Θράκη και πολιτικός τυχοδιωκτισμός: Η πρώτη και η τελευταία έκπληξη

Σοφία Βούλτεψη

Όσοι πραγματικά γνωρίζουν και ενημερώνονται και διατηρούν σταθερά και επί δεκαετίες διαύλους επικοινωνίας με τη Θράκη και τους ανθρώπους της και έχουν αθόρυβα ασχοληθεί με τα θέματα που τους ταλανίζουν, αλλά και τους ενώνουν, αυτές τις μέρες του πρωτοφανούς, επικίνδυνου και άφρονος αλαλούμ διαπιστώνουν πως κατάπληκτη η τοπική κοινωνία παρακολουθεί αυτήν την προεκλογική έκρηξη ανοησίας και γελοιότητας.

Η πρώτη έκπληξη προκλήθηκε από την πρεμούρα του ΣΥΡΙΖΑ να αποκλείσει από το ευρωψηφοδέλτιό του την Ελληνίδα Ρομά Σαμπιχά Σουλεϊμάν, με τα στελέχη του να καταφεύγουν σε σειρά ανύπαρκτων επιχειρημάτων – επιβεβαιώνοντας ότι η διόρθωση είναι χειροτέρα του λάθους.

Η απόφαση της τελευταίας στιγμής να ενταχθεί ο Μανόλης Γλέζος στο ευρωψηφοδέλτιο, ως αντίβαρο «εθνικού και πατριωτικού χαρακτήρα», κατά δήλωση του ίδιου του κ. Τσίπρα, είναι προφανές ότι αποτελεί μια επικοινωνιακή πιρουέτα για να μεταφερθεί η συζήτηση από το «αντιεθνικιστικό» στο «εθνικό».

Είναι σαφές πως αν η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων μέσω ευρωπαϊκού κοινοβουλίου ήταν πρώτη επιλογή, τότε και ο ίδιος ο Γλέζος έπρεπε να είναι πρώτη επιλογή – και όχι να επιλέγεται μετά την άρνηση του Λαζόπουλου και την αποπομπή της Σαμπιχά.

Αφού δεν μπορούμε να πείσουμε τη Σαμπιχά ότι καταπιέζεται από όλους τους εθνικισμούς, ας πείσουμε την Ευρώπη ότι έχουμε ένα εθνικό θέμα…

Αλλά αυτή ήταν η τελευταία έκπληξη των ημερών.

Ανάμεσα στην πρώτη (της Σαμπιχά) και την τελευταία (του Γλέζου), μεσολάβησαν σειρά άλλων εκπλήξεων.

Αφήνω κατά μέρος την έκπληξη που προκάλεσε το γεγονός ότι εκεί που μας χρωστούσανε μας παίρνουν και το βόδι – με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορούν τους άλλους για… ανεύθυνο τυχοδιωκτισμό και την Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης να ρίχνει απίστευτη λάσπη, επειδή λέει η Σαμπιχά δέχθηκε χρήματα από ευρωπαϊκά προγράμματα και επιχειρηματίες που θέλησαν να βοηθήσουν τους Ρομά.

Και πάω σ’ αυτό το πρωτοφανές κυνήγι μαγισσών, δια του οποίου επιβεβαιώνεται η παροιμία ότι «η κολοβή αλεπού τις θέλει όλες κολοβές».

Ξαφνικά, άρχισαν να κυκλοφορούν φωτογραφίες ανθρώπων (υποψηφίων) από τη μειονότητα, σε μια πρωτοφανή ενοχοποίηση κοινωνικών ή και πολιτικών επαφών, που πάντα υπάρχουν μεταξύ συμπολιτών, ακόμη και όταν βρίσκονται σε αντίπαλα πολιτικά ή κομματικά στρατόπεδα.

Όσοι γνωρίζουν την περιοχή, γνωρίζουν πως όλοι συζητούν και επικοινωνούν με όλους.

Επισκέπτονται πολιτικά κόμματα και γραφεία, ψωνίζουν οι μεν από τα μαγαζιά των δε, πίνουν μαζί τον καφέ τους, πηγαίνουν οι μεν στους γάμους και στις κηδείες των δε.

Στη Θράκη οι άνθρωποι έμαθαν να ζουν μαζί, παρά τα λάθη και τις αντιξοότητες.

Και αυτά που συμβαίνουν – με αποκλειστική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ που διψά για εξουσία – θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα επικίνδυνο πισωγύρισμα.

Το Κεντρί- 140425

Ἀπὸ τὸ 2008 γράφαμε γιὰ τὰ κολπάκια τοῦ Alexis καὶ τῶν Συριζαίων. Καὶ ὄτι δὲν διαφέρουν ἀπὸ ὁτιδήποτε Σημιτοειδὲς.

-Τελευταῖο κατόρθωμα ἡ ὀσφυοκαμψία στὶς ἐπιταγὲς τοῦ Τουρκικοῦ προξενείου στὴν Θράκη. Ἔκοψαν τὴν Ρομὰ Σαμπιχά Σουλεϊμαν, ἀπὸ τὸ εὐρωψηφοδέλτιο, ἀφοῦ ἡ γυναίκα δήλωνε Ἑλληνίδα καὶ ὄχι Τουρκάλα.

-Φυσικὰ ἀπὸ παλιὰ ὁ Σύριζα ἔβαζε ὅλους τοὺς ἐθνομηδενιστὲς, ποὺ βέβαια ζοῦσαν σὲ βάρος τοῦ ἔθνους. Ἁπλῶς τώρα πέταξαν καὶ τὴν τελευταία τσίπα.

-Αὐτὰ γιὰ ὄσους ἀφελεῖς σκέφτονται νὰ ψηφίσουν Συριζα.

-Ἄμ, τὸ ἄλλο λουλούδι ἡ ΝΔ. βγῆκε καὶ προσπάθησε νὰ τὸ ἐκμεταλλευτῇ. Ξέχασε ὅμως, τὴν ἄτακτη ὑποχώρησή της, ὅταν ὁ Μπένυ τῆς τἄψαλε, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ βάλῃ στὸ εὐρωψηφοδέλτιό της τὸν Φαῆλο. Φοβεροὶ ἠγέτες οὖλοι τους.

-Ἄ, ρὲ Ἀντώνη. Ἀντὶ νὰ κλείσῃς τὸ Τούρκικο Προξενεῖο., τσιρίζοντας μετὰ, διεθνῶς, γιὰ τὴν καταπίεση τοῦ Πατριαρχείου (ἀφοῦ θὰ ἔκλεινε τὸ τῆς Κωνσταντινούπολης ἡ Τουρκία) κάθεσαι καὶ ἀνέχεσαι νὰ ἀλωνίζουν τὴν Θράκη ὅλοι οἱ πράκτορες.

-Ἤ μπᾶς καὶ νομίζεις ὅτι ὁ Χριστόδουλος εἶχε ‘θεολογικὲς’ διαφορὲς μὲ τὸν Πατριάρχη. Ἁπλᾶ δὲν γούσταρε Τούρκους στὰ πόδια του καὶ στὴν ἀντιπροσωπεία τῆς ὀρθοδοξίας στὴν ΕΕ.

-Τὶ λέτε, Κύριε Λαφαζάνη! Ἀνακαλύψατε ὅτι ὑπάρχει ζωὴ καὶ ἐκτὸς εὐρώ; Τς, Τς, Τς. Οὔτε ὀ Κολόμβος νἄσασταν. Καὶ πῶς αὐτὸ τὸ ξαφνικὸ;

-Τότε,, ἄς ποῦμε κατὰ 2010 μεριὰ, δὲν γνωρίζατε τίποτε γιὰ τὴν ἀναγκαιότητα ἔκδοσης κρατικοῦ νομίσματος, ἀπὸ τὰ κράτη;

-Ἔχει χτυπήσει μπιέλα ὁ Σταῦρος. Τοῦ ρυακίου , ντέ! Θέλει λέει νὰ εἶναι ρυθμιστὴς τῆς ἑπόμενης συγκυβέρνησης. Κάτι σὰν Δημάρ, δηλαδή. Τὸ ἄλλο μὲ τὸν Τοτό, τό ξέρεις, Σταῦρο;

-Ὅσα δὲν φτἀνει ἡ ἀλεποῦ τὰ κάνει κρεμαστάρια. Αὑτὸ δὲν ἔγινε καὶ μὲ τὴν χλαπάτσα, ποὺ σᾶς ἀρνήθηκε ὁ Λάκης Λαζόπουλος τὴν εὐρωὑποψηφιότητα, κύριε Σκουρλέτη μας;

-Μᾶς διάβασε, ἡ Πρεσβεία, τὶς προάλλες, εἰδοποίησε τὸν Πρόεδρο καὶ ἀπὸ τότε ὁ Μπάρακ, ὅπου σταθεῖ κι’ ὅπου βρεθεῖ, δίνει φιλιὰ στὴν Μισέλ. Κάτω ἀπὸ τὰ φλάς βεβαίως.

Μαρία Αντουανέτα…

Θεόφιλος Αιγινήτης

Εγώ δεν είμαι κρητικός κι’ από κανακέματα δεν κατέχω,

μον είμαι απ’ του Εγρίπου τη μεριά που πάνε πάνω κάτω τα νερά.

