![]() |
![]() Της Ζέζας Ζήκου Το παρελθόν διδάσκει ότι σεμνές μετριότητες, σε κρίσιμες στιγμές, θεωρούν ιερό καθήκον τους να ξαναγράψουν τις τύχες των λαών. Αν οι μικροί ηγέτες–λογιστές της Γηραιάς Hπείρου αφομοίωναν την εκκωφαντική σιωπή ως κραυγή διαμαρτυρίας για το κοινωνικό και δημοκρατικό έλλειμμα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο. Τώρα, οι ισορροπίες χάθηκαν και φάνηκε η «γύμνια», όταν τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών στην Ιταλία έκαναν τον γύρο του κόσμου.Σε αυτήν την απρόβλεπτη ευρωπαϊκή κούρσα επιβίωσης δεν λείπουν μόνο οι ηγετικές προσωπικότητες, λείπουν και οι πολιτικοί. Ολοι αντιλαμβάνονται ως αναγκαίο κακό τη στυγερή λιτότητα μόνο για τους άλλους, από το οποίο οι ίδιοι εξαιρούνται, παραγνωρίζοντας πως πρόκειται για συνταγή που πλήττει βάναυσα την κοινωνία. Τα «πακέτα λιτότητας», με περικοπές, αύξηση φορολογίας, συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις, ώθησαν τους πολίτες στη φιλόξενη αγκαλιά του κωμικού Μπέπε Γκρίλο. Η αντίδραση της ιταλικής κοινωνίας έδειξε να περιφρονεί εκείνους που την εξαπάτησαν. Οταν ο λόγος εξαπατά, δεν είναι δυνατόν να παραγνωρισθεί. Θα έλθει η στιγμή που η κοινωνία θα σε τιμωρήσει. Η κυβέρνηση τεχνοκρατών του Μόντι κληροδοτεί βαθιές ρωγμές στην κοινωνία, ύφεση μεγέθους 3,6% ύστερα από έξι συνεχή τρίμηνα συρρίκνωσης και δημόσιο χρέος δύσκολα βιώσιμο. Αν χάσει η Ιταλία την πρόσβασή της στις αγορές –όπως η Ελλάδα– τότε θα πρέπει να διασωθεί από τα ταμεία βοήθειας της Ευρωζώνης. Αλλά ούτε αυτά έχουν επαρκή χρήματα για να τη διασώσουν. Είναι, λοιπόν, ζωτικής σημασίας να μη χαθεί χρόνος. Η Ιταλία, μια πλούσια χώρα, λογικά θα μπορέσει να αποφύγει τη διάσωση μέσω Μνημονίων. Για να το επιτύχει όμως θα πρέπει να μειώσει το ύψος του δημόσιου χρέους της μέσω ενός αυστηρού προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και φορολόγησης του πλούτου. Η Ιταλία εισέρχεται σε σοβαρή κρίση ρευστότητας στην προσπάθειά της να αναχρηματοδοτήσει το τεράστιο δημόσιο χρέος της. Με εξαίρεση τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, η Ιταλία έχει εκδώσει και έχει πουλήσει στις αγορές τα περισσότερα κρατικά ομόλογα από όλες τις άλλες χώρες, αξίας περίπου 1,6 τρισ. ευρώ. Η εκτίμηση πως η Ευρώπη δεν θα αντέξει μια ιταλική κρίση χρέους είναι κοινός τόπος. Ο επερχόμενος δανεισμός της Ιταλίας με επιτόκια που καθιστούν το χρέος σχεδόν μη βιώσιμο, ενδεχομένως να την εξαναγκάσει σε αυτού του είδους τη slow-motion χρεοκοπία που συνέβη στη χώρα μας. Πλέον, η Ιταλία μόνον αληθοφανώς μπορεί να ισχυριστεί ότι τα χρέη της είναι βιώσιμα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου » |
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.