Παρακολουθώντας τη γνωστή ταινία «ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ» του διάσημου Έλληνα σκηνοθέτη Κ. Γαβρά, διαπίστωσα με την ακρίβεια που περιγράφει την πραγματικότητα στον λεγόμενο καπιταλιστικό κόσμο της κρίσης. Η χρηματοπιστωτική κρίση που παρασύρει στο διάβα της πολίτες και κράτη , είναι αποτέλεσμα της ασυδοσίας του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου, όπως έντεχνα τονίζει το σενάριο της ταινίας από την αρχή ως το τέλος.
Μια χούφτα ολίγων ισχυρών δρουν στη σκιά της ιστορίας και κατευθύνουν τις ζωές μας. Αυτός είναι ο καπιταλισμός.
Είναι όμως έτσι;
Ο δυτικός κόσμος αναμφισβήτητα περνά την πιο μεγάλη κρίση της ιστορίας του. Αυτό δε σημαίνει ότι γι αυτό ευθύνεται ο καπιταλισμός, αλλά όλες εκείνες οι πολιτικές που ο ίδιος αντιμάχεται. Μπορεί να ξενίζει η άποψη αυτή μέσα στο αριστερίστικο ιδεολογικό πλαίσιο που επικρατεί στον τόπο μας, αλλά κατανοώντας τις ιδεολογίες με τις πολιτικές ταυτότητες που εκπροσωπούνται, είναι εύκολο κάποιος να διακρίνει τις διαφορές.
Αν είσαι υπέρ της ελεύθερης οικονομίας αξίζει να διαβάσεις το παρακάτω κείμενο προς επιπλέον γνώση, αν είσαι αριστερός καλό είναι η γνώση να σε απελευθερώσει από τον σκοταδισμό και την παραπληροφόρηση των ηγεσιών καθοδήγησης των κομμάτων της ευρύτερης αριστεράς, απενεχοποιώντας μέσα σου αυτό που νομίζεις ότι σε καταστρέφει.
Ας ξεκινήσουμε με μερικές θεμελιώδεις αρχές του καπιταλισμού.
- Μη δανείζεις χρήματα που δεν υπάρχουν.
- Ο δανεισμός πρέπει να τροφοδοτεί την παράγωγη και όχι την κατανάλωση.
- Το χρήμα πρέπει να αντιπροσωπεύει τον αντίστοιχο παραγόμενο πλούτο.
- Η ανάπτυξη δεν μπορεί να βασίζεται στην αύξηση των δημοσίων δαπανών, αλλά στην ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομίας.
- Η αύξηση φόρων δημιουργεί ύφεση
- Ο πόλεμος και οι αύξηση δαπανών στην πολεμική βιομηχανία δημιουργεί ελλείμματα και καταστρέφει το ελεύθερο εμπόριο και την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και κεφαλαίων.
- Οι φορολογούμενοι δεν πρέπει να επιβαρύνονται τις αποτυχίες μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας.
- Οι περιοριστικοί δασμοί στα προϊόντα και στις τιμές αλλοιώνουν τους μηχανισμούς ισορροπίας της ελεύθερης αγοράς.
Στις χώρες του Κεντρικού Σχεδιασμού , η μοναδική Κρατική Τράπεζα χορηγούσε δάνεια στα τοπικά Σοβιέτ , η αυτοδιαχείριση των οποίων σχεδόν πάντα ήταν ελλειμματική. Οι αρχές τότε ή χάριζαν τα δάνεια ή έκοβαν χρήμα για να καλύψουν τα ελλείμματα. Μεταθέτοντας το πρόβλημα των ελλειμμάτων στις επόμενες γενιές.
Κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και στον κατ’ευφημισμόν καπιταλιστικό κόσμο.
Ποιος άφησε τις τράπεζες να δανείζουν λεφτά που δεν είχαν πρωτύτερα παραχθεί;
Ποιος ήταν αυτός που επέτρεψε αυτή τη διαρκή για δεκαετίες πιστωτική κραιπάλη;
Γιατί έπρεπε η Κρατική Κεντρική Τράπεζα να λειτούργει ανεξέλεγκτα στην εκτύπωση χρήματος, να ρυθμίζει διοικητικά τα επιτόκια ελέγχοντας ταυτόχρονα τους όρους δανεισμού;
Γιατί λοιπόν να χρεωθεί η ασυδοσία της προσφοράς χρήματος στον καπιταλισμό από τη στιγμή που η πράξη αυτή νοθεύει την ελεύθερη λειτουργία των δυνάμεων της αγοράς; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.