Ο πιο σύγχρονος μύθος

Πριν παρουσιάσω τις παρακάτω πηγές μου για το Πολυτεχνείο , να ξεκαθαρίσω κάθετα ότι είμαι εναντίον κάθε μορφής ολοκληρωτισμού και αν ποτέ γινόταν χούντα στην Ελλάδα θα ήμουν από τους πρώτους που θα έμπαιναν στο Πολυτεχνείο.
Το ιστορικό της εξέγερσης.
«Στα πανεπιστήμια της χώρας υπήρχε μια κινητικότητα ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών. Πολλοί μπροστάρηδες και θαρραλέοι φοιτητές οργανώνουν τους συναδέλφους τους για μαζικότερες αντιδράσεις εναντίον της .
Η Χούντα αντιδρώντας εκδίδει διάταγμα που άρει το δικαίωμα αναβολής στράτευσης των φοιτητών που μετέχουν στην οργάνωση των κινητοποιήσεων. Το διάταγμα αυτό ήταν η σπίθα που άναψε την φωτιά.
Στις 21/2/1973 και 14/3/1973 πραγματοποιούνται γενικές συνελεύσεις στη Νομική με αίτημα κατάργησης του διατάγματος αυτού. 
Στις 14 Νοεμβρίου μετά από γενική συνέλευση στη Νομική πραγματοποιείται πορεία από την Σόλωνος προς την Πατησίων και κατάληξη στο Πολυτεχνείο. Παρα τις απαγορεύσεις της Αστυνομικής Διεύθυνσης υπό τον κ Δασκαλοπουλο και τον εισαγγελέα κ Σαμητα, οι φοιτητές αποφασίζουν την κατάληψη του Πολυτεχνείου, με το γνωστό σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
1500 φοιτητές κλείνονται μέσα στο Πολυτεχνείο, συγκροτείται … συντονιστική επιτροπή, στήνεται ένας αυτοσχέδιος πομπός μεταδίδοντας μηνύματα και συγκεντρώνονται τρόφιμα και φάρμακα.

Στις 15 Νοεμβρίου, Το γεγονός αυτό ξεκλειδώνει πολλούς ελεύθερους έλληνες γεμίζοντας τους γύρω δρόμους από το Πολυτεχνείο συμπαραστέκοντας στους αγωνιζομένους φοιτητές και ηθικά και υλικά.
Ο πομπός εκπέμπει μηνύματα κατά της χούντας και του φασισμού με το γνωστό «ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…» από μια άγνωστη φωνή της Μαρίας Δαμανάκη εξέχον στέλεχος αργότερα του ΚΚΕ ,και Πρόεδρος της Αριστεράς και της Προόδου. Τώρα είναι κοινοτικός επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά από διορισμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Στις 16 Νοεμβρίου 1973, ο ξεσηκωμός των ελλήνων είναι καθολικός και λαοθάλασσες πλημμυρίζουν το κέντρο της Αθήνας. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, διατάζει να χτυπηθεί το πλήθος πρώτα με δακρυγόνα και έπειτα με σφαίρες. Οι πρώτοι νεκροί πέφτουν αλλά οι δοκιμαζόμενοι έλληνες δεν υποχωρούν.
Στις 17 Νοεμβρίου 1973 και ώρα 2 πρωινή τα τανκ πλησιάζουν την πύλη του Πολυτεχνείου. Ένας νεαρός φοιτητής ο Κώστας Λαλιώτης προτάσσει τα στήθη του μπροστά από ένα άρμα και προτρέπει τους φαντάρους να συνταθούν μαζί τους, μάταια όμως, το τανκ γκρεμίζει την Πύλη του Πολυτεχνείου και αστυνομικοί και φαντάροι μπαίνουν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου. Πολλοί φοιτητές φεύγουν και άλλοι συλλαμβάνονται και οδηγούνται στην Ε.Σ.Α. 
17 Νοεμβρίου 1973 και ώρα 11 πρωινή ,επανέρχεται ο στρατιωτικός νόμος.
Η δικτατορία κράτησε μερικούς μήνες ακόμα. Τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου ήταν το τελικό χτύπημα κατά της 7χρονης τυραννίας.»
Αυτά είναι αδρά τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το καυτό τριήμερο της εξέγερσης του ελληνικού λαού εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας.
Αν ρωτήσεις κάποιον στο δρόμο για το πώς έπεσε η χούντα ,θα σου απαντήσει , χάρις στη θυσία των φοιτητών που σκοτώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Είναι έτσι όμως; Ας αναφέρουμε όμως μερικές μαρτυρίες πάνω στο θρύλο του Πολυτεχνείου που πολλοί τον μετέτρεψαν σε μύθο.
Ο Μιχ. Γουνέλας Υπίλαρχος,ηταν ο επικεφαλής του πληρώματος του γνωστού άρματος, σε μια συνέντευξη του αναφέρει εν περιλήψει τα εξής: «η αστυνομία έλεγχε ασφυκτικά το γύρο χώρο του Πολυτεχνείου, πράγμα που η έξοδος των φοιτητών από το χώρο Πολυτεχνείου ήταν αδύνατη. Οι φοιτητές είχαν αποφασίσει την έξοδο τους το πρωί αλλά με γραπτές εγγυήσεις. Εμείς πηγαίναμε εκεί με την αίσθηση ότι θα προσφέραμε προστασία για την ομαλή έξοδο των φοιτητών ,από την αστυνομία. Όλοι μας πιστεύαμε ότι θα προστατέψουμε τους φοιτητές από τα χειρότερα. Για το λόγο αυτό μπήκα στο Πολυτεχνείο.
Συνεχίζοντας την συνέντευξη του, αναφέρει ότι οι διαπραγματεύσεις φοιτητών και Αστυνομίας και Στρατού γινόταν ελεύθερα. Ο λόγος της διαπραγμάτευσης ήταν πως θα γίνει ομαλά η έξοδος των φοιτητών από το Πολυτεχνείο.
Πίσω από την πύλη του Πολυτεχνείου ήταν 2 αυτοκίνητα παλαιά, σιδηροδοκοί και ξύλα για να μην μπουν οι αστυνομικοί. Το γεγονός αυτό δυσκόλευε την διάνοιξη της πόρτας .
Όλος ο μύθος του Πολυτεχνείου στήθηκε εκείνη τη νύχτα στη διαπραγμάτευση του Κ. Λαλιώτη και των Αξιωματικών. Αυτό που αποφασίστηκε ήταν «η διάνοιξη της πύλης με το τανκ και η ομαλή έξοδος των φοιτητών»
Μετά την απόφαση αυτή ο Λαλιώτης με έναν τηλεβόα ειδοποιούσε τους φοιτητές να απομακρυνθούν από την πύλη γιατί θα έπεφτε.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »