ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΥΠΑΜ ΜΠΕΓΛΙΤΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥ!!!

 Όπως όλοι οι μισθωτοί, έτσι και οι ένστολοι, απεφάσισαν να διαμαρτυρηθούν για τα ανάλγητα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Και που αλλού θα έπρεπε να πάνε, παρά στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπως ο κάθε εργαζόμενος, στο αντίστοιχο δικό του Υπουργείο! Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, κ. Μπεγλίτης, μέσα στον βωμό της δημοκρατίας, το κοινοβούλιο, αναφερόμενος στους αποστράτους, μεταξύ πολλών άλλων, χρησιμοποίησε και την φράση ‘τραμπουκισμοί’, προκειμένου να χαρακτηρίσει την εκδηλωμένη αντίδραση τους!!

—ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙκ. Υπουργέ, δεν είναι αυτοί που πεινάμε, αλλά αυτοί που σήμερα, συνιστούν την κύρια και μόνη γενεσιουργό αιτία της σημερινής τραγελαφικής οικονομικής και όχι μόνο, κατάστασης της χώρας και που εν τέλει, από μόνοι τους αυτοχρίσθηκαν συνάμα και σωτήρες αυτής!! ΔΗΛΑΔΗ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ.

— Και ερωτώ: Γιατί μέχρι σήμερα μας μιλήσατε μόνο για τις αιτίες και τα αιτιατά αυτής της αθλίας οικονομικής κατάστασης, που έφθασε η χώρα, ΑΛΛΑ τεχνηέντως, αποφεύγετε να μας πείτε, ποιοι είναι οι πραγματικοί ΥΠΑΙΤΙΟΙ; Απλά, πολύ απλά, γιατί -απλούστατα- οι μόνοι και πραγματικοί υπαίτιοι είστε εσείς! ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ.

–Και ανατρέχω στο ερμηνευτικό λεξικό ‘Τεγόπουλος-Φυτράκης’: ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΣ =Αχρείος, που υπηρετεί με αμοιβή ανέντιμους σκοπούς »πολίτικης ή παράνομης παράταξης»! Αυτό γράφει το ερμηνευτικό λεξικό!! Και η παράταξη σας καθώς και η κυβέρνησης σας, ανέντιμα και ενάντια σε κάθε ηθική έννοια και φυσικά, παράνομα κυβερνά, όπως πολλάκις ειπώθηκε από χείλη υπεύθυνα και αρμόδια, μιας και έχει απεμπολήσει πλήρως το δικαίωμα να κυβερνά, στερούμενη παντελώς της λαϊκής εντολής, την οποία ειρήσθω εν παρόδω, κέρδισε, ανέντιμα, όπως περίτρανα απεδείχθη, με κίβδηλες και συνειδητά φαύλες υποσχέσεις! Κάντε λοιπόν ένα καλό στον τόπο!Απαλλάξτε τον από την παρουσία σας ή ζητήστε του, με την υπόσχεση έστω και τώρα, ότι θα τον οδηγήσετε στην οικονομική εξαθλίωση, να σας δώσει νέα εντολή κυβέρνησης του! Άλλως, αναρωτηθείτε ποιος και γιατί πρέπει να χαρακτηρισθεί «Τραμπούκος», με βάση τον παραπάνω ορισμό και με τα όσα πραγματικά συμβαίνουν σε αυτή την χώρα!

–Να σας θυμίσω, ότι καταφέρατε οι πολιτικοί και φέρατε απέναντι, το κράτος με το κράτος, τον αστυνομικό με τον συνάδελφο του!!! ΑΙΣΧΟΣ ΠΕΡΙΓΕΛΟΝ το κατόρθωμα σας!! Τώρα, αναρωτιέμαι, θα φέρετε και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων απέναντι με τους στρατιώτες; Στρατονόμους, διάβασα καλέσατε για τα απομακρύνετε τους διαμαρτυρόμενους συνταξιούχους στρατιωτικούς!! Αλήθεια είναι; Και αύριο θα ζητήσετε από αυτά τα στελέχη, να τους διοικήσουν και να τους οδηγήσουν και στον πόλεμο; Ο γείτονας σεργιάνι κάμνει στο Αιγαίο, το πήρατε χαμπάρι ή θα έχουμε πάλι τα αίσχη των Ιμίων; Δική σας κυβέρνηση ήταν και τότε, αν θυμάμαι καλά! Εν τέλει, τόσο πολύ δύσκολο είναι να καταλάβετε τα τραγικά σας λάθη; Ή μήπως κάτι άλλο φταίει; Αναρωτιέμαι ειλικρινά και δεν σας το κρύβω, δεν κρατιέμαι και θα το ομολογήσω, πως ακόμη κανα δυο φορές να παρακολουθήσω βουλή, θα πεισθώ απόλυτα για τον βαθμό και τον λόγο δυσκολίας κατανόησης του αυτονόητου!! Τέλος πάντων! Την επομένη φορά, που, αν μη γένοιτο, διανοηθείτε να δώσετε εντολή βίαιης απώθησης των στρατιωτικών από τον περίβολο του ΓΕΣ, φροντίστε να είστε και εσείς εκεί, για να θαυμάσετε το μεγαλείο της πράξης σας!! Πιθανόν και να σας συγχαρώ!!

–Και για να μην ξεχαστώ: »ΟΧΙ μόνο οι στρατιωτικοί, μα ούτε και άλλες ομάδες εργαζομένων δεν είναι και συμφωνώ απόλυτα μαζί σας, »κράτος εν κράτη»!! Κυρίως όμως- και σας το θυμίζω αυτό – κράτος δεν είστε ούτε και εσείς οι πολιτικοί! ΚΥΡΙΩΣ ΕΣΕΙΣ! Κι αυτό θα έπρεπε να το ξέρετε, έτσι για την ιστορία και για να το μάθετε ,’Το Κράτος είναι και το συνιστούν, αυτοί που αναφέρει το Σύνταγμα στο πρώτο του άρθρο και στην ακροτελεύτια διάταξη του!! Δηλαδή, »Ο ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ»! Αλλά το αιώνιο πρόβλημα αυτής της χώρας, πάντα ήταν ένα: ΟΙ ΧΟΡΤΑΤΟΙ – ΔΗΛΑΔΗ – ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ!!

–-Και στο φινάλε, στο ίδιο λεξικό γραφεί συμπληρωματικά περί της λέξεωςΤΡΑΜΠΟΥΚΟΣ: »…Μπράβος πολιτικού, νταής’‘!!! Θαυμαστικά- πολλά θαυμαστικά βάζω!! Γιατί, όπως βλέπετε κε Υπουργέ, η λέξη ‘τραμπούκος και τραμπουκισμός» κατά το ερμηνευτικό λεξικό ‘Τεγόπουλος – Φυτράκης’, έχει ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!!! Εεεεε, μα με υποχρεώνεται και δεν μου αρέσει! Έφερε ο Καρατζαφέρης λεξικό για να σας εξηγήσει τι σημαίνει »Γομάρια», που σας απεκάλεσε ο κος Ροντούλης, τώρα και δυστυχώς, υποχρεώνομαι και εγώ να σας εξηγήσω ότι η λέξη τραμπούκος χαρακτηρίζει μόνο πολιτικούς και γι αυτό πρέπει να απευθύνεται αποκλειστικά σε αυτούς!! Η δε λέξη ‘τραμπουκισμός’ χαρακτηρίζει και πάλι αποκλειστικά και μόνο πράξεις πολιτικές!! Και φυσικά, ετούτες τις δυο λέξεις, όταν ένας πολιτικός τις χρησιμοποιεί, τρία τινά θα πρέπει να συμβαίνουν:

Μεσογαίας: “Αν σας κόψουν το ρεύμα, θα το κόψουμε και εμείς από τους ναούς”

«Είναι αυτονόητο ότι δεν αντέχουμε άλλο», αναφέρει μεταξύ άλλων σε εγκύκλιο σημείωμα ο Σεβ.Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, όσον αφορά την οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα μας.

