άρπαξαν την ψήφο του αγανακτισμένου και εξαπατημένου λαού.

Οι χρυσαυγίτες όμως έχασαν το μέτρο και μείς την αισθητική μας.

Ο Έλληνας είναι εκ φύσεως δημοκράτης. Δεν έγινε ξαφνικά φασίστας όπως θέλουνε να τον παρουσιάσουνε οι ντόπιοι και ξένοι επιτιμητές που μας χλευάζουν σε κάθε  ευκαιρία χωρίς να μας δίνουν κανένα ελαφρυντικό. Οι τεμπέληδες, οι διεφθαρμένοι είναι η μόνιμη επωδός τους όταν μιλάνε για την Ελλάδα.

Είναι πολύ άδικο να εκφράζονται έτσι για μια χώρα που δεν έχει βλάψει ποτέ κανένα λαό στη διαχρονική της ιστορία. Δεν της αξίζει τέτοια αντιμετώπιση από ανθρώπους που δε γνωρίζουν ούτε δυο αράδες ιστορίας.

Μέσα σ’ όλους αυτούς τους ανιστόρητους πληρωμένους πράκτορες που τα έχουν βάλει με την Ελλάδα, έχουμε και τους ντόπιους προφεσόρους του ροζέ «συνταγματικού τόξου» που ανταγωνίζονται τους ξένους στο ποιός θα χύσει το περισσότερο δηλητήριο και ποιός θα της κάνει περισσότερο κακό.

Η χρυσαυγιάδα εξελίσσεται μεταξύ νομιμότητας και παραλογισμού.

Οι δημοσιογράφοι όπως πάντα αποφαίνονται επί παντός επιστητού και έχουν μετατραπεί σε εισαγγελείς, σε δικαστές, σε επιτιμητές, σε υμνητές   και είναι έτοιμοι να χιμήξουν σε όποιον αμφισβητήσει την αυθεντία τους και τα συμφέροντά τους.

«θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου» .

Κρίσις υπάρχει, κρίσεις όμως υπάρχουν για ν’ αποτιναχτούν οι δικτατορίσκοι που μας έχουνε κάτσει στο σβέρκο και κυβερνούν με αντισυνταγματικά νομοθετικά διατάγματα;