3η Σεπτέμβρη

01/09/2013 — Λακεδαίμων

Η 3η Σεπτεμβρίου είναι μια ημερομηνία που άλλοι την δόξασαν δίνοντας το είναι τους για να σώσουν την πατρίδα και άλλοι που την εκμεταλλεύτηκαν για την δική τους ανέλιξη, εξαπατώντας για άλλη μια φορά τον εύπιστο ελληνικό λαό με απατηλές υποσχέσεις.

Όταν το 1840 ο Μακρυγιάννης βλέποντας πως ο βασιλιάς Όθωνας και η καμαρίλα του παλατιού, με όργανο τη βαυαρική φρουρά που είχε κουβαλήσει μαζί του από την Γερμανία καταπίεζαν στο έπακρο τον λαό, δημιούργησε μια παράνομη οργάνωση για να αντιμετωπιστεί η φοβερή κατάσταση της φτώχιας και της ανυποληψίας που είχε φέρει  στη χώρα η βαυαροκρατία.

Με τον πατριωτισμό που τον διέκρινε, κατάφερε να πάρει με το μέρος του και άλλους πολιτικούς και στρατιωτικούς και να απαιτήσουν εκβιαστικά από τον ¨Οθωνα να παραχωρήσει σύνταγμα για την Ελλάδα και τελικά να διώξουν τον Όθωνα μαζί με την καμαρίλα του.

Την 3 Σεπτεμβρίου του 1974 χρησιμοποίησε και ο Αντρέας Παπανδρέου εκμεταλλευόμενος το θυμικό του Έλληνα, για να βγάλει τη δική του διακήρυξη και την προώθηση  της δικής του καμαρίλας.

Τα αποτελέσματα της καμαρίλας του Αντρέα τα βιώνουμε μέχρι σήμερα που ο ανεπανάληπτος γιός του Γιωργάκης με την εγνωσμένη βλακεία και αμετροέπειά του, κατάφερε να ξαναφέρει τους Γερμανούς στην πατρίδας μας να συνεχίσουν το έργο που είχαν αφήσει στη μέση το 1946, να βάλει τα δάνεια της χώρας στο αγγλικό δίκαιο και έτσι να παραχωρηθεί εντελώς και παντελώς η εθνική  κυριαρχία στους ξένους.

Παρόλα τα δεινά που συσσώρευσε αυτός ο άνθρωπος στις πλάτες των Ελλήνων, το προδοτικό και συμβιβασμένο πολιτικό κατεστημένο, τον έχει ακόμα έξω να αλωνίζει τον κόσμο με έξοδα του κατακρεουργημένου Ελληνικού λαού.

Το σύνταγμα που έχουμε σήμερα είναι διάτρητο και μπάζει από παντού.

Είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των πολιτικών, με τις ασυλίες και τις παραγραφές τους.

Η ύπαρξή του Συντάγματος όπως είναι, δεν είναι προς το συμφέρον του Ελληνικού λαού και θέλει οπωσδήποτε αλλαγή εκ βάθρων.

Την επαναδιατύπωση όμως να μην την κάνουν συνταγματολόγοι τύπου Βενιζέλου και Λοβέρδου, αλλά συνταγματολόγοι με εγνωσμένο εθνικό φρόνημα και να βάλουν πάνω απ’ όλα το καλό της πατρίδας και του ταλαίπωρου λαού της και να αφαιρέσουν όλη τη σαπίλα που κατά καιρούς έχουν προσθέσει με άρθρα τους οι πολιτικοί και οι συνταγματολόγοι όπως οι προαναφερθέντες.

Ο λαός δεν έχει πλέον εμπιστοσύνη στους κατεστημένους πολιτικούς και οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι πληρωμένες και παραπλανητικές.

Την έλλειψη πατριωτισμού που δείχνουν οι πολικοί «σωτήρες» μας, εκμεταλλεύεται η Χ.Α. που όλο ανεβαίνει σε ποσοστά, όσα κι’ αν τις κλέβουν οι λεγόμενες δημοσκοπήσεις.

Δεν είναι δυνατόν ο λαός να δίνει ποσοστά του 29% στα δύο κόμματα μετά από τόσα παθήματα.

Τα παθήματα μαθήματα λέει μια λαϊκή παροιμία, που δεν είναι δυνατόν να μην τη γνωρίζουν οι ψηφοφόροι. Ή το στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!