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας στην εγκύκλιο του, λέει τα πράγματα με το όνομα τους, ενώ υπογραμμίζει ότι «κάποιοι μας διέσυραν διεθνώς και μας οδήγησαν στα στόματα των θηρίων αυτού του κόσμου είτε από επιπολαιότητα είτε ενδεχομένως και από ύποπτες σκοπιμότητες».

Η Romfea.gr δημοσιεύει παρακάτω την εγκύκλιο του κ. Νικολάου:

Η χάρις και η ευλογία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εύχομαι να σκεπάζει όλους σας, την κοινωνία, το έθνος και την Εκκλησία μας.

Σκέφθηκα πολύ για να συντάξω αυτή την εγκύκλιο και να την απευθύνω στην αγάπη σας. Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το κάνω.

Τις τελευταίες όμως μέρες, μέσα στην κατάσταση του γενικευμένου πανικού που επικρατεί στην πατρίδα μας, των σπασμωδικών αποφάσεων των υπευθύνων διαχειριστών της ζωής και του μέλλοντός μας, την επαναλαμβανόμενη εναλλαγή υποσχέσεων και διαψεύσεων που έχουν τραυματίσει το ηθικό και την αξιοπρέπεια μας, τον καταιγισμό των χωρίς τέλος φορολογικών επιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων πολιτών της περιοχής μας που ζητούν απεγνωσμένα μία παρέμβαση και κάποια συμπαράσταση στο οικονομικό τους αδιέξοδο και δράμα.

Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, αρκετοί απολύθηκαν, οι άνεργοι πληθύνονται, πολλοί στέγνωσαν οικονομικά. Και ξαφνικά μας ζητείται απειλητικά και εκβιαστικά να πληρώσουμε, επί πλέον φόρο για το σπίτι που μένουμε σαν να είναι το κράτος πλέον φτωχότερο από τους τωχούς. Φτάσαμε, αντί τα έξοδά μας να γίνονται για το φαγητό, το σπίτι και τις ανάγκες μας, ό,τι ξοδεύουμε να πηγαίνει σε δύο φοβερές λέξεις: σε φόρους και σε χρέη.

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το αίσθημα πνιγμού που διακατέχει ίσως και την πλειοψηφία των συμπολιτών μας, σίγουρα και αρκετούς από μας. Ποιός μπορούσε να φαντασθεί ότι ο υπέροχος και υπερήφανος λαός μας θα έφτανε σε αυτό το κατάντημα; Να έχει
δώσει και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα του, του κόπου του, της αξίας του,και παρά ταύτα να έχουμε ως λαός διασυρθεί παγκοσμίως; Και τώρα χωρίς καμμία ελπίδα και εγγύηση να διεκδικεί το κράτος μας πιεστικά τα δάκρυα και το αίμα μας;

Είναι αυτονόητο ότι δεν αντέχουμε άλλο. Δεν είναι υπερβολή αυτό. Πρέπει όμως να το πούμε. Να το φωνάξουμε στα αυτιά των αρμοδίων: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις. Ίσως πιο δύσκολες, αλλά πιο αποδοτικές, πιο έξυπνες και σίγουρα πιο ανθρώπινες. Αν δεν μπορείτε, ομολογήστε την αδυναμία σας.

Δεν είναι ντροπή να μην μπορεί κανείς. Είναι όμως απαράδεκτο να επιμένει στην ευθύνη της γενικευμένης καταστροφής μας. Μας φτιάξατε ένα κράτος που προσφέρει στον λαό πολύ λιγότερα από όσα του απαιτεί.