Στου κλειδωνιού την εορτή που κάνανε οι κρητικοί πήγα για να χαζέψω,

ήπια ρακί, άκουσα τον Καμηνοκωστή και μούρθε πεντοζάλη να χορέψω.

 

Ήταν λίγο πριν τις 5 το απόγευμα της Τρίτης όταν ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με τη σύζυγο του Άντα, ολοκληρώνοντας τις πασχαλινές διακοπές τους στην Κρήτη, έφτασαν στο αεροδρόμιο Ηρακλείου Νίκος Καζαντζάκης για να αναχωρήσουν για την Αθήνα.

Βλέποντάς τον ένας Κρητικός ταξιτζής, του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και του τα έψαλλε επειδή με τις πολιτικές που εφάρμοσε μας έβαλε στα μνημόνια και τον κατάντησε να μην έχει πια χρήματα ούτε για αρνί.

-Κύριε Γιώργο Εσείς τις διακοπές σας τις κάνατε. Εγώ όμως και όλοι αυτοί εδώ γύρω, φέτος δε φάγαμε αρνάκι !

– Να ψάξεις να βρεις την αιτία γιατί δεν έφαγες αρνάκι , του απάντησε

ο κ. Παπανδρέου.

Η απάντηση του Γιωργάκη μου θύμισε την Μαρία Αντουανέτα, που ρώτησε γεμάτη απορία τους Γάλλους πολίτες όταν της παραπονέθηκαν πως δεν έχουν ψωμί να φάνε. Γιατί τότε δεν τρώτε παντεσπάνι, τους απάντησε.

Λέτε τώρα που πηγαινοέρχεται στο Χάρβαρντ να ξύπνησε επιτέλους, ή αυτός ήτανε πάντα ο έξυπνος και βλάκας ο Ελληνικός λαός που τον πίστεψε;

Ο Κρητικός ταξιτζής διαμαρτυρήθηκε τώρα που η φτώχια άγγιξε και τη δική τσέπη.

Ίσως να είχε δίκιο ο Γιωργάκης με την απάντηση που έδωσε στον Κρητικό ταξιτζή, γιατί όταν ψηφίζατε ΠΑΣΟΚ κατά 90% στην Κρήτη, ροκανίζοντας τις διάφορες επιδοτήσεις και τις μαϊμού συντάξεις που σας μπούκωνε το στόμα, δε βγάζατε μιλιά.

Τώρα που ακολουθείτε τη μοίρα των υπόλοιπων Ελλήνων σας ξυνοφάνηκε.

Να δείτε που στις ευρωεκλογές θα ψηφίσετε τώρα ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας πάλι σε νέες επιδοτήσεις, πιστεύοντας σε νέες ψεύτικες υποσχέσεις και θα παραβλέψετε πως στο κόμμα αυτό έχουν μαζευτεί όλοι οι τεμπελχανάδες συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ που ήταν μια από  τις αιτίες της καταστροφής μας, με τις αδικαιολόγητες απεργίες   και τις παράλογες απαιτήσεις τους.

Ρε σύντεκνοι έχω ακούσει πως είστε κουζουλοί, αλλά όχι κορόιδα.

Είστε μια αδούλωτη και υπερήφανη ράτσα, αρνηθείτε λοιπόν να γίνετε δούλοι των κομμάτων και των δικών τους  συμφερόντων.

Βάλτε πάνω απ’ όλα την πατρίδα και μετά το προσωπικό σας συμφέρον και το κόμμα.

ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Ποτέ κανείς δεν κατάλαβε πόσο γρήγορα φούσκωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ κανείς επίσης δεν κατάλαβε πόσο γρήγορα φούσκωσε το Ποτάμι. Με ασαφείς ή και χωρίς θέσεις τα δύο κόμματα διαδοχικά λαμβάνουν κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας με απρόβλεπτο τέλος για τον θεατή που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο ελληνικός λαός.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να τερμάτισε την άνοδό του, το κατασκευαστικό όριο του, ακριβώς την ώρα που ανάβλυσε το Ποτάμι και κέρδισε τα φώτα της επικαιρότητας δίνοντας ορμή στο πολιτικό σκηνικό. Λαμπερά φώτα σε βαθμό παρεξήγησης για ένα κόμμα που δεν ήξερε κανείς πριν από λίγες εβδομάδες και ξαφνικά μονοπώλησε τη δημοσιότητα χωρίς όμως να θέλει ακόμα να δεχθεί κριτική δημόσια. Τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές της Ευρώπης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ της ριζοσπαστικής Αριστεράς απέκτησε ως θείο δώρο ένα πολιτικό άλλοθι για τις επερχόμενες εκλογές και την ενδεχόμενη απογοήτευση που θα επιφέρει στις Περιφέρειες της χώρας, στους μειούμενους και προπάντων αφανείς υποστηρικτές του. Την ίδια ώρα βέβαια την εμπιστοσύνη κυβερνησιμότητας που απέτυχε να αντλήσει θα έχει την ιδανική ευκαιρία πλέον να την συναντήσει πίνοντας νερό στο Ποτάμι της πολιτικής μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, που με την ακούσια ή εκούσια αποχώρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.Παπούλια μάλλον θα έρθουν σύντομα.