Μήπως πάθαμε, πάθαμε, πάθαμε και τίποτα δε μάθαμε;

Αναρτήθηκε στις ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ. Ετικέτες: . 5 Σχόλια »

5 Σχόλια to “3η Σεπτέμβρη”

  1. karavaki Says:
    01/09/2013 στο 21:27

    Το «Σύνταγμα» επινοήθηκε για να υπάρχει ψευδαίσθηση λαϊκής συμμετοχής στην εξουσία των πολύ ολίγων που κρύβονταν πίσω από τους ολίγους. Όσοι κεντρικά το υποστήριζαν στην υπόθεση του 1821 είχαν την φασιστική, ολιγαρχική & αντιχριστιανική ιδεολογία του δυτικού διαφωτισμού / φιλελευθερισμού που εκφράστηκε και στην γαλλική επανάσταση. Φτάνει αυτό το λιβάνισμα που ταυτίζει τα διαχρονικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας με την έλλειψη δημοκρατικής / συνταγματικής νομιμότητας. Το αντίθετο συμβαίνει. Άλλοθι ήταν πάντα ο νομικός πολιτισμός, (λειτουργούσε κατ’ εξαίρεση ως ισονομία) για την κοινωνική αδικία της εγχώριας ολιγαρχίας.
    Αυτήν την νομιμότητα και την «δημοκρατία» υπηρέτησε και ο Μακρυγιάννης, που στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μόνον το «εμείς» δεν εξέφραζε. Ούτε το κίνημα της 3ης Σεπτέμβρη 1843 έγινε για να περιοριστεί η αυθαιρεσία και η καταπίεση του Όθωνα. Ήταν μια προσπάθεια περιορισμού του Όθωνα που δεν αναγνώριζε τα δάνεια του 1824-25 και γενικότερα δεν ήταν πειθήνιος στην αγγλογαλλική πολιτική. Η φτώχια δημιουργήθηκε του μπλόκαραν την 3η δόση του δανείου του 1833 (20 εκατομ. φράγκα). Το κίνημα οργανώθηκε από το «ρωσικό» κόμμα (στο οποίο δεν μετείχε ο Μακρυγιάννης), όμως ο σχεδιασμός ανήκε στην βρετανική πολιτική που είχε τεράστια εμπειρία στο Σύνταγμα-πρόσχημα.

    Απάντηση
  2. Θεόφιλος Αιγινήτης Says:
    02/09/2013 στο 10:35

    Δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις με το σχόλιό σου και που στοχεύει. Δηλαδή το Σύνταγμα (όχι αυτό που έχουμε σήμερα) είναι για παραπλάνηση του λαού;
    Κατηγορείς αν κατάλαβα καλά τον πρωτεργάτη Μακρυγιάννη και όσους συνέβαλαν στην παραχώρησή του από τον Όθωνα πως ότι έκαναν το έκαναν από φασιστική και ολιγαρχική διάθεση; Πρόθεση δική μου ήταν μέσα στο χώρο ενός Α4 να κρίνω το σήμερα και όχι το τότε. Αν βρείς στα βιβλιοπωλεία το βιβλίο ¨Μακρυγιάννης» του Δημήτρη Σταμέλου που έχει γράψει τις βιογραφίες αρκετών αγωνιστών του ΄21 ελπίζω να αλλάξεις γνώμη για τις προθέσεις του Μακρυγιάννη.
    Θ.Α.
    ΥΓ. Άν θέλεις μπορώ να σου παραθέσω τις κριτικές πολλών επιφανών Ελλήνων για αυτό το βιβλίο.

    Απάντηση
  3. karavaki Says:
    03/09/2013 στο 09:46

    Ακριβώς (στο πρώτο). Το Σύνταγμα με την νεότερη μορφή είναι ο κορμός ενός νομικού συστήματος που εκ κατασκευής στόχευε προς αυτή την κατεύθυνση. Συνοδεύεται από την Βουλή των κομμάτων, που διχάζουν την κοινωνία με τεχνητό τρόπο. Την πραγματική εξουσία ασκούσε πάντα από το παρασκήνιο η οικονομία (ιδιωτικό νόμισμα + κρατικά δάνεια). Αυτά σε γενικές γραμμές και με τον κίνδυνο μιας παρεξήγησης που τυχόν προκύπτει από τους συναισθηματικά φορτισμένους όρους που φέρουν -δογματικά- το αντίθετο νόημα. — Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι το Σύνταγμα παραβιάζεται ολοκληρωτικά, μερικώς παραβιαζόταν πάντοτε ως προς τα δικαιώματα των πολλών, ενώ προφύλασσε την εγχώρια εξουσία. Η πολυνομία και η ερμηνεία των νόμων ήταν εξ αρχής επιδιωκόμενα. —

    Η «θετική εξέλιξη στο πολιτειακό σύστημα το 1843» είναι απ’ αυτά που λέμε «επιβεβλημένοι μύθοι». Η αγιοποίηση του Μακρυγιάννη οφείλεται κυρίως στην συμμετοχή του στα γεγονότα, που μάλλον είναι και μικρότερη από την αναφερόμενη. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που ο Μακρυγιάννης προσχωρούσε στην βρετανική πολιτική. Το έκανε και το 1830 στο θέμα «Καποδίστριας» και το 1824 στο καθοριστικό θέμα «δάνειο-εμφύλιος».