Πρέπει να το καταλάβετε∙ δεν είστε μόνο οφειλέτες στους δανειστές σας, είστε οφειλέτες και στον λαό που ταχθήκατε να υπηρετείτε. Αφού δεν καταφέρνετε την εθνική σωτηρία μέσα από πολιτική συνεργασία, αυτή θα προκύψει αναγκαστικά μέσα από λαϊκή απαίτηση και πρωτο­βουλία».

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ήρθε η ώρα που πρέπει ο λαός να δείξει το διαμέτρημα της δύναμής του, να κάνει γνωστά τα όριά του. Ήρθε η ώρα όλοι μαζί να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες μας.

Όσο παραμένουμε αδρανείς, όσο μένουμε υποτελείς σε εσφαλμένες ή αβάσταχτες επιλογές, τόσο καθιστούμε τον εαυτό μας συνυπεύθυνο στον αργό αλλά βέβαιο υπαρκτικό εκφυλισμό μας. Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δεν θα υπάρχει συνέχεια!

Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε. Τα πάντα πρέπει να αλλάξουν. Και επειδή δεν θα τα αλλάξουν κάποιοι άλλοι, πρέπει να μπούμε στο παιχνίδι όλοι.

Όποιος πονάει για την κατάσταση και αγαπάει την αλήθεια έχει θέση σε αυτή την αλλαγή. Κανείς δεν περισσεύει. Όλες οι ανατροπές, όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από ηρωικούς ανθρώπους, κυρίως νέους. Όχι από συμβιβασμένους ούτε από αγανακτισμένους, αλλά από υγιώς επαναστατημένους. Όλοι μαζί και πρέπει και μπορούμε και επιβάλλεται να αλλάξουμε με δική μας πρωτοβουλία το μέλλον μας. Όχι με βία, αλλά με δύναμη και αποφασιστικότητα.

Όχι με μηδενιστικές επιλογές, αλλά με καθαρότητα, ηρωισμό και εξυπνάδα.

Σίγουρα και η δική μας ευθύνη ως λαού δεν είναι καθόλου μικρή. Συμφωνήσαμε με τις μικρονοϊκές πολιτικές επιλογές και τις κάναμε συνήθειες και νοοτροπία μας.

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Γράφει : ο Μελέτης Μελετόπουλος*

Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε προφανή και πρωτοφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα. Η εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς τα κόμματα έχει καταρρεύσει. Το κοινωνικό συμβόλαιο διαρρηγνύεται βίαια.

Η  κυβέρνηση, αφού κατέκτησε την εξουσία με ένα πελώριο ψεύδος («λεφτά υπάρχουν»), έχει στραφεί με μανία εναντίον της κοινωνίας, την οποία κατακρεουργεί  προκειμένου να περισώσει τα ολιγαρχικά της προνόμια. Η άγρια φορολογική επιδρομή, που αναιρεί την ίδια την έννοια της μικρομεσαίας ιδιοκτησίας, είναι το υποκατάστατο της περικοπής δαπανών. Η τρόϊκα δεν ζήτησε φορολογική εξόντωση των μικρών και μεσαίων στρωμάτων, των επιχειρήσεων και των ιδιωτών, η κυβέρνηση την επέλεξε, αρνούμενη να προβεί σε οιαδήποτε σοβαρή περικοπή δαπανών. Αλλά περικοπή δαπανών σημαίνει κλείσιμο των κομματικών εκτροφείων των ΔΕΚΟ, μείωση των υπέρογκων απολαυών των χρυσοκάνθαρων δημοσίων υπαλλήλων, κλείσιμο κάποιων από τα 25(!) πανεπιστήμια όπου βολεύθηκαν οι οργανικοί ψευδοδιανοούμενοι φίλοι των κομμάτων εξουσίας (και της ψευδοανανεωτικής αριστεράς), σημαίνει περικοπή της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα, κατάργηση των προνομίων της ολιγαρχίας και φυσικά είσπραξη του φόρου από μεγαλοσχήμονες διαπλεκόμενους ολιγάρχες,  φίλους των πολιτικών της Μεταπολίτευσης.  Όχι μόνον αυτά δεν έγιναν, αλλά, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Τραπέζης Ελλάδος, το τελευταίο εξάμηνο η κυβέρνηση αύξησε τις δαπάνες και προσέλαβε 24.000 δημοσίους υπαλλήλους(!).