Το Ποτάμι χωρίς δημοσιευμένες κεντρικές θέσεις έχει το πλεονέκτημα να κινείται ελεύθερα σε όλο το μήκος της πολιτικής σκηνής από τους ευρώ-λάτρεις μέχρι τους δραχμό-λάτρες και να εκβάλλει εκεί που θα πάρει τα καλύτερα ανταλλάγματα.

Η αθέατη διάσταση της Ουκρανικής κρίσης

Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

Μεσούσης της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσεως στην Ευρώπη, ο πρόεδρος Ομπάμα ξεκίνησε μείζονα περιοδεία στην Άπω Ανατολή. Στις 23 Απριλίου πήγε στην Ιαπωνία, στις 25 στην Νότιο Κορέα, στις 26 επισκέπτεται την Μαλαισία, στις 28 τις Φιλιππίνες, με τις οποίες θα ανακοινώσει επισήμως την σύναψη αμυντικής συμμαχίας, ενώ απέφυγε να επισκεφθεί την Κίνα. Οι επισκέψεις στις συγκεκριμένες χώρες διαμορφώνουν το επιδιωκόμενο γεωγραφικό εύρος της αμερικανικής σφαίρας επιρροής στον Ειρηνικό, ενώ η μη επίσκεψη (στην Κίνα) καθιστά σαφές ποιό είναι το αντίπαλον δέος, έναντι του οποίου ορθούται η διαμορφούμενη συμμαχία.

Ο Ομπάμα είναι ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ με προέλευση όχι WASP (White-Anglosaxon-Ρrotestant). Η αφρικανική του καταγωγή και τα παιδικά του χρόνια στην Χαβάη συγκροτούν οντολογία εντελώς διαφορετική από αυτήν του μέσου πολιτικού της Ουάσινγκτων. Το γεωπολιτικό κέντρο βάρους της σκέψης του είναι ο Ειρηνικός και όχι ο Ατλαντικός. Η Ευρώπη δεν αποτελεί γι’ αυτόν την μακρυνή πατρίδα των προγόνων του, που μετανάστευσαν στην Γη της Επαγγελίας πριν εκατό ή διακόσια χρόνια, κομίζοντας την επιθετική και φιλοπόλεμη πολιτική φιλοσοφία των Ευρωπαίων. Δεν ασπάζεται δε την εύκολη, «καουμπόϋκη» προσφυγή στα όπλα του Μακέην, των Μπους, του Κλίντον,του Τζόνσον, του Κέννεντυ κλπ.

Γι’ αυτούς τους λόγους εκκένωσε το Αφγανιστάν και το Ιράκ, ήρθε σε συνεννόηση με το Ιράν και απέφυγε τεχνηέντως την εμπλοκή του στην Συρία, παρά την πίεση που του άσκησε ο πιστότερος σύμμαχος των ΗΠΑ, δηλαδή το Ισραήλ

Η «Ασιατική Στροφή», όπως κωδικοποιήθηκε η αλλαγή πλεύσης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής από τον Ομπάμα, εδράζεται τόσο στο (απολύτως υπαρκτό) γεγονός της ανάδυσης της Κίνας ως ανταγωνιστή των ΗΠΑ, όσο και στην ίδια την πολιτική προσωπικότητα του Ομπάμα.

Αλλά την στροφή αυτήν, αντιπολιτεύονται ισχυρές δυνάμεις. Πρώτον, η ίδια η πραγματικότητα: δηλαδή η φιλοδοξία της Ρωσσίας να εξελιχθεί από Μεγάλη Δύναμη σε Παγκόσμια Υπερδύναμη δημιουργεί πρόκληση γιά τις ΗΠΑ τουλάχιστον ίσης βαρύτητας με την Κίνα. Αλλά ποιός έδωσε το πρόσχημα και το άλλοθι στην Ρωσσία, γιά να κάνει επίδειξη ισχύος μεγατόνων; Όποιος και να εξήψε τα πνεύματα στην Ουκρανία (η Γερμανία πρώτη και καλύτερη), τώρα οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν μια κατάσταση άνευ προηγουμένου. Δεν μπορούν να αγνοήσουν το χάος στην Ανατολική Ευρώπη.