«Kεραυνοί» από Βασίλη Μαρκεζίνη κατά της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ

Κεραυνούς εξαπέλυσε κατά των κυβερνήσεων του Μνημονίου και κατά της διεφθαρμένης εγχώριας πολιτικής και οικονομικής ελίτ ο ακαδημαϊκός Βασίλης Μαρκεζίνης σε ομιλία του στο Πολεμικό Μουσείο που ολοκληρώθηκε πριν λίγο.

Επιπλέον ο Έλληνας ακαδημαικός ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να εμπλακεί στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε, «Δεν είμαι και δεν θέλω να γίνω πολιτικός. Θέλω να έχω την ελευθερία της σκέψης».

Μάλιστα ο ακαδημαϊκός κατηγόρησε σφοδρά τόσο εμμέσως πλην σαφώς ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ για την αντιαριστερή ρητορική του με την φράση «Πως θα κυβερνήσεις όταν έχεις χαρακτηρίσει το 35-40% αριστεριστές και εξτρεμιστές;»

Και συνέχισε με «θανατηφόρα» υπονοούμενα για την άρχουσα πολιτική τάξη: «Αυτά (σ.σ. το να χαρακτηρίζονται «αριστεριστές» το 40% των Ελλήνων πολιτών) είναι λάθη της αστικής τάξης. Εγώ τα λέω αυτά. Εγώ είμαι αυτός, ένας αστός. Δεν είμαι κουκουλοφόρος. Δεν έχω την τιμή να ανήκω στη λίστα του κ. Χριστοφοράκου που είναι γνωστή. Αν άνηκα θα ήμουν εκβιάσιμος».

Ήταν επίσης καταδικαστικός για να μιλήσει για τα ολέθρια σφάλματα στα εθνικά θέματα, αλλά και στην τρόπο διαχείρισης της κρίσης. «Είμαστε όλοι Έλληνες. Υπάρχει οριζόντια τιμωρία των Ελλήνων πολιτών. Πως αύριο θα κυβερνήσουν; Πως θα γίνει αυτό με νέα και χειρότερα μέτρα ante port as»;

Ο Πάνος Καμμένος πάντως σε συνέντευξή που είχε παραχωρήσει και αναφερόμενος στις φήμες για συμμετοχή του Βασίλη Μαρκεζίνη στους Ανεξάρτητους Έλληνες είχε διαψεύσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο για να προσθέσει πως οι φήμες αυτές προέρχονται από την Συγγρού.

.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Στη μνήμη Εκείνων των Αθανάτων !!!!

Οι ΕΡΩΣ ΕΛΛΑΣ ερμηνεύουν τον ύμνο » ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ (25 ΜΑΡΤΗ) » σε μουσική και στίχους του Αρτ Κυδωνάκη. Ο ύμνος, αφιερώνεται στους αγωνιστές της μεγάλης Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, που κατάφεραν, δίνοντας την ζωή τους, να απελευθερώσουν την σκλαβωμένη, τότε, Ελλάδα από τους Οθωμανούς. Ας παραδειγματιστούμε… Ακολουθούν οι στίχοι:

ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ (25 ΜΑΡΤΗ)

Ελλάδα που αναστήθηκες εικοσιπέντε Μάρτη

Προς τους χρήστες του FaceBook

Φίλες και φίλοι χρήστες του FB, σας ενημερώνουμε ότι συχνά η πλατφόρμα του wordpress πάνω στην οποία εδράζεται το ιστολόγιό μας συχνά παρουσιάζει διακοπή της επικοινωνίας με το FB .

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, εσείς που χρησιμοποιείτε το FB, να μη λαμβάνετε ενημερώσεις για τις αναρτήσεις μας.

Θα σας προτείναμε εφόσον επιθυμείτε την ενημέρωσή σας με τα άρθρα μας, εναλλακτικά να χρησιμοποιείτε είτε το twitter είτε το e-mail ,προς τούτο απαιτείται να εγγραφείτε στους παραλήπτες των άρθρων με e-mail (στην αρχή της αριστερής, οπως βλέπετε την οθόνη σας,στήλη ) ή με twitter ( δεξιά στήλη ,αντίστοιχο εικονίδιο )

Στον τρόπο αυτό (e-mail  &  twitter ) ενημέρωσης  δεν έχουν παρουσιασθεί  δυσλειτουργίες-καθυστερήσεις.

Η μεγαλοσύνη της φτώχειας

Ν.  Λυγερός

Jean Valjean: Γιατί κλαις;
Cosette: Επειδή είμαστε φτωχοί.
Jean Valjean: Και γιατί σε πειράζει;
Cosette: Γιατί τα όνειρα είναι ακριβά…
Jean Valjean: Δεν έχεις ανάγκη από όνειρα.
Cosette: Γιατί; Οι άλλοι δεν έχουν;
Jean Valjean: Όσοι έχουν μείνει με αυτά.  Τα όνειρα τα έφτιαξε η κοινωνία και τα δίνει για να μη ζητάμε τίποτα.
Cosette: Μα δεν ζητώ τίποτα!
Jean Valjean: Αυτό είναι το πρόβλημα.
Cosette: Η ελεημοσύνη;
Jean Valjean: Όχι, πρέπει να διεκδικείς!
Cosette: Τι πράγμα;
Jean Valjean: Τα δικαιώματά σου.
Cosette: Μα δεν είχα ποτέ…
Jean Valjean: Τώρα είμαι εδώ.
Cosette: Θα μου δώσεις δικαιώματα;
Jean Valjean: Όχι.
Cosette: Ε, τότε;
Jean Valjean: Θα σε βοηθήσω για να τα πάρεις.
Cosette: Και ποιο πρέπει να πάρω;
Jean Valjean: Το δικαίωμα της ζωής.
Cosette: Μα το έχω αυτό.
Jean Valjean: Όχι ακόμα.
Cosette: Γιατί;

Γιά ποιά Ἑλλάδα ῥέ γαμῶ το;

Κάποτε, όχι πολύ καιρό πίσω, είχα μαλώσει με έναν διαδικτυακό φίλο τον οποίο μάλιστα τον είχα αποκαλέσει »ανθέλληνα» και στην συνέχεια τον διέγραψα.

Η αιτία ήταν μια συζήτηση που είχαμε. Σε αυτή, μεταξύ άλλων μου είχε πει,ότι …’‘γι’ αυτήν εδώ την Ελλάδα,όχι μόνο δεν θα αγωνιστώ, αλλά θα χαρώ και να πεθάνει. Εγώ κι εσύ αγωνιζόμαστε για άλλη Ελλάδα…» Τελικά θα ομολογήσω δημόσια, πως είχε δίκιο κι εγώ άδικο..