Η αντιπολίτευση αδυνατεί να λειτουργήσει ως εναλλακτική λύση. Όχι μόνον σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις είναι ανίκανη να απορροφήσει την δυσαρέσκεια (η οριακή άνοδός της οφείλεται στην κατάρρευση της κυβέρνησης, ενώ σε απόλυτους  αριθμούς η αντιπολίτευση παραμένει καθηλωμένη σε ποσοστά της τάξεως του 18-20 %). Αλλά και ουδείς εμπιστεύεται ως σοβαρό ενδεχόμενο διακυβέρνησης την «ηγετική ομάδα» που διαμόρφωσε ο Α. Σαμαράς  με δευτερεύοντα πρόσωπα της οικτρής διακυβέρνησης Καραμανλή.

Οι επαναστατικές φαντασιώσεις της Αριστεράς, που μόλις αποκατέστησε τον άνθρωπο που προκάλεσε έναν εμφύλιο πόλεμο (και που στο τέλος διαγράφηκε από τις τάξεις του ΚΚΕ  ως πράκτορας)  Νίκο Ζαχαριάδη, αν δεν είναι γραφικές και εξωπραγματικές ,πάντως θεωρούνται απαράδεκτες και επικίνδυνες από την τεράστια πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Η μετατροπή της Ελλάδας σε σοβιετική δικτατορία, που απεφεύχθη με ποταμούς αίματος το 1944-9, ασφαλώς είναι γελοίο και να την φαντάζεται κανείς έστω και ως υποθετικό ενδεχόμενο είκοσι χρόνια μετά την παταγώδη αποτυχία και κατάρρευση του κομμουνισμού στην Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Ευρώπη και την μετατροπή της Κίνας σε καπιταλιστική υπερδύναμη.

Συνολικά το πολιτικό σύστημα έχει αποκοπεί από την κοινωνία, όπως δείχνουν τα τεράστια ποσοστά απαξίωσης στις δημοσκοπήσεις και βεβαίως  οι συνεχείς και πρωτοφανείς διαδηλώσεις, οι προπηλακισμοί των πολιτικών προσώπων, τα μέτρα φρούρησης που ταιριάζουν σε τριτοκοσμικά δικτατορικά καθεστώτα. Η τυπική λειτουργία του κοινοβουλίου δεν συνεπάγεται ουσιαστική δημοκρατική ζωή και η διεξαγωγή εκλογών με συμμετοχή του ημίσεως του εκλογικού σώματος θέτουν σοβαρό ζήτημα όχι τυπικής νομιμότητας αλλά ουσιαστικής νομιμοποίησης του κοινοβουλευτικού καθεστώτος της Μεταπολίτευσης.

Τα βάσανα της Ψωροκώσται​νας. (κωμωδία) (Σκηνή 3η)

Τα ψάρια και οι άνθρωποι

Ν. Λυγερός

 