    Σημαντικότερο πάντως από το επιμέρους ζήτημα «Μακρυγιάννης» είναι το γενικότερο ζήτημα «αντιστροφή των γεγονότων ή των νοημάτων». Και τόσο το θέμα «διαφωτισμός, 1789», όσο και το θέμα «1821 και η προϊστορία του» είναι αντεστραμμένα στην επικρατούσα ιστορία. Ένα παράδειγμα από το σήμερα (που προκαλείται από την ίδια αιτία): αυτός που κατηγορεί σε διεθνές επίπεδο τους πολίτες της Ελλάδας για «φοροδιαφυγή, τεμπελιά, απατεωνιά…» είναι αυτός που έχει δώσει τα ρέστα του στο να λειτουργούν έτσι οι θεσμοί, ώστε η ροπή στα παραπάνω να φαίνεται μονόδρομος. Αντίστοιχο και χειρότερο είναι το θέμα «συκοφαντία των γνωστών κλεφταρματολών» που εμφανίστηκαν όχι μόνον από την δυτική ιστορία, αλλά και από την καθ’ ημάς συμβιβαστική ιστορία ως «τουρκολάτρες, προδότες, άτομα μειωμένης εθνικής συνείδησης…». Συμφωνούμε, ελπίζω, στο ότι το ζοφερό σήμερα είναι προέκταση του ανολοκλήρωτου (όχι κατά Σκαρίμπα βέβαια) 1821. Αυτό κι αν είναι δύσκολο να το πεις σε Α4.

    Απάντηση
  4. Θεόφιλος Αιγινήτης Says:
    05/09/2013 στο 21:45

    Καραβάκι μου εγώ είναι ένας απλός ζωγράφος με όνομα, που υποκρίνεται τον συγγραφέα, ενώ εσύ είσαι ένα ανώνυμο καραβάκι με συνταγματικές γνώσεις που εγώ δεν έχω.
    Στο άρθρο μου γράφω πως το σύνταγμα θέλει επαναδιατύπωση αλλά όχι από συνταγματολόγους τύπου Βενιζέλου ή Λοβέρδου.
    Δεν ξέρω που διαφωνούμε, μήπως στην μικρή ή μεγάλη προσφορά του Μακρυγιάννη; Θα του προσθέσουμε ή θα του αφαιρέσουμε μήπως τα παράσημά του;
    Ας μην ακολουθήσουμε την κυρία Ρεπούση στην προσπάθειά της να αποδομίσει τα ελληνικά σύμβολα.
    Φτάνει αυτή, είναι αρκετή!
    Θ.Α.

    Απάντηση
  5. karavaki Says:
    06/09/2013 στο 01:17

    Σωστά, υποπτεύομαι ότι ουδόλως διαφωνούμε. Αυτό που είπα είναι ότι ο Ανδρέας το 1974 δεν ξεγέλασε, βάζοντας μια αγαθή ετικέτα σε ένα πλαστό προϊόν. Ξεγέλασε επαναλαμβάνοντας το παραπλανητικό πλαίσιο που λέει ότι δήθεν ωφελούνται οι πολλοί, και εγκαθιδρύεται ισονομία. Η 3η Σεπτέμβρη του 74 ξεδιαλύνεται ευκολότερα, όταν δούμε πώς η ιστορία αλλοίωσε την αντίστοιχη του 1843 και γενικότερα ολόκληρο το 1821. Είναι τελείως ξεκάθαρο πως ο δανειστής του 1824 προωθούσε (ουσιαστικά επέβαλε) μαζί με τα δάνεια και το νομικό πλαίσιο της χώρας. Γιατί;
    Ο Μακρυγιάννης ήταν έμπορος και σ’ όλη την ζωή του έβαζε το ατομικό κέρδος πιο πάνω από το «εμείς». Τώρα το τι πίστευε πως έκανε είναι όντως μια άλλη ιστορία, ενδιαφέρουσα, αλλά όχι όσο η κατανόηση του πώς έγειρε εσωτερικά το καράβι «Ελλάς» όταν ακούστηκε ότι έρχονται οι λίρες από το Σίτυ. Δεν πήγε μόνον αυτός με τις λίρες και δεν ήταν όλοι ίδιοι αυτοί που πήγαν με τις λίρες που είχε μέσα το Σύνταγμα. Γι αυτό λέω πως δεν είναι τόσο θέμα βελτίωσης ή αλλαγής του Συντάγματος, αφού σε άλλο σημείο βρίσκεται η μεγάλη δύναμη της Εξουσίας.

    Απάντηση

«

»