Στα πλατάνια… Γιαγιά: Μαρία, πού πήγαν τα παιδιά; Μαρία: Για ψάρεμα. Γιαγιά: Κι ακόμα να γυρίσουν; Μαρία: Τώρα πήγαν πιο μακριά. Γιαγιά: Γιατί, πώς κι έτσι; Μαρία: Τώρα που μας άφησαν στο έλεος του θεού, πάνε σε όλη την Αποκλειστική Οικουμενική Ζώνη του. Γιαγιά: Επιτέλους ! Από το 1982 το περιμένω. Μαρία: Και το θυμάσαι από τότε; Γιαγιά: Δεν μπορώ να το ξεχάσω. Τότε πέθανε η Κυρά. Το βλέπεις το άγαλμά της εδώ; Μαρία: Και βέβαια γιαγιά κάθε μέρα. Γιαγιά: Κάθε φορά που κάθομαι σ’ αυτήν την καρέκλα την κοιτάζω κι ακόμα κι αν έχετε φύγει, έχω την παρέα της. Ναι, από τότε περιμένω ν’ ακούσουν οι δικοί μου τον απίστευτο… Άσπρισαν τα μαλλιά του, μάλλιασε η γλώσσα του… Μαρία: Το είδες κι εσύ γιαγιά; Γιαγιά: Χάρη σε ανθρώπους σαν αυτόν, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Μαρία: Ποιος το ξέρει όμως; Γιαγιά: Τώρα το έμαθαν και τα παιδιά ! Μαρία: Έχεις δίκιο ! Γιαγιά: Πρέπει να ετοιμάσουμε και ρεβυθοκεφτέδες για να γιορτάσουμε τον ερχομό των παιδιών… Μπύρες έχουμε; Μαρία: Αν εννοείς αυτές που φιξάρουν τα προβλήματα… Γιαγιά: Ποιες άλλες; Μαρία: Έχουμε, έχουμε. Γιαγιά: Ας σηκωθούμε λοιπόν διότι μετά με τα ψάρια δεν θα προφταίνουμε. Μαρία: Πάω να ετοιμάσω το τραπέζι κι έρχομαι μετά στην κουζίνα μαζί σου. Γιαγιά: Κυρά σήμερα να δεις τι έχει να γίνει… Για να ξέρεις ότι δεν άντεξες τόσα χρόνια τζάμπα… Μαρία: Τους περιμένει και αυτή ! Γιαγιά: Από εκεί θα έρθουν τα παιδιά !Κάνε γρήγορα Μαρία. Μαρία: Έφτασα ! Έρχονται τα παιδιά στην πλατεία… Θανάσης: Γιαγιά, γιαγιά ! Γιαγιά: Έλα παιδί μου ! Θανάσης: Σου φέραμε νέα ψάρια !

Τα ανύπαρκτα «κοκοράκια» του σπιθαμιαίου πολιτικού αναστήματος…..

 

Κατά καιρούς διαβάζουμε στον τύπο ή ακούμε από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, δηλώσεις βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, περί διαφωνιών τους σε μερικά νομοσχέδια της κυβέρνησης που εισέρχονται για ψήφιση στην Βουλή.

Οι δηλώσεις αυτές γίνονται πάντα πρίν την συγκεκριμένη ημερομηνία ψηφίσεως του νομοσχεδίου αλλά μαγικώς κατά την ψήφιση του, οι διαφωνούντες βουλευτές, συμφωνούν μαζί του και ρίχνουν στην κάλπη την ψήφο τους!

Λίγο πρίν την συγκεκριμένη στιγμή ή λίγο μετά, δηλώνουν πάντα μετά στόμφου και βεβαιότητος ότι, προέβησαν στην πράξη αυτή για την σωτηρία της πατρίδος για την οποία αγωνίζεται αόκνως το κόμμα του κ. Παπανδρέου.

Δεν αγνοούν βεβαίως, αλλά δεν το λένε, ότι τα μέτρα αυτά τα λαμβάνει μία κυβέρνηση κατ’ εντολή της τρόϊκας που κυβερνά τον τόπο.

Και βεβαίως, κατά την άποψή τους, η μόνη κυβέρνηση που ήλθε να σώσει την Ελλάδα, είναι αυτή και μόνη, αρνούμενοι να δεχθούν το γεγονός, ότι ενδεχομένως και άλλοι μπορούν το ίδιο καλά ή και καλλίτερα να πράξουν κάτι για την σωτηρία